บำเรอสวาทคนเถื่อน

เขาโกรธ เขาแค้น แต่เขารักหล่อนมากกว่า 

เขาจึงวางแผนให้หล่อนกลับมาอยู่ข้างกายอีกครั้ง 

แต่ในฐานะ นางบำเรอ 

.................... 

“แหม เรียกซะห่างเหินเชียวนะ ทั้งที่แต่ก่อน เรียกฉันซะหวานหยด โดยเฉพาะเวลาเธออยู่ใต้ร่างฉัน” เขาเอาเรื่องจริงมาพูด พิมพิไลถึงกับหน้าแดง 

“นั่นมันเหมือนก่อนค่ะ สถานะมันต่างกัน” 

“ก็ใช่ มันต่างกันมาก” 

“สรุปว่า ข้อตกลงยังเหมือนเดิมมั้ยคะ” หล่อนวกมาเรื่องเดิม 

“ผัวเธอรู้หรือเปล่าว่าเมียตัวเองมาขายตัว” คนถามเจ็บตรงหัวใจไม่ต่างกับคนถูกถาม “หรือว่าผัวรู้เห็นด้วย สงสัยเป็นแมงดาเกาะหอยเมียกิน” 

เพชรภูมิกระตุกยิ้ม สายตาเขาสมเพชอดีตคนรักมาก พิมพิไลทิ้งเขาเพื่อไปหาผู้ชายคนนี้ แล้วผลที่ออกมาคือ นำร่างกายมาใช้หนี้ 

“เรื่องนั้นไม่เกี่ยวกับคุณ ฉันไม่ต้องบอกเหตุผล” 

พิมพิไลตอบด้วยหัวใจร้าวราน 

“ฉันนึกว่าเธอจะได้ดีกว่าตอนที่คบกันฉัน ที่แท้ก็หนีไม่พ้นเป็นอีตัว ใช้หนี้แทนผัว เธอไม่รู้สึกสมเพชตัวเองบ้างเหรอที่ชีวิตตกต่ำแบบนี้ เพราะตอนเธออยู่กับฉัน ชีวิตไม่ต่างกับเจ้าหญิง” 

วาจาเพชรภูมิเชือดเฉือนหัวใจดวงน้อยๆ เหลือเกิน แต่หล่อนก็ต้องอดทนและอดทน เพราะเขาเป็นเพียงคนเดียวที่ช่วยครอบครัวยศพลได้ 

“หากคุณต้องการยกเลิกข้อตกลงของเราก่อนหน้านี้ ฉันขอตัวนะคะ ฉันจะได้ไปหาทางอื่น” 

“ถ้าเธอคิดว่า ไปขายตัวให้คนอื่น แล้วจะปลดหนี้ให้ผัวเธอได้ ก็เชิญ ฉันไม่เดือดร้อน” พิมพิไลถึงกับชะงักการลุกขึ้นยืน ตอนนี้ในหัวหล่อนไม่มีใครช่วยได้ นอกจากเขาคนเดียว “แต่หาให้ทันนะ เหลืออีกสองวัน หาไม่ทัน ผัวสุดที่รักของเธอ ติดคุกแน่ แล้วคนในบ้านก็ต้องระเห็จออกจากบ้าน ฉันไม่ได้ขู่นะ เธอก็รู้นี่ว่า นิสัยฉันเป็นยังไง พูดจริงทำจริงเสมอ” 

“ฉันจะมั่นใจได้ยังไงว่า ถ้าฉันมาอยู่ที่นี่ตามที่คุณต้องการ คุณจะปลดหนี้พี่ยศทั้งหมดจริง” 

“ก็ขึ้นอยู่กับเธอว่า ทำตัวดีแค่ไหน ทำให้ฉันพอใจหรือเปล่า” เขาตอบทันที “ทำหน้าที่อีตัวของเธอให้ดีก็พอ ตราบใดที่เธอทำให้ฉันพอใจ ตราบนั้นผัวเธอก็ยังรอด ไม่เข้าไปอยู่ในคุก อยู่สุขสบายในบ้านตัวเอง” 

หน้าพิมพิไลชาหนักมาก กับคำว่าอีตัว สถานะที่ไม่คิดว่า ตนจะใช้ร่างกายแลกหนี้สิน ทว่ามันเป็นทางออกทางทางเดียว