อิงฮวา แม่ค้าตัวน้อย

อีกแค่ 500 เมตร เธอจะถึงบ้านแล้ว แต่อยู่ๆ เกิดฟ้าแลบฟ้าร้องขึ้นมาอีกครั้ง ไม่นานเสียงฟ้าผ่าดังเปรี้ยงลงมาตรงที่เธอขี่จักรยานพอดี ทุกอย่างมืดมิดไปหมด เธอจะตายไม่ได้นะ ชาตินี้ยังไม่ได้มีผัวกับเขาเลย เธอนึกถึงเจเจ้เพื่อนสนิทที่เป็นสองสาว เขาบอกเธอว่าหลังโควิดหาย จะพาเธอไปหาผู้ แล้วนี่เธอต้องมาตายในวัย 30 อย่างนั้นหรือ พระเจ้า ฉันใช้ชีวิตยังไม่คุ้มเลย

เอ…แล้วทำไมเธอไม่รู้สึกเจ็บ…หรือว่าเธอยังไม่ตาย แต่แล้วอยู่ๆ มีแสงสว่างดูดเธอเข้าไปในห้วงมิติหนึ่ง ที่นี่มีแต่หมอก มองไม่เห็นอะไรเลย สักพักหมอกค่อยๆ จางหาย กลายเป็นทุ่งหญ้าสีเขียว มองไปไม่มีที่สิ้นสุด เอ…นั่นมีคนอยู่ด้วย ไอรดารีบเดินไป พอมาใกล้ๆ จะถึงคนผู้นั้น คนที่ยืนอยู่ หันมาทางเธอ “คุณตาคะ ที่นี่ที่ไหนคะ” ชายชราผมขาวหันมายิ้มอ่อนโยนให้เธอ ลักษณะการแต่งตัวของคุณตาเหมือนซีรี่ส์จีนสมัยโบราณที่คุณน้ำทิพย์ชอบดู แล้วเธอดูตามด้วย เพราะเวลาไปไหนพวกเราจะคุยเรื่องที่ชอบ ความจริงเธอชอบไม่ชอบดูซีรีส์หรอก แต่ทุกคนเป็นเหมือนฉันไหม เข้าเมืองตาหลิวต้องหลิวตาม ฉันคือคนคนนั้น

“มาแล้วหรืออิงฮวา” นั่นเป็นภาษาจีน แต่ไม่ใช่ปัญหาสำหรับเธอ เพราะเธอพูดได้ 3 ภาษาก่อน ไม่ว่าอังกฤษ ฝรั่งเศส จีน ส่วนภาษาไทยไม่ต้องพูดถึง เหนือ กลาง อีสาน ใต้ เธอเว้าได้หมด

“คุณตาคะ…ฉันชื่อไอรดา ไม่ใช่อิงฮวานะคะ ฉันถูกฟ้าผ่าตาย แล้วคุณตาเป็นใครคะ” “หึ หึ หึ ไอรดาหรืออิงฮวา เจ้าก็คือคนเดียวกัน…มาสิ ตามข้าเข้ามาในถ้ำ” ข้างหน้าเป็นแต่ทุ่งหญ้าเขียวขจีสุดหูลูกตา พอคุณตายกมือวาดอะไรสักอย่าง ไม่ถึงวินาที ปรากฎถ้ำขนาดใหญ่ขึ้นมา “ว้าว…คุณตานี่วิชาลวงตาเหรอคะ”

“เจ้าเข้ามานั่งก่อน แล้วจะเข้าใจทุกอย่าง ข้าไม่คุ้นเคยกับภาษาที่เจ้าสื่อสาร แต่ไม่เป็นไรพอวิญญาณเจ้าเข้าร่างใหม่ ทุกอย่างจะดีเอง” “งั้นข้าจะเรียกคุณตาว่าท่านตานะเจ้าคะ แล้ววิญญาณข้าจะไปเข้าร่างของผู้ใด ไม่ใช่ว่าต้องไปนรกหรือสวรรค์หรอกหรือ” ไอรดาลองพูดเหมือนในซีรี่ส์จีนที่เคยดูเป็นเพื่อนคุณน้ำทิพย์เรื่องจอมยุทธ์ไร้พ่าย

“อืม ค่อยยังชั่วหน่อย ที่เจ้าจากมา เป็นแค่ที่อยู่ชั่วคราวของเจ้า ครอบครัวของเจ้าจริงๆ อยู่ที่นี่ เจ้ากลับไปแล้วเจ้าจะเข้าใจเอง…พร้อมจะไปหรือยัง” ท่านตาพูดเสร็จยกมือขึ้น “เดี๋ยวก่อนท่านตา แล้วที่ข้าจะไปนั่นเป็นโลกอนาคตหรือในอดีตเจ้าคะ…ท่านตาแล้วข้าน้อยจะอยู่รอดไหมคะ ท่านตาไม่รู้อะไร ข้าตายทั้งๆ ที่ยังไม่มีสามี…อีกอย่างถ้าที่นั้นลำบาก ข้าจะอยู่ถึงวันที่จะได้ออกเรือนไหมเจ้าคะ”

****นิยายเรื่องนี้สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 และที่แก้ไขเพิ่มเติม ห้ามคัดลอก ทำซ้ำ ดัดแปลงหรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดของนิยายไปเผยแพร่หรือกระทำการใด ๆ ก่อนได้รับการอนุญาตจากผู้เป็นเจ้าของ หากฝ่าฝืนจะดำเนินการทางกฎหมายให้ถึงที่สุด คำชี้แจง

**นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง ไม่ได้มีเจตนาพาดพิงถึงสิ่งใดสิ่งหนึ่ง หรือบุคคลใดบุคคลหนึ่ง ชื่อสถานที่ หรือฉากประกอบในเนื้อเรื่อง เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น ในเนื้อหาอาจมีคำพูด หรือการกระทำของตัวละคร ที่อาจส่อเจตนาในแง่ลบ ขอให้ท่านผู้อ่านโปรดใช้วิจารณญาณในการเสพสื่อ เพื่อความบันเทิงเท่านั้น ห้ามนำเนื้อหาไปเผยแพร่ หรือคัดลอกเนื้อหาโดยที่ไม่ได้รับอนุญาตเด็ดขาด**