เล่ห์ลวงติดบ่วงรัก

ลลินดา สาวน้อยที่เพิ่งเรียนจบจากรั้วมหาวิทยาลัยจำใจต้องไปทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟและเป็นเพื่อนนั่งคุยคอยบริการแขกในผับหรูแห่งหนึ่งเพื่อหาเงินประคองชีวิตให้อยู่รอด เพราะเธอต้องหาเลี้ยงตนเองเนื่องจากมารดาเพิ่งเสียชีวิตไปเมื่อห้าเดือนก่อนเธอเรียนจบ เงินเก็บทั้งหมดที่มารดามีอยู่ถูกนำไปรักษาตัวท่านที่ป่วยเป็นโรคร้ายจนเกือบหมด หลังมารดาเสียชีวิตลลินดาจึงต้องดิ้นรนหางานทำเพื่อให้มีชีวิตรอดต่อไป 

พฤกษ์ ผู้ชายหล่อรวยและแสนจะเงียบขรึมมายื่นข้อเสนอให้เธอจดทะเบียนสมรสกับเขาด้วยเงินสองล้านบาท เพื่อช่วยกันผู้หญิงให้เขาและเพื่อไม่ให้เขาตกเป็นเป้าของคำว่ามือที่สาม เขาต้องการหลุดพ้นจากความรักครั้งเก่าที่ไม่มีทางเป็นไปได้ 

ชีวิตแต่งงานตบตาทุกคนจึงเกิดขึ้น ลลินดาย้ายเข้าไปอยู่กับเขาในบ้านหลังเล็กๆ ที่อยู่ท้ายบ้านหลังใหญ่ ผู้คนมากมายที่เข้ามาวุ่นวายในชีวิต ทำให้ชีวิตที่เคยสงบสุขของลลินดาหายไป แต่สิ่งหนึ่งที่กำลังก่อตัวขึ้นมาใหม่ทำให้ลลินดาต้องสร้างกำแพงสูงเอาไว้เพื่อป้องกันหัวใจตัวเองไม่ให้หลงรักเขา แต่ความอบอุ่นจากพฤกษ์มันค่อยๆทลายกำแพงที่เธอสร้างไว้ บ่วงรักที่เขาวางล่อลวงไว้มันกำลังพาเธอเดินเข้าไปให้ติดบ่วงนั้น โดยที่เธอก็ไม่รู้เลยว่า เขาเองก็ติดอยู่ในบ่วงนั้นเช่นกัน 

"อื้อ..." ลลินดาประท้วงได้แค่นั้นแล้วก็ตัวแข็งทื่ออยู่ในอ้อมกอดของพฤกษ์ เขาปิดปากเธอไม่ให้ประท้วงอะไรได้อีกด้วยจูบร้อนๆของเขา คราวนี้เขาใช้ประสบการณ์ที่มีมากกว่าล่วงล้ำเข้ามาฉกชิมความหวานภายในโพรงปากได้ด้วยเวลาอันรวดเร็ว ไม่เหมือนครั้งที่แล้วที่เขาประกบจูบประทับรอยอยู่แค่ภายนอกริมฝีปากเท่านั้น 

รสจูบที่หวานปนเร่าร้อนทำให้ลลินดาต้องปิดเปลือกตาลงแล้วซึมซับรับรสนั้นไว้ด้วยใจที่เต้นระส่ำ จูบแรกของเธอโดนเขาขโมยไปแล้วโดยที่ยังไม่ทันตั้งตัว แขนเรียวยกขึ้นโอบรอบคอเขาโดยอัตโนมัติเพราะต้องการที่ยึดเหนี่ยว นานแค่ไหนไม่รู้ที่โดนเขาจูบ มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เขาค่อยๆขยับปากออกแล้วมองหน้าเธอด้วยสายตาเป็นประกาย ก่อนก้มลงจูบเน้นๆย้ำๆที่ริมฝีปากล่างอีกสองสามครั้งก่อนจะปล่อยเธอเป็นอิสระ 

"พี่พฤกษ์ มาจูบลินทำไมคะ" ถามด้วยความสงสัยปนเขินอายและเหมือนจะโกรธด้วยนิดๆที่จู่ๆก็โดนจู่โจมจูบ 

"อย่าเสียงดัง อย่าโวยวาย และอย่าหันไป คุณฟ้ามองอยู่ ช่วยพี่ก่อน" 

"ชะ...ช่วย ช่วยอะไรคะ" 

"ช่วยจูบพี่หน่อย ฟ้าจะได้เชื่อว่าเรารักกันจริงๆ" 

"จ...จูบ หรือคะ อื้อ ไม่เอาอ่ะ ลินจูบไม่เป็น" 

"ก็ทำเหมือนที่พี่จูบลินเมื่อกี้ไง ยากตรงไหน" 

"ยากทุกตรงเลยค่ะ" 

"โอ๊ย รำคาญ พี่จูบเองก็ได้" พูดจบก็บดจูบลงไปอีกครั้งทันทีโดยที่ลลินดายังไม่ทันตั้งตัว แต่คราวนี้เขาคงจูบเธอนานไปหน่อยจนเธอเคลิ้มส่งเสียงครางออกมาเบาๆและจูบตอบเขาอย่างเผลอไผล 

รุจิภาไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ แต่สองหนุ่มสาวยังคงจูบกันอย่างลืมตัว 

ฝากนิยายเรื่องใหม่ของเพลงชมพูด้วยนะคะ เรื่องนี้อาจจะมีดราม่าบ้างนิดๆนะคะแต่ไม่ถึงกับหนักหน่วง ดราม่าจะอยู่ในส่วนชีวิตครอบครัวของพระเอกและนางเอก ส่วนชีวิตครอบครัวส่วนตัวของพระนางนั้นจะไม่ค่อยมีดราม่าสักเท่าไหร่ค่ะ มีแต่ความหวานความอบอุ่นหัวใจไปจนถึงท้ายๆเรื่องอาจมีเรื่องให้หน่วงๆเล็กๆอยู่ๆค่ะ แต่จบแบบแฮปปี้แน่นอนค่ะ