ช่วงนี้เป็นช่วงพักจากการเขียนนิยายเซตนะคะ แวะมาเขียนเรื่องสั้นมาให้อ่านกันค่า....
"ไป๋หรูเฟย" หนีความผิดหวังทั้งในตัวคนรักเก่า และบิดามาจากเมือง "ซานตง"
นางเลือกที่จะมาที่เมือง "ม่านโจว" เพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ แต่กลับพบกับเขา....
"จ้าวเฟิงหมิง" ท่านอ๋องที่ปกครองเมืองม่านโจว เขาสุขุมและเด็ดขาดในการปกครองคนและกองทัพ
แต่เมื่อพบกับนาง เขาก็เกิดสนใจนางขึ้นมาจนตามสืบ
แต่เมื่อสืบลึกลงไปแล้ว เขาก็ยิ่งอยากรู้ว่านางเป็นใครมาจากไหน
จากแค่เริ่มสนใจตามหน้าที่ กลายเป็นความผูกพัน
ยิ่งนางหลบหลีกเขาเท่าไหร่ ก็ยิ่งอยากติดตาม
“ดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่ค่อยชอบหน้าข้านะ ไม่อยากต้อนรับข้างั้นหรือไป๋หรูเฟย”
จากแค่อยากยั่วโมโหเพื่อผ่อนคลาย กลับกลายเป็นความชอบไปโดยไม่รู้ตัว
จากชอบ...ก็เริ่มตามติด และอยากอยู่ใกล้ ๆ จนตามหึงหวง...
“มีแรงเถียงแล้วนี่ เช่นนั้นให้ข้าตรวจอีกทีดีหรือไม่”
“อย่าเข้ามานะ!”
“เก็บปิ่นของเจ้าไปเถอะ คิดว่าแค่ปิ่นอันเดียวจะช่วยเจ้าจากข้าได้หรืออย่างไร อย่าโง่ไปหน่อยเลย”
“มิได้ช่วยจากท่าน แต่หากท่านเข้ามาอีกนิดเดียว ข้าจะฆ่าตัวตาย”
“ไป๋หรูเฟย! เจ้าจะทำเกินไปแล้วนะ”
ท่านอ๋องถอนหายใจยาว และเดินมาจับปิ่นทองในมือของนางออกมา แม้จะยังยื้อกันอยู่ แต่เขากลับไม่ยอมปล่อย
“นี่เจ้าโกรธข้าถึงเพียงนี้เชียวหรือ”
“ปล่อยมือ”
“หากเจ้าเกลียดข้าจริง ๆ ก็ปักมาที่นี่ กลางลำคอของข้าตรงนี้!
หากเกลียดมากก็แทงให้ทะลุ ข้าจะขาดใจตายต่อหน้าเจ้าเอง เร็วเข้าสิ”
เขากลับทางปิ่นในมือนางและค่อย ๆ หยิบมาจ่อที่คอของตัวเอง
หรูเฟยตกใจที่ท่านอ๋องดึงปิ่นไป ไม่นานปิ่นเงินก็ค่อย ๆ แทงจนเริ่มมีเลือด
“แทงสิ เจ้าไม่กล้างั้นหรือ เช่นนั้นข้าช่วยเอง”
เขาดึงมือนางและแทงเข้ามาเรื่อย ๆ เมื่อหรูเฟยเห็นเลือดที่เริ่มไหลลงมานางก็กรีดร้องขึ้น
“อย่านะ!”
Guest
