“ผมเซ็นเช็คให้คุณได้ตอนนี้เลย เท่าจำนวนที่คุณต้องจ่าย” เขาเว้นระยะให้คนฟังเกิดความยินดี ก่อนจะดับมันด้วยคำถาม “แต่ประเด็นคือ ทำแล้วผมจะได้อะไร”
“คุณต้องการอะไร” พุทธรักษ์แทบไม่รู้สึกถึงการเต้นของหัวใจตัวเอง
“เวลาของคุณ...คืนนึง” สาบานได้ว่าก่อนมาเขาไม่เคยมีความคิดแบบนี้อยู่ในหัว แต่เมื่อได้มานั่งมองนั่งพินิจ ก็คิดอยากลองสักครั้ง เขาเคยผ่านผู้หญิงมามาก ล้วนแล้วแต่ปรุงแต่งสำอางโฉม อยากรู้ว่าผู้หญิงที่ไม่ปรุงอะไรจะให้ความรู้สึกต่างกันไหม...วูบหนึ่งของความคิดนั้น อิทธิเผลอนึกถึงใครบางคน แล้วแนวกรามก็ขบกันนูน
พุทธรักษ์นั่งนิ่งงัน ลำคอฝืดและขมปร่า ไม่กี่วันมานี้เองที่เธอนึกถึงการขายตัว พร้อมกับคำถาม...ขายให้ใคร กี่รอบ กี่คืน ถึงจะหาเงินมาครบ ความคิดบ้าๆ เหล่านั้นเคยลอยเข้ามาในหัว แม้ไม่รู้ตัวว่าคิดเล่นหรือจริงจัง แต่ปฏิเสธไม่ได้ว่าเธออุตริคิดถึงมันจริงๆ
“เก็บไปคิดก่อนก็ได้ ผมจะคุยกับประกันฯ ให้ว่าคุณกำลังรวบรวมเงิน” เขาแสดงน้ำใจ
“ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณ...ฉัน...ฉันว่าฉันกลับก่อนดีกว่า” หญิงสาวขยับลุก พลางเปิดกระเป๋าด้วยมือไม้ที่เริ่มสั่น
“จะทำอะไร”
“ค่าเครื่องดื่ม”
“ไม่ต้อง” เสียงขรึมดุ กะอีแค่น้ำเปล่าขวดเดียวที่เธอสั่งล่วงหน้ามาดื่มระหว่างนั่งรอ ก็คิดว่าเขาจะปล่อยให้เธอจ่ายงั้นหรือ
Guest
