หัวใจไม่เคยถูกจองจำ

กรุณาอ่านคำเตือนก่อนเข้าอ่านนะจ้ะ 

นิยายเรื่องเป็นแนวชายรักชาย ชื่อสกุล ตำแหน่งหน้าที่ สถานที่ ประวัติศาสตร์ ประเพณี และวัฒนธรรม และสิ่งต่าง ๆ ในเรื่องนี้ ไม่ได้เจตนาให้ไปตรงกับใคร และกระทบใคร ไม่ได้มีเจตนาเสียดสีใคร เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น  

อาจมีคำพูดที่หยาบคาย การกระทำที่ผิดกฎหมาย ผิดประเวณี และศีลธรรมอันดีงาม การกระทำที่ไม่เหมาะสม ไม่สมเหตุสมผล หากไม่ชอบ หรือไม่ถูกใจให้กดออกได้เลยนะคะ อย่าได้มาคอมเมนท์ด่ากันให้เสียน้ำใจกันเลยค่ะ หากมีข้อผิดพลาดประการใด ต้องขออภัยด้วยนะคะ 

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน และกรุณาเอาสมองวางไว้ก่อนที่จะอ่านนะคะ 

(นิยายเรื่องนี้หลังตอนที่ 5 ไปแล้วจะทำการติดเหรียญนะคะ) 

.................................................................. 

ก่อนหน้านี้ผมเคยเชื่อว่า ศาลยุติธรรม จะมีความยุติธรรมจริง ๆ และผมเคยเชื่อว่าตำรวจนั้นจะช่วยปกป้องประชาชนได้ แต่เปล่าเลยผมคิดผิด เพราะคนบางคนที่ทำงานในหน้าที่นี้ มันรับเงินใต้โต๊ะของคนมีอิทธิพลคนหนึ่ง ทำให้ผมที่ไม่ได้ทำผิดอะไรพวกนั้นต้องเข้าไปอยู่ในเรือนจำ นานถึงเกือบ 5 ปี ถ้าไม่ได้คนใจดีช่วยเหลือ ผมคงไม่ได้ออกมาภายใน 2 ปีครึ่งแน่  

แต่ใครจะรู้ว่าผมกลับออกมา ดันมีของฝากติดมาด้วยนี่สิ ทำให้ผมต้องกลายมาเป็น single mom  

"ขอให้โชคดีนะ กานต์ หากไม่รู้จะไปพักที่ไหน ก็โทรหาพี่ปกป้องเขาได้นะ ตอนนี้เขาคงมารอรับเราอยู่หน้าเรือนจำแล้วละ" ลุงศักดิ์ เจ้าหน้าที่เรือนจำที่ประจำอยู่ที่ประตูทางออกเอ่ยขึ้น  

"ครับ ผมฝากความขอบคุณไปให้ทุกคนด้วย ที่ช่วยดูแลผมเป็นอย่างดี ถ้าพ่อผมรู้เขาคงดีใจ ที่พวกลุง ๆ ไม่ทิ้งผม" เพชรกานต์ วงศ์วิวัน อ้ายเดินออกมาจากประตูเรือนจำ  

แสงแดดเกือบบ่ายสาดส่องเจิดจ้า มากระทบใบหน้าที่สวยติดหวาน มากกว่าหล่อเหลาของ เพชรการนต์ ต่อไปนี้ จะไม่มีเพชรกานต์ คนเดิมอีกต่อไปแล้ว