Ex.
“นี่คุณ…ทำไมต้องขับรถไปส่งด้วย ที่จริงรองขับไปเองสะดวกกว่าตั้งเยอะ คุณจะได้ไม่ต้องเสียเวลามารับ” เธอถามขึ้นในขณะที่นั่งรถไปกับสามี เพราะทนเก็บความสงสัยเอาไว้ไม่ไหว เธอเลือกที่จะถามอีกฝ่ายตรง ๆ เพราะที่จริงเขาไม่มีความจำเป็นที่จะต้องขับรถตามรับส่งเธอด้วยซ้ำ อีกอย่างบริษัทของเขากับโรงพยาบาลอยู่กันคนละทาง
“หน้าที่สามีที่ดีไงครับ อีกอย่างผมจะได้รู้ว่าภรรยาของตัวเองทำงานที่ไหน เวลาคุณเกเรผมจะได้ตามตัวถูก” โอบนิธิปรายตามองหน้าภรรยา มีอย่างที่ไหนแต่งงานได้แค่วันเดียว ออกมาทำงานหน้าตาเฉย ส่วนเขาลางานหนึ่งสัปดาห์เพื่อเธอโดยเฉพาะ
“อีตาบ้า…” ริมฝีปากหยักคลี่ยิ้มบาง ๆ เขาทำหน้าที่เป็นพนักงานขับรถพาผู้โดยสารไปถึงจุดหมายอย่างปลอดภัย
“เย็นนี้คุณแม่ให้ผมพาคุณไปทานข้าวที่บ้าน คุณสะดวกหรือเปล่ารอง ผมจะได้บอกท่าน” เสียงทุ้มน่าฟังเอ่ยถามภรรยาสาว ในขณะเดินตามหลัง ทุกคนในโรงพยาบาลต่างมองเป็นสายตาเดียว เมื่อเห็นคุณหมอคนสวยมาพร้อมกับสามีหมาด ๆ
“เอ่อ…ถ้าเราออกจากที่นี่ประมาณสี่โมงเย็นจะทันหรือเปล่าคะ” เธอถามกลับ เนื่องจากเธอมีเคสที่รับเอาไว้อยู่ 2 เคส น่าจะใช่เวลานานพอสมควร
“ทันครับ”
“งั้นคุณก็มารับรองตอนสี่โมงเย็น ตกลงหรือเปล่า” เธอหันหน้ากลับมาขอความเห็น
“ผมจะนั่งรอคุณอยู่ที่โรงพยาบาล เราค่อยออกไปพร้อมกัน”
“แน่ใจเหรอคุณ มันตั้งหลายชั่วโมงเลยนะ รองว่าคุณกลับไปก่อนดีกว่าไหม โรงพยาบาลไม่ใช่โรงแรม มันไม่ได้สะดวกสบายอย่างที่คุณคิดไว้หรอกนะคะ” เธอบอกเขาด้วยเหตุด้วยผล เธอกลัวว่าเขาจะเบื่อซะมากกว่าที่ต้องมานั่งรอเธอทำงานหลาย ๆ ชั่วโมง
.....................................................................................
ฝากติดตามนามปากกา พริกเม็ดเล็ก เผ็ดถึงใจ ด้วยนะคะ
Guest
