Because I am thief blue of wonderland

บทนำ

กรี๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!! กรี๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!

สวัสดีครับผมชื่อริวอิจิ และไอ้เสียงสัญญาณที่ดังอยู่นี่คือสัญญาณเตือนว่าของบางอย่างนั้นหายไป ก็นั้นแหละครับของที่หายไปนั้นคือสร้อยอัญมณีแห่งซานดร่า เป็นสร้อยเพรชน้ำดี ที่ตรงกลางมีจี้รูปกุหลาบสีแดงสดที่ทำจากพลอยแท้ๆ ราคาคงไม่ต่ำกว่า300ล้านเยนหรืออาจจะมากกว่านั้น ตอนนี้พวกที่วิ่งตามผมก็มาจากกรมตำรวจรักษาการที่โดนเรียกมาเพราะเขารู้แล้วว่าผมจะมาที่นี่ เพราะผมส่งจดหมายไปหาพวกเขา เนื้อหาในจดหมายเขียนไว้ว่า..

To  night   I ‘m  behalf  Thief  of  wonderland  to obtain this chain of SandraWhen  the  clock  said  midnight.

for

ThiefBlue.W

ในค่ำคืนแห่งรัตติกาลเอ๋ย  ข้าในนามจอมโจรแห่งมายา จะขอรับสร้อยแห่งซานดร่านี้ไป         ในยามที่นาฬิกาบอกว่าเที่ยงคืน

“หยุดนะ!! หยุด!! บอกให้หยุด!! จอมโจรมายา!!!!! ระวังมันจะหนีไปแล้ว เตรียมทุกหน่วยเข้าประจำที่ จอมโจรมายาจะหนีไปแล้ว!!!”

“รับทราบครับท่านหัวหน้า!!”

ตึกๆๆๆๆๆๆ

ผมวิ่งมาเลื่อยๆจนตอนนี้มาถึงลานที่ฮ.ลงจอ อ่าไม่มีที่หนีแล้วซินะ.. หึ ใครจะไปยอมโดนจับง่ายๆแบบนี้กันเล่าเพราะผมเป็นจอมโจรมายาเชียวนะ

พึ่บ!!

สกายเปีย..ชื่อที่ผมตั้งให้เครื่องล่อนของผม เป็นของดูต่างหน้าของพี่ชายซาโตะที่หายตัวไปเมื่อ3ปีก่อน..

“มันจะหนีไปแล้ว!! จับมัน!!!”

ผมกระโดดลงมาจากตึกที่มีความสูง50ชั้นและบินหายวับไปในรัตติกาล เหมือนกับควันมายาที่มีอยู่แต่จับต้องไม่ได้และนั้นแหละผม จอมโจรแห่งมายา..

ฟิ้ววววววววววว

ณ ลานจอดฮ.ตึกไยบะ

“ให้ตายซิมันหนีไปได้อีกแล้ว ไอ้จอมโจรนั้นครั้งหน้าละจับให้ได้เชียว”

“หัวหน้าครับ  เจอไพ่หนึ่งโพร์ดำและกุหลาบสีขาวมีป้ายเขียนไว้ว่า ‘ขอบคุณสำหรับสร้อยแห่งซานดร่า จอมโจรมายา’ ตกอยู่แถวที่มันหลบหนีครับ”

“หน่อยแหน่!! แกกล้าดูถูกฉันรึไงฟร้าาาาาาาา!!! ไอ้จอมโจรมายา!!!!!!”