คณิกาที่รักของชิงอ๋อง

สวัสดีค่ะรี้ดที่น่ารักทุกคน เรื่องนี้เป็น 1 ใน 4 สุดยอดบุรุษหนุ่มแห่งต้าเฉิน 

เป็นนิยายที่ไร้ต์เขียนและดองในไหอยู่นานกว่าจะนำมาเผยแพร่ค่ะ 

นิยายต่อเนื่อง 4 เรื่อง 4 ท่านอ๋องของแต่ละเมือง 

นิยายจะมีตอนไม่มากไร้ต์พยายามจะให้จบประมาณไม่เกิน 40 ตอน / เรื่องนะคะ ( มี E-book แล้วนะคะเรื่องนี้) 

ว่าแล้วก็ ไปลองตามอ่านกันดูนะคะ  

เนื้อเรื่องไม่ได้มีปมมากมาย เน้นความรักชายหญิงเบาๆ ไม่เน้นดราม่านะคะ เป็นสายสุขนิยมจ้าาา 

"คุณชาย ได้โปรดอย่าทำอะไรข้าเลยเจ้าค่ะ"

"แม่นาง ข้าอยากทำข้อตกลงกับเจ้า หากว่าเจ้ายอมช่วยข้า ข้าเองก็จะช่วยเจ้าเช่นกัน"

"คุณชาย หากว่าท่านยอมช่วยข้าหนีออกจากที่นี่จริงๆ ข้ายินดีเป็นสาวใช้ให้ท่าน รับใช้ท่านไปชั่วชีวิตเจ้าค่ะ ได้โปรดเถิด ข้าไม่อยากอยู่ที่นี่ช่วยข้าด้วยเจ้าค่ะ"

"เช่นนั้นเจ้าก็ช่วยเล่นละครกับข้าก่อน หากว่าเจ้าทำให้พวกมันเชื่อเจ้าได้และงานข้าสำเร็จ ข้ารับปากว่าจะช่วยเจ้าออกไป"

"ได้เจ้าค่ะ ขอคุณชายโปรดบอกว่าข้าต้องทำเช่นไรบ้าง"

"รออีกเดี๋ยว มานั่งข้างๆ ข้าแล้วแสดงให้เหมือนกับคณิกาหน่อย มารินสุรานี่ให้ข้า"

"....เจ้าค่ะ"

"นี่ แม่นาง…แม่นางหยง"

"คุณชาย...ข้าร้อน...ช่วยด้วยเจ้าค่ะ"

"แย่แล้ว!!" 

เขาอุ้มนางเข้าไปห้องด้านในพร้อมกับวางนางลงที่เตียงทันที เมื่อวางลงได้ตัวเขาก็ร้อนรุ่มดั่งไฟสุมเช่นกัน เขาเริ่มลุกไม่ไหว มือเรียวขาวนวลนั้นเอื้อมมาโอบรอบคอเขาทันที

"คุณชาย ข้อตกลงของเราเป็นเช่นไรเจ้าคะ"

"ข้าจะช่วย...เจ้า..ออกไปจากที่นี่...เจ้า...แฮ่ก...แฮ่ก..."

"คุณชาย ท่านต้องการสิ่งใดเจ้าคะ"

"เจ้า...ข้า.....เจ้าต้องเป็นคนของข้า...แต่ว่า...ทุกครั้งที่ข้าต้องการเจ้าต้อง....มาหาข้า....ทันที"

"ได้เจ้าค่ะ ว่านชิงรับปากท่านก็ได้ ข้ายอมรับใช้ท่านโดยไม่ผูกมัดใจท่านไว้ หากวันใดคุณชายไม่ต้องการว่านชิงแล้ว...ข้าจะเป็นคนจากไปเอง"

"ตอนนี้ข้าต้องการเจ้า!!" 

(เปิดเรื่องมาก็ดุเดือดเลยจ้าา.....)  

“คุณหนู ท่านหมอมาถึงแล้วขอรับ”

“ข้าเย็บแผลเสร็จแล้ว ให้ท่านหมอเข้ามาดูแลต่อเถอะ”

“ขอรับ”

“จงหมิง เจ้าน่ะตามข้ามาทำแผลเถอะ ข้าจะทำแผลให้”

“เดี๋ยว!!….จงหมิง….” 

“ท่านอ๋องมีสิ่งใดจะสั่งการพ่ะย่ะค่ะ”

“เจ้า…ไปให้ท่านหมอทำแผล…ให้เจ้าก่อน…ข้า..ไม่เป็นไรแล้ว”

“แต่หม่อมฉันทำแผลให้เขาได้…”

“ไม่ต้อง!!….เจ้า…จะขัดคำสั่งข้า…งั้นหรือ”

“คุณหนูอยู่ดูแลท่านอ๋องสักครู่เถิดขอรับ ข้าขอตัวให้ท่านหมอดูแผลให้ก่อน”

“เอ่อ เช่นนั้น….”

( ท่านอ๋องเราขี้หึงมากนะคะเรื่องนี้ ติดตามอ่านกันได้เลยจ้าาา....)