Ex.
รณพีร์โอบรัดเอวคอดกิ่วเข้าหาตัว ทำเอาม่านมุกหายใจติดขัด หัวใจเต้นแรง ไม่รู้ว่าเธอคิดผิดหรือคิดถูกที่ใช้วิธีนี้
“คุณพีร์ รถคุณจอดอยู่ตรงไหน” ม่านมุกถามเสียงสั่น เธอกัดฟันประคองเขามาจนถึงลานจอดรถ รณพีร์ปรือตากวาดมอง เขาชี้นิ้วไปยังรถของตัวเอง
“ขอกุญแจรถด้วยค่ะคุณพีร์” ดวงตากลมโตช้อนสายตาขึ้นมอง แล้วแบมือขอกุญแจรถจากเขา
“อยู่ในกระเป๋ากางเกง ช่วยหยิบมันให้หน่อยนะครับ” รณพีร์ก้มลงกระซิบบอกข้างหู ม่านมุกลอบกลืนน้ำลายลงคอ เธอไม่มีเวลาคิดมาก มือเล็กล้วงลงไปในกระเป๋าควานหากุญแจรถตามที่เขาบอก เล่นเอาเหงื่อแตก เพราะคนเมาไม่ให้ความร่วมมือ
ม่านมุกเปิดประตูรถอย่างทุลักทุเลพอสมควร เธอจัดการดันคนตัวโตเข้าไปในรถ จัดการปรับเบาะรถให้เขาเอนหลังนอนสบาย ๆ รณพีร์เมาหลับคอพับคออ่อน
“คุณพีร์ จะให้ปิ่นไปส่งที่ไหน” มือเล็กตบที่แก้มสากเบา ๆ
“คุณพีร์ตื่นขึ้นมาก่อน จะให้ปิ่นไปส่งคุณที่ไหน” ม่านมุกถามซ้ำ ดวงตาแดงก่ำปรือตาขึ้นมองหน้าสวยหวาน
“คอนโด…”
“ก็แค่นั้น” ม่านมุกลอบถอนหายใจออกมาเบา ๆ
Guest
