สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ พ.ศ. 2537 และที่แก้ไขเพิ่มเติม
ห้ามลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำ ส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือเล่มนี้ รวมทั้งการจัดเก็บ ถ่ายทอด สแกน ถ่ายภาพ บันทึกเสียง ไม่ว่าในรูปแบบหรือวิธีการใด ๆ ในกระบวนการอิเล็กทรอนิกส์โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร ยกเว้นเพื่อการประชาสัมพันธ์เท่านั้น
Warning
นิยายเรื่องนี้มีฉากการบรรยายการร่วมรักที่ค่อนข้างหนักหน่วง ชัดเจน และตรงไปตรงมาในบางประโยค หากท่านใดไม่ชอบนิยายแนวการเขียน รบกวนโปรดผ่านเล่มนี้ไป ตัวละครทุกตัวในเรื่องถือเป็นลูกรักของนรีกานต์ นรีกานต์ใส่หัวใจลงไปเต็มที่ทุกบรรทัด ทุกตัวอักษรหากผู้อ่านต้องการแสดงความคิดเห็น โปรดแสดงความเห็นด้วยความสุภาพ เนื่องจากนักเขียนรักตัวละครทุกตัวเหมือนลูกของตัวเอง
---
คีรีภัทรไม่ชอบสาวพรหมจารี และเขาก็จะไม่ยุ่งกับสาวพรหมจารีด้วย ผู้หญิงที่ยังเก็บความสาวไว้แบบนี้มักจบที่เรียกร้องหาการแต่งงานหากได้เสียกันแล้วซึ่งเป็นสิ่งที่เขาให้ไม่ได้ เขาพอใจกับหญิงสาวที่มีประสบการณ์เจนจัดพอกันและต้องเป็นผู้หญิงที่ฉลาด เข้าใจโลกมากพอที่จะรู้ว่าการมีเซ็กซ์ก็เหมือนกับการรับประทานอาหาร รับประทานอิ่มเสร็จก็จบกัน
แต่ทันทีที่สบตาหวานซึ้งคู่นั้นบนใบหน้างามละมุน ท่าทางอ่อนหวานทำให้สัญชาตญาณดิบความต้องการทางเพศถูกกระตุ้นให้ตื่นขึ้น นาทีนั้นเขารู้ทันทีเลยว่า เขาต้องได้เธอ! เขาจะทำทุกวิถีทางไม่ว่าจะวิธีการใด! ต่อให้ต้องข่มขืนเธอเขาก็จะทำ!
---
“ตื่นแล้วหรือ ไปอาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อย ฉันเตรียมชุดให้เธอไว้แล้วล่ะ เสร็จแล้วเราค่อยออกไปด้วยกัน”
“คุณคีรี...”
พิริสาหน้าเสีย หญิงสาวหันหลังให้เขาโชว์แผ่นหลังขาวผ่องเปลือยเปล่าให้ชายหนุ่ม มือบางควานหาชุดนอนและชุดชั้นในที่ตกอยู่ข้างเตียงรีบมาสวมใส่ขึ้นอย่างลวก ๆ
ในที่สุดช่วงเวลาที่เจ็บปวด รวดร้าว ทรมานที่สุดในชีวิตเธอก็มาถึง ไหล่สั่นสะท้าน มือเล็กกลัดกระดุมมือไม้สั่นจนคีรีภัทรอดไม่ได้ที่จะจับหญิงสาวให้หันหน้ามามองหน้ากัน
น้ำตาคลอหน่วยที่ปลายหางตา พยายามเม้มปากกลั้นสะอื้นออกไปไม่ให้มีเสียง แต่ไม่สามารถห้ามไหล่ที่กำลังสั่นสะท้านได้
นัยน์ตาคมทอประกายโชนแสง ระคนอ่อนหวาน มุมปากหยักยกขึ้นเล็กน้อยและจางหายออกไปอย่างรวดเร็วโดยที่พิริสาไม่ทันสังเกต
เขาพอจะเดาสาเหตุออกว่าหญิงสาวร้องไห้เสียใจ ตาแดงก่ำเป็นกระต่ายตาแดงแบบนี้เพราะอะไร แต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังต้องการคำตอบจากหัวใจเธออยู่ดี
“ร้องไห้ทำไม”
“น้ำเปล่าร้องไห้”
“ก็ฉันเห็นอยู่ว่าเธอร้องไห้”
“ไม่เกี่ยวกับคุณ”
หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าจมูก เบือนหน้าหนี พยายามผลักไสตัวเองออกจากการถูกกอด
“เกี่ยวสิน้ำ เรื่องของเธอทุกเรื่องเกี่ยวกับฉันทั้งนั้น ที่เธอร้องไห้ก็เพราะเธอรักฉันใช่ไหม”
นัยน์ตาคมทอประกายลึกล้ำ คีรีภัทรจับใบหน้าเธอให้จ้องตรงมาที่เขา
“ไม่ใช่ น้ำดีใจต่างหากก็เพราะถึงเวลาที่น้ำ จะได้หย่าขาดกับคุณเสียงที”
“ตอบฉันมาตามตรง เธอรักฉันใช่ไหม”
คีรีภัทรถามย้ำอีกครั้ง
“คุณคีรี มันจะเป็นเรื่องสำคัญนักหนาหรือคะที่คุณต้องการจะรู้ว่าน้ำรู้สึกอย่างไรกับคุณ ความรู้สึกของน้ำจะเป็นอย่างไรก็ช่าง ในเมื่อคุณบอกเองว่าคุณมีผู้หญิงคนอื่นอยู่แล้ว”
พิริสาไม่อาจทนกลั้นน้ำตาได้อีก ความรู้สึกของเธอไม่มีความหมายอะไรทั้งนั้น เขาจะมาคาดคั้นอะไรจากเธอ เธอรักเขา ไม่อยากนั้นคง ม่ยอมเป็นของเขา เขายังจะใจร้ายมาช่วงชิงความรักอันเป็นความลับในใจของเธออีกอย่างนั้นเหรอ
นี่เขาจะขยี้หัวใจของเธอให้เจ็บขนาดไหน ในเมื่ออีกไม่กี่ชั่วโมงต่อจากนี้ เธอก็จะไม่ใช่ภรรยาของเขาอีกต่อไปแล้ว
Guest
