คำโปรย
เมื่อนางรู้สึกตัว ก็อยู่บนที่นอนนุ่มนวลกลิ่นหอมสดชื่นอย่างที่ไม่เคยรู้สึกเช่นนี้มาก่อน หญิงสาวรู้สึกถึงความหนาวเย็นมาปะทะผิวกาย จึงดึงผ้าห่มขึ้นมา… ดวงตาดำขลับค่อย ๆขับไล่อากาศขุ่นมัวออกไป พลางสำรวจเพดานสีขาวที่แปลกตา แล้วรอบห้อง ๆทำด้วยไม้เงางาม ตรงกลางคือเตียงนอนขนาดกว้าง มีเสา 4 มุม เอาไว้ผูกมุ้งสีขาวลายดอกไม้…บนหัวนอนมีหมอนรูปทรงแปลก ๆยิ้มให้นาง…
‘ที่นี่ไม่ใช่ป่าช้า ไม่ใช่นรกหรือสวรรค์ แล้วมันคือที่ใดเล่า?’ที่ฝาพนังห้องมีจอสี่เหลี่ยมฉายภาพผู้คนสัญจรด้วยอุปกรณ์ที่ผู้คนนั่งแล้วพาไปไหนได้โดยไม่ต้องเดิน นางเก็บความตื่นเต้นไว้ไม่ได้ นัยน์ตาดำขลับจับจ้องไปที่จอสี่เหลี่ยม นอกจากอุปกรณ์ที่ใช้สัญจรแปลกตาแล้ว ภาษาที่ใช้สื่อสารกันนางก็ไม่เข้าใจ…ที่ผ่านมานางไม่เคยเห็นสิ่งเหล่านี้มาก่อน…เมื่อเดินไปส่องคันฉ่องบานใหญ่ ถึงรู้ว่าวิญญาณได้เข้ามาในร่างสตรีรูปร่างอ้วนท้วน…ผิวพรรณผ่องใสเหมือนหยวกกล้วย ดวงตากลมโต ขนตางอนเป็นแพ คิ้วโค้งเรียนกันอย่างสวยงาม ริมฝีปากอวบฉ่ำวาว เส้นผมหยิกยาว แม้จะอ้วนแต่ใบหน้านี้ น่ารักน่าเอ็นดูไม่น้อย…
***“สงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 และที่แก้ไขเพิ่มเติม ห้ามลอกเลียนแบบหรือดัดแปลงเนื้อหา หรือส่วนหนึ่งส่วนใดของหนังสือเล่มนี้ไม่ว่าจะในรูปแบบใด ๆ ก็ตามที่เป็นการเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของที่เป็นผู้แต่งเป็นลายลักษณ์อักษร”
คำชี้แจง
นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง ไม่ได้มีเจตนาพาดพิงถึงสิ่งใดสิ่งหนึ่ง หรือบุคคลใดบุคคลหนึ่ง ชื่อสถานที่ หรือฉากประกอบในเนื้อเรื่อง เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น ในเนื้อหาอาจมีคำพูด หรือการกระทำของตัวละคร ที่อาจส่อเจตนาในแง่ลบ ขอให้ท่านผู้อ่านโปรดใช้วิจารณญาณในการเสพสื่อ เพื่อความบันเทิงเท่านั้น ห้ามนำเนื้อหาไปเผยแพร่ หรือคัดลอกเนื้อหาโดยที่ไม่ได้รับอนุญาตเด็ดขาด**
Guest
