แสบสุดฮา ทะลุฟ้ามาป่วนวัง

โรสริน-โรส (ซูหลิน) หญิงสาวผู้บ้าปาร์ตี้จนถูกแฟนทิ้งเพราะตี้จนลืมผู้ 

ชาริณี-เชอรี่ (ซูเฟิน) สตรีสายเปลี่ยว โดดเดี่ยวเปลี่ยวกายทุกปีไร้ผู้เป็นคู่ชีวิต 

สองเพื่อนซี้แพ็คกระเป๋าใบย่อม พกพาความโสดขึ้นเขากราบไหว้วัดดังในตำนาน ที่ว่ากันว่าหากใครได้มาขอพรที่นี่มักจะสมปรารถนาในทุกสิ่งที่ต้องการ 

“ สาธุ ขอให้ลูกเจอเนื้อคู่ภายในปีนี้ด้วยเถอะเพี้ยง ”  

“ สาธุ ขอให้ลูกเจอผู้หล่อรวย ใจดี สายเปย์ คลั่งรักลูกอย่างหนักด้วยเถอะ สาธุๆ ”  

สองเพื่อนสาวที่ไหว้พระขอพรกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ตกลงกันว่าจะนั่งไปหาไรกินต่อแล้วค่อยกับที่พัก แต่อนิจจาไม่ทันที่จะได้ไปไหนอย่างที่คิด เชอรี่ที่เดินขึ้นบันไดมาอย่างเหน็ดเหนื่อย ขาลงกลับรู้สึกแข้งขาอ่อนแรงจนล้มลง สองมือไขว่คว้าได้เพียงเป้เพื่อนสาว จนทำให้โรสเสียหลักล้มลงไปตาม แต่กระนั้นก็ยังกอดคอกับเพื่อนรักกลิ้งลงบันไดวัดไปอย่างสง่างาม 

“ อึ อึ๊ก อีรี่ มะ..มึงไหว มะ..ไหม ” โรสที่ยังพอรู้สึกตัวอยู่บ้างเพราะสองร่างพากันไปค้างอยู่ที่ทางพักเท้า 

“ กะ..กูไหว กูยังไม่มีผัวเลย กูยังมะ..ไม่อยากตาย อึ๊ อึก ” เชอรี่พยายามลืมตาขึ้นตอบเพื่อนซี้อย่างยากลำบาก  

“ ทะ..ทำไมหน้ามึงแดงจะ..จัง โอ๊ย ”  

“ ละ..เลือดเข้าตามึงแล้ว อะ..อิควาย ” โรสพยายามที่จะตะกายไปหาเพื่อนรัก ทั้งร่างปวดร้าวไปหมดจนไม่อาจขยับตัวได้ แต่หญิงสาวก็ยังพาแรงเฮือกสุดท้ายจับมือของเชอรี่เอาไว้ เพียงมือทั้งสองแตะกันได้ สติของพวกเธอก็ดับไปเช่นกัน  

ผู้คนที่เห็นเหตุการณ์ต่างพากันช่วยเหลือนำตัวของทั้งสองส่งโรงพยาบาล แต่แล้วบุญที่ทำมาตลอดชีวิตก็ไม่ได้ช่วยชะตาของทั้งสองอยู่รอดได้ ลมหายใจของเชอรี่และโรสค่อยๆแผ่วลง  

“ ขอให้กูกับมึงเป็นเกิดมาเป็นเพื่อนรักกันตลอดไปนะโรส ”  

นั่นเป็นคำขอหนึ่งในห้วงแห่งความรู้สึกของเชอรี่ ก่อนที่ตัวเธอเองจะหมดลมหายใจตามเพื่อนรักไปอีกคน 

∞∞∞∞∞ จากใจไรท์ ∞∞∞∞∞ 

นิยายเรื่องนี้ ไรท์ก็งัดมาจากสมองของอึ่งอ่าง (ไรท์เอง) 

ไม่ต้องมีสาระอะไรมากมาย ไม่อิงอะไรทั้งสิ้น แต่งเพื่อสนองอารมณ์ของตัวเองล้วนๆ เหอๆ 

รี้ดโปรดอย่าเพิ่งเบื่อหน่าย นิยายเรื่องนี้แหกทุกกฏ แหวกทุกสิ่ง ฉีกทุกแนว 

หากไม่ชอบใจโปรดทิ้งไรท์ไว้แล้วไปตามทาง แต่หากรักกันจริงก็ส่งกำลังใจให้ไรท์บ้าง 

นึกเสียว่าสงสาร อย่างลงทัณฑ์ด้วยคำว่าลาก่อน (อย่าทิ้งไรท์น้า)