Ex.
ร่างสูงใหญ่เดินนำเข้ามาในครัวที่อยู่ชั้นล่าง เธอเดินไปนั่งรอเขาที่โต๊ะด้วยความเคยชิน เดชาธรลอบมองพร้อมกับถอนหายใจยาว เขาเปิดตู้เย็นหยิบไข่ออกมาสองฟอง
“ไม่คิดจะช่วยกันบ้างหรือไงแม่คุณ” เดชาธรปรายตามองร่างระหงนั่งเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย อย่างลืมตัว
“ก็...ชาทำกับข้าวไม่เป็น ขืนเข้าไปช่วยก็เกะกะพ่อเลี้ยงเปล่า ๆ ชาคิดว่าตัวเองนั่งรออยู่ตรงนี้ดีกว่าเข้าไปวุ่นวาย” ชาลิสาตอบเสียงใส ใบหน้าเปี่ยมไปด้วยความหวัง เมื่อนึกถึงอาหาร
“อะไรเหรอคะ” เดชาธรยื่นไข่ไก่สองฟองให้ ดวงตากลมโตมองไข่ไก่ในมือ อย่างสงสัยว่าเขาเอามาให้เธอทำไม ในเมื่อก็รู้อยู่แล้วว่าเธอทำกับข้าวไม่เป็น
“ก็ไข่ไก่ไง...หรือว่าคุณไม่รู้จัก” เดชาธรถามหน้าตาย
“รู้จักค่ะ แล้วพ่อเลี้ยงเอาไข่ไก่ดิบมาให้ชาทำไม” นี่คือคำถามที่หลุดออกจากริมฝีปากบาง
“นั่นกระทะ ส่วนตรงนั้นเตาแก๊ส ข้าวสวยมีแล้ว ก็เหลือแต่กับข้าวที่คุณต้องทำกินเอง”
“แต่ชาทำกับข้าวไม่เป็น ชาก็บอกพ่อเลี้ยงไปแล้วนะคะ” ชาลิสาส่งสายตาละห้อยมองมาทางเขา พร้อมกับปรี่เข้ามาจับมือเขาไว้แน่น อย่างขอความเห็นใจ เดชาธรก้มลงยื่นใบหน้าคมเข้มเข้าไปในระยะประชิด สายตาคมกริบจับจ้องนัยน์ตาคู่สวยของเธอ
“ทำไม่เป็นก็ต้องหัดทำ อยู่ที่นี่ไม่มีใครมาทำให้คุณนะครับ เพราะทุกคนมีงานต้องทำ คุณเข้าใจสิ่งที่ผมพูดหรือเปล่า”
“ก็คนมันไม่เคยทำนี่”
“ไม่เคยก็เคยซะ ผมยกครัวให้คุณ ส่วนผมจะไปนั่งรอคุณที่โต๊ะ” เขาแกล้งตีรวน ริมฝีปากได้รูปกระตุกยิ้ม ยกแขนกอดอกมองด้วยท่าทีสบายอกสบายใจ ชาลิสาแบะปากมองบน คิดหาวิธีให้ตัวเองได้กินอาหาร เดชาธรหันหลังกลับ เธอเดินเข้าไปสวมกอดจากด้านหลัง
“ทำอะไรของคุณ ปล่อยผมเดี๋ยวนี้นะ”
“พ่อเลี้ยงขา...ช่วยสอนชาทำกับข้าวหน่อยนะคะ” ชาลิสากระตุกยิ้มร้ายมุมปากอย่างหมั่นไส้ ตอนนี้ศักดิ์ศรีมันไม่ได้ช่วยให้อิ่มท้อง ด้านเข้าไว้ เธอท่องคำนี้เอาไว้ในใจ ใครจะมายอมอดตายอยู่ที่นี่
Guest
