สือซว่าน คือชื่อของผม

กรุณาอ่านคำเตือนก่อนเข้าไปอ่านนะจ้ะ 

นิยายเรื่องนี้เป็นแนวชายรักชาย ชื่อ สถานที่ เหตุการณ์ ประวัติศาสตร์ ประเพณี และวัฒนธรรม อาจไม่มีอยู่จริง ทุกอย่างเกิดขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่งล้วน ๆ ไม่ได้อ้างอิงประวัติศาสตร์ การเมือง การปกครองของประเทศใด ไม่ได้เจตนาจะพาดพิงถึงใคร หรือสถาบันใด ไม่ได้เจตนาจะเหยียดใครหรืออะไรทั้งนั้น

สำนวนภาษาอาจจะสับสนไปบ้าง งงไปบ้าง หรือขาดความสมเหตุสมผล อาจมีคำหยาบคาย การกระทำที่ไม่เหมาะสม ขัดต่อจารีตประเพณีและศีลธรรมอันดีงาม ในเนื้อเรื่องอาจมีการฆ่า เลือด และการทรมาน รวมไปถึงการกระทำอันรุนแรง ต่อเด็กและเยาวชน รวมไปถึงสตรี และผู้สูงอายุ 

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของไรท์ แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น หากไม่ชอบกดออกได้เลยค่ะ หากชอบถูกใจ กรุณากดหัวใจ หรือคอมเมนท์เป็นกำลังใจกันได้ ยินดีรับคำติชมในเชิงสร้างสรรค์ รวมไปถึง ถ้าชอบเอาเข้าชั้นได้เลยนะคะ

จะพยายามปรับปรุง แก้ไขให้ดียิ่ง ๆ ขึ้นไป รักคนอ่านทุกคน ยินดีรับโดเนทหากรีดเดอร์ท่านใดจะเมตตานักเขียนตาดำ ๆ ขอบคุณค่ะ

(จะมีการติดเหรียญตั้งแต่ตอนที่ 6 เป็นต้นไปค่ะ สำหรับระยะเวลาการอัพนิยายนั้น จะพยายามลงให้บ่อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ อย่างน้อยสัปดาห์ละ 1 ตอนนะคะ)  

เตือนอีกครั้ง เตือนอีกครั้ง นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง แต่งขึ้นเพื่อความบรรเทิงเท่านั้น อย่าหาความสมเหตุสมผลและสาระใด ๆ จากนิยายเรื่องนีี้ 

............................................................................................................

หงสือซว่าน คือชื่อแซ่ของข้า ข้านั้นไร้ญาติขาดมิตร เพราะชีวิตเหมือนถูกสาป วันเกิดของข้าคนในจวนตระกูลหงถูกฆ่าตายทั้งหมด ไม่เว้นแม้แมวสักตัว หลงเหลือเพียงข้าแรกเกิดที่นอนอยู่ท่านกลางซากศพของญาติพี่น้อง บิดามารดา และบ่าวไพร่ ข้าโตขึ้นมากับมือปราบหนุ่มผู้หนึ่งที่เก็บข้ามาเลี้ยงจนเติบโต ข้าสืบต่องานของบิดาบุญธรรมคนนี้มาโดยตลอดทุกอย่าง

หลายพันปีผ่านไป ข้าก็ยังไม่รู้ว่าข้านั้นทำอะไรผิด สวรรค์จึงสาปให้ข้าไร้คนข้างกาย แต่มอบความเป็นอมตะให้แก่ข้ามาให้ด้วยเหตุใด หากข้าจะไร้คนเคียงกายเช่นทุกวันนี้