คำเตือน
นิยายเรื่องนี้เป็นแนว ชายรักชาย ผู้ชายท้องได้ อาจมีการกระทำที่ขัดกับศิลธรรมอันดีงาม และการกระทำรุนแรง หรือคำพูดที่หยาบคายและไม่เหมาะสม และการกระทำที่ไม่สมเหตุสมผลเท่าไหร่ ภาษาอาจไม่สวยหรู ขัดหูขัดตาไปบ้าง บางครั้งอาจไม่มีสาระหรือมีบ้างเล็กน้อย
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน หากไม่พอใจ ไม่ถูกใจ หรือไม่ชอบก็กดออกได้เลยค่ะ อย่ามาด่ากันให้เสียกำลังใจ แต่ไรท์ยินดีรับคำติชมที่สร้างสรรค์ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านและให้กำลังใจไรท์นะคะ สัญญาว่าจะปรับปรุงฝีมือการเขียนให้ดี ยิ่ิง ๆ ขึ้นไปค่ะ
.............................................................................
"เธอต้องออกไปจากชีวิตลูกชายฉัน ถ้าเธออยากจะให้บ้านเด็กกำพร้าของเธอยังคงมีอยู่บนโลกใบนี้" ประโยคร้ายแรงนั้นสร้างความลำบากใจให้เด็กหนุ่มคนหนึ่งเป็นอย่างมาก เขาจะทำยังไงดี
"ถ้าผมไม่ไปละ" ไป๋หนิงซินเอ่ยอย่างท้าทายและอวดดี แม้ภายในใจนั้นหวาดกลัว
"มันจะไม่ใช่สถานที่ ที่จะหายไป แต่เป็นคนเหล่านั้นด้วย" นี่คือคำพูดร้ายกาจและชั่วร้ายที่สุดเท่าที่หนิงซินเคยเจอมา เขาหวาดกลัวคนเหล่านั้นจะได้รับอันตราย
"ได้ผมจะไป" หนิงซินยอมในที่สุด
ด้วยเหตุนี้จึงทำให้เขาต้องทิ้งคนรักมา แม้จะเจ็บแต่ก็ยอมจากไป ไม่ใช่แค่โดนขู่แบบนี้ แต่เพราะคืนนั้น เว่ยหลงและหนิงซินทะเลาะกันใหญ่โตเพราะความเข้าใจผิด ของเว่ยหลงเองทั้งหมด