ลัญนารา หรือผักกาด สาวน้อยอายุ 18 ย่าง 19 ปีเธอเป็นเด็กสาวที่น่าสงสาร ถูกบังคับให้ออกจากการเรียนตั้งแต่อายุ 16 แถมยังถูกพ่อแท้ๆกับแม่เลี้ยงบังคับแต่งงานกับคนแก่คราวพ่อ หากไม่ยอมพ่อของเธอจะขายน้องสาวเธอไปแทน ภายในใจร่ำร้องกรีดร้องอยากจะถามผู้เป็นพ่อว่าพวกเธอพี่น้องใช่ลูกแท้ๆของเขาหรือไม่ เหตุใดจึงใจร้ายกับพวกเธอนัก
ด้วยความที่คิดอยากจะโดดเตะปากนังแม่เลี้ยงโสโครกนั่นสักที กับความคิดที่อยากจะเสยคางผู้เป็นพ่อแท้ๆสักครั้งแต่ก็ทำไม่ได้ ผักกาดคิดจะพาน้องสาวตัวเองหนีไปจากที่นี่ แต่จะไปยังไงล่ะในเมื่อพวกเธอถูกขังไว้แถมข้าวปลาก็ไม่ได้กิน เรี่ยวแรงรึก็ไม่มี แต่ใช่ว่าสวรรค์จะดับหนทางของเธอไปซะหมด
กลางดึกคืนหนึ่งก่อนที่ผักกาดจะถูกส่งไปขายให้ตาแก่บ้ากาม เธอกลับฝันเห็นมารดาที่รักเธออย่างสุดหัวใจ ภายในห้วงแห่งความฝันล้วนมีแต่ภาพที่สวยงาม แม้แต่มารดาก็ยังเหมือนนางฟ้าที่งดงาม มารดาโอบกอดเธอด้วยความรัก ผักกาดร่ำไห้ตัดพ้อมารดาที่จากเธอไป แต่มารดาไม่เพียงจะว่ากล่าวนางทำได้แต่ส่งยิ้มอบอุ่นให้เธอเท่านั่น
" ลูกรักจงเก็บสร้อยเส้นนี้เอาไว้ มันเป็นของลูกจงใช้มันให้เป็นประโยชน์ แม่ต้องไปแล้วแม่รักลูกมากที่สุด ฝากลูกดูแลน้องแทนแม่ด้วย ลาก่อน "
ผักกาดสะดุ้งตื่นกลางดึกด้วยน้ำตาที่ยังคงไหลนองหน้า ' ความฝันงั้นเหรอ หากเป็นความฝันทำไมจึงเหมือนจริงแบบนี้ ' แม้จะบอกตัวเองว่าเป็นความฝันแต่บางสิ่งที่ส่องแสงออกมาจากคอของเธอกลับทำให้เธอถึงกับตกตะลึงอย่างมาก
เอาล่ะ!! อยากรู้ว่าผักกาดจะได้อะไรจากมารดาที่มอบให้มาลองติดตามอ่านกันได้เลยนะค้า^^
๐๐๐๐๐๐๐๐๐ อ่ะๆ บอกไว้ก่อนนิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตการไร้สาระและความบ้าบอติ๊งต๊องของผู้เขียนเท่านั้น ฉะนั้นคนอ่านอย่าได้คิดมากจงอ่านให้เกิดความเพลิดเพลินใจเท่านั้น เน้นเพลิดเพลินไม่เน้นดราม่าเข้าใจ๊ เข้าใจแล้วก็ตามมาอ่านโล้ดเด้อสู ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐