กรุณาอ่านคำเตือนก่อนเข้าไปอ่านนะคะ
นิยายเรื่องนี้เป็นแนวจีนโบราณผสมปัจจุบัน แบบกลับชาติมาเกิด ซึ่งในเนื้อเรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์ใด ๆ ทั้งสิ้น ชื่อและสถานที่ต่าง ๆ อาจไม่มีอยู่จริง เกิดขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียนล้วน ๆ ภาษาที่ใช้อาจขัดหูขัดตาไปบ้าง อาจจะไม่รื่นหูสักเท่าไหร่ สำหรับชื่อของตัวละครอาจมีความหมายบ้างไม่มีบ้าง อาจมีคำพูดที่หยาบคาย กระทบกระเทือนจิตใจ อาจมีการทำผิดจารีตประเพณีอันดีงาม และอาจมีการกระทำที่ไม่สมเหตุสมผล อาจมีการกล่าวอ้างตำนานที่ไม่มีอยู่จริง เพราะนี่คือนิยายจ้า
นิยายเรื่องนี้เป็นแนวชายรักชาย แนวผู้ชายท้องได้ เพศรองเป็นเกอ หากมีข้อผิดพลาดประการใดไรท์ก็ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ สำหรับนิยายเรื่องนี้จะมีกลิ่นอายดราม่า ไรท์อยากจะลองแต่งแนวดราม่าตับพังดูบ้าง แต่ไม่รู้ว่าจะถูกใจรีดหรือเปล่า เพราะปกติไรท์ก็ไม่ใช่คนที่ชอบอะไรแบบนี้เลย แต่ก็อยากจะลองค่ะ ยังไงก็ฝากด้วยนะคะ
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน หากไม่ชอบ ไม่ถูกใจกดออกได้นะคะ ขอบคุณค่ะ
..............................................................................................................................................
รักแท้มีอยู่จริงหรือไม่ รักเดียวใจเดียวมีอยู่จริงหรือไม่ และคู่แห่งชะตามีอยู่จริงหรือไม่ นี่อาจเป็นคำถามที่ใครหลายคนต้องการคำตอบ แต่จ้าวหลินชิงนั้นตอนนี้ไม่ต้องการคำตอบแล้ว เพราะความรักที่เขาพบเจอมานั้น ล้วนไม่มีอย่างที่ต้องการคำตอบเลย รักที่ถูกทรยศ หักหลัง รักที่ถูกทำลายด้วยความเชื่อใจและวางใจ รักที่เขาทุ่มเทหัวใจและร่างกายมอบถวายแด่ บุคคลที่ใคร ๆ ต่างฝันจะได้มาครอบครอง และยืนเคียงข้างเขาคนนั้น ความฝันความหวังมากมายที่เคยมีร่วมกัน กลับถูกทำลายด้วยชายอันเป็นที่รัก หัวใจรักที่แตกสลาย ไปพร้อมกับร่างกายและวิญญาณของ จ้าวหลินชิง
การก้าวเดินขึ้นบันไดนับพันขั้น ตรงไปยังแท่นประหารเทพเซียนที่ทำผิดกฏอันร้ายแรง ก้าวแต่ละก้าวของจ้าวหลินชิงช่างเจ็บปวดหาคำใดมาบรรยาย แต่นั่นไม่เท่าหัวใจของเขาที่เจ็บปวดแสนสาหัสเลยแม้แต่นิดเดียว การก้าวขึ้นแท่นประหารเทพเซียนครั้งนี้ เพราะคนรักของเขาทรยศความรักของเขา และทรยศความเชื่อใจของเขา ทั้งหมดเพราะชายคนนั้น มหาเทพ ผู้ปกครองเทพเซียนทั้งปวง ผู้อยู่เหนือเทพเซียนทั้งปวง
"ในเมื่อท่านต้องการเช่นนี้ ได้ข้าจะไม่ให้ท่านสมหวัง ต่อแต่นี้ไปข้า ในนามเทพแห่งการกำเนิด จะขอตั้งจิตสัจจะอธิฐานต่อทั้ง 3 ภพ ข้าจะไม่รักท่านอีกแล้ว ต่อแต่นี้อย่าได้เจอกันอีกเลย" สิ่งที่จ้าวหลินชิงพูดออกมานั้น มันคือคำอธิฐานต่อ 3 ภพ มันเป็นคำขอที่เหนือคำสาบานใด ๆ และคำอธิฐานใด ๆ และสิ่งที่ทุกคนไม่คาดคิดคือ เขาไม่รอให้เทพที่มีหน้าที่ประหารได้ทันลงมือ เขากลับกระโดดลงไปในแทนประหารเสียเอง
การทำเช่นนั้น ที่ไม่ยอมให้เทพแท่นประหารทำหน้าที่ คือการที่เทพแท่นประหารจะต้องทำการตัดพลังเทพเซียนออกไปก่อน พร้อมกับการให้ดื่มสุราทิพย์เพื่ิอลบล้างความทรงจำแห่งเทพเซียน และจะต้องมีการดึงปราณเทพเซียนออกมาด้วย แต่การที่เทพแห่งการกำเนิดจ้าวหลินชิงกระโดดลงไปเลยนั้น
เป็นการตัดขาดจากสวรรค์โดยสิ้นเชิงด้วยตนเอง แต่พลังเทพเซียนยังคงอยู่ ความทรงจำอาจจะมีแค่ครึ่ง ๆ กลาง ๆ หากต้องการจะขึ้นกลับมาบนสวรรค์ก็สามารถทำได้ แต่สวรรค์จะไม่มีสิทธิ์ทำอะไรเทพองค์นั้นได้เช่น การยึดพลังเทพเซียนคืนก็ทำไม่ได้ ส่งทหารเทพลงไปจับตัวกลับมาก็ไม่ได้อีก เพราะนี่คือกฎของสวรรค์นั่นเอง
"หลินชิง!!!" เสียงตะโกนเรียกของเทพราชา ผู้ปกครองเหล่าเทพเซียน อันมีตำแหน่งเป็นฮ่องเต้ของเหล่าเทพเซียนนั่นเอง และมีตำแหน่งรองจากมหาเทพเฮอจิน เทพราชามาถึงแท่นประหารช้าไปก้าวเดียว
"ไม่!!!" เขาร้องเรียกคนที่เขารักแต่ช้าไป เขาหันหน้ากลับไปหามหาเทพเฮอจิน ด้วยสายตามาดร้าย เสียใจสุดซึ้ง และผิดหวังเป็นอันมาก
"ท่านพ่อ ท่านร้ายกาจนัก ข้าไม่คิดเลยว่าท่านจะทำร้ายเขาถึงเพียงนี้ ข้าเกลียดท่าน" สิ้นคำเฮอหลง โอรสองค์โตที่รับตำแหน่งเทพราชา ก็กระโดดลงแทนประหารเซียนไปอีกคน ทำเอามหาเทพเฮอจิน พุ่งตัวเข้าไปหวังคว้าตัวบุตรชายเอาไว้ แต่ ...... ทุกอย่างมันสายเกินไปแล้ว ทุกอย่างมันสายเกินแก้ไขแล้ว ทุกอย่างมันจบสิ้นไปพร้อมเทพสององค์ ไม่เหลือคนที่รักตนและตนรัก ทั้งสองอีกแล้ว
Guest
