‘อายูมิ วาตานาเบะ’ หมอสาวลูกครึ่ง ดวงหน้าแสนน่ารัก ดูราวตุ๊กตาที่มีไว้ประดับบนชั้นหิ้ง ทว่านิสัยที่เป็นต่างกับภาพลักษณ์ที่เห็นแบบสุดขั้ว สาวน้อยโหยหาอิสระ แน่นอนว่าเธอได้รับมัน จากการแลกเปลี่ยนเงื่อนไขที่ว่า จะต้องหมั้นกับผู้ชายที่ ‘ย่าใจยักษ์’ เป็นคนเลือกให้...
ชีวิตหลังจากย้ายมาอยู่ไทย ดำเนินไปตามครรลองของมัน หญิงสาวเติบโตเบ่งบาน กลายเป็นแพทย์หญิงอายูมิสมใจ ทว่าคล้ายพระเจ้าจะกลั่นแกล้ง ไม่นานหลังจากนั้น จุดกำเนิดของเรื่องราวแสนโกลาหลก็ได้เริ่มต้น อายูมิเกิดไปมีสัมพันธ์ทางกายโดยไม่ตั้งใจกับ ‘ก้องเกียรติ สืบสันติกุล’ สารวัตรสืบสวนสอบสวน มือปราบหน้าหยกแห่งเวียงเจียงใหม่...
ค่ำคืนเร่าร้อนผ่านพ้น แต่คนกลับยังไม่จบ สารวัตรหนุ่มตามหาหญิงสาวในคืนนั้นจนพบ และหมายมาดที่จะคว้าตุ๊กตาแสนสวยมาครอบครอง ทว่ายิ่งตามติดเธอก็ยิ่งผลักไส ยิ่งทำมึนใส่ เธอก็ยิ่งด่าทอ หลากหลายเรื่องราวก่อเกิด ความผูกพันถักทอร้อยเรียง กลายเป็นสายใยเชื่อมหัวใจสองดวงเข้าด้วยกัน สิ่งที่เรียกว่า ‘ความรัก’ ความรู้สึกที่อายูมิรู้ดีว่าไม่ควรให้เกิด...
จากความรัก.... แปรเปลี่ยนเป็นความขมขื่นและร้าวราน เมื่อเขา.... ‘ไคโตะ ทากุจิ’ คู่หมั้นที่แสนเพียบพร้อม ซึ่งรอคอยการแต่งงานมานับสิบปีตามมาทวงเอาเธอคืน....
____________________________
[ตัวอย่าง] ตอนที่ 1
ใช่ เขาหลงใหลผู้หญิงที่ไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อ...
ทั้งที่เธอเองก็ไม่ได้ช่ำชองเลยแม้แต่น้อย ไม่แน่ว่านี่อาจเป็นครั้งแรกก็เป็นได้ ท่าทางเงอะงะในคราแรกที่สัมผัสกัน แปลความหมายได้ทางเดียว...
มือเรียวที่วาดขึ้นโอบรอบคอ ยกสะโพกขึ้นส่งให้เขาได้บดกระแทกเป็นสัญญาณบ่งบอกว่าเธอใกล้ถึงปลายทางแล้ว เห็นดังนั้นร่างแกร่งจึงขยับสะโพกถี่รัวขึ้น ตอกอัดสลับหมุนควงเพื่อสัมผัสครูดผ่านทุกอณูอย่างยั่วเย้า ต่อด้วยบดกระแทกเข้าใส่อย่างไม่บันยะบันยัง จนในที่สุดร่างอวบอิ่มก็เกร็งกระตุก กรีดร้องออกมาอย่างสุขสม...
____________________________
[ตัวอย่าง] ตอนที่ 3
“อายูมิ... มีนิสัยที่แปลกหลายอย่าง ดูเผินๆ น่ารักเหมือนตุ๊กตา ดูน่าทะนุถนอมและแตกหักง่าย ใครได้เห็นครั้งแรกก็มักตกหลุมรัก แต่พอได้รู้จักมากขึ้น ความมืดดำบางอย่างจะแผ่ออกมา เหมือนเจ้าตัวก็ไม่รู้ตัวด้วยนะ ว่ากำลังแผ่ออราน่ากลัวนั้น... มีคนเล่าว่าสมัยเรียนประถมกับมัธยม เคยมีเรื่องทะเลาะวิวาทที่โรงเรียน จนเกือบพลั้งมือ ‘ฆ่า’ คู่กรณี โชคดีที่ทางบ้านมีเงินมีอำนาจพอ ก็เลยปิดเรื่องได้... แต่อีกฝ่ายก็ต้องเข้ารับการบำบัดนานทีเดียว”
____________________________
[ตัวอย่าง] ตอนที่ 7
“ไม่เข้าใจหรือคะ”
“เปล่า ไม่ใช่ไม่เข้าใจ แต่เรายังไม่ได้แต่งงานกัน และจากที่ผู้ใหญ่คุยกัน การแต่งงานน่าจะมีขึ้นหลังจากที่คุณเรียนจบ ซึ่งหากเป็นไปตามแพลนที่วางไว้ ก็น่าจะราวสิบปีจากนี้ ระหว่างนี้... ผมห้ามมีใครอย่างนั้นหรือ”
“คุณพูดผิด ทั้งคู่ต้องไม่มีใคร” นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มวาววับ
“ผมเป็นผู้ชาย มีความต้องการ” เขาจ้องอีกฝ่ายไม่ลดละ น้ำเสียงเข้มขึ้นคล้ายไม่พอใจ
“ได้ ถ้าคุณมี ฉันก็จะมีบ้าง แฟร์ๆ” อายูมิแค่นยิ้ม ยกมือขึ้นกอดอก เชิดหน้า
“...”
ไคโตะหรี่ตามองเด็กสาวอายุสิบห้า ที่พูดออกมาว่าจะมีความสัมพันธ์กับผู้ชายบ้าง หากเขามีอะไรกับผู้หญิงอื่น เด็กสาวที่เขามั่นใจว่าไม่น่าจะเคยจับมือเพศตรงข้ามในเชิงชู้สาวด้วยซ้ำ ด้วยสายตาอย่างหนึ่ง มุมปากหยักยกขึ้นเล็กน้อย
“เริ่มจาก... ไล่ผู้หญิงคนนั้นไปซะ” อายูมิชี้นิ้วไปทางประตู
____________________________
[ตัวอย่าง] ตอนที่ 23
“คงไม่มีใครโง่พอที่จะยื่นขาเข้าตาราง ทั้งๆ ที่รู้อยู่ว่าเกือบทุกมุมของบ้านหลังนี้มีกล้องวงจรปิดอยู่ ยกเว้นห้องนอน...”
“ฉลาดจริงแม่คุณ”
“ถึงได้เป็นหมอ” เธอถอนเข็มออก และเอาสำลีกดไว้
“ผมสอบได้คะแนนสูงสุดตอนเรียนโรงเรียนนายร้อยละ รู้ยัง”
“มีใครเคยบอกคุณไหมว่า ไอคิวกับอีคิว... มันทำงานแยกกัน”
“นี่คุณหลอกด่าผมเหรอ” คิ้วหนากระตุก ดึงแขนเสื้อลง
“เปล่านี่คะ มีคำไหนในประโยคที่เป็นคำด่าบ้างล่ะ” เธอย้อน
เออ... ก็จริง
“แล้วอย่าไปพูดให้ใครเขาฟังอีกล่ะ ว่าจบนายร้อยด้วยคำแนนท็อป รู้ไหมว่าเรื่องแบบนี้ ต้องให้คนอื่นเขาพูด ไม่ใช่พูดเอง เพราะมันฟังดู...ขี้อวด”
“....” เป็นคำสอนสั่งจากคนที่เขาพยายามยัดเยียดสถานะ ‘เมีย’ ไปให้
____________________________
[ตัวอย่าง] ตอนที่ 27
คุณหญิงกุลนิดาชะงักไปชั่วครู่ เมื่อเห็นร่างแน่งน้อยในชุดน่ารักคล้ายตุ๊กตา ผิวขาวที่ดูส่องสว่างยิ่งทำตาพร่า ดวงตากลมโตบ๊องแบ๊วดูบริสุทธิ์ไร้เดียงสา โอ...
“ไอ้ลูกชั่ว! พรากผู้เยาว์ชัดๆ! แกนี่มันชั่วจริงๆ จะทำฉันอับอายถึงไหน รอบนี้ใครจะช่วยแกได้ ไอ้ลูกเวร!”
“แม่ แม่ แม๊ โว้ยยย หยุดก่อน นี่หมอไงแม่ หมออายูมิ โอ๊ย!”
มือของคุณหญิงที่ทึ้งผมบนหัวของลูกชายหัวแก้วหัวแหวนชะงักค้างทันที หันไปจ้องคนที่ยืนกุมมือด้วยดวงตาที่เบิกโพลงทว่าฉงนฉงาย กระนั้นก็ยังไม่ยอมปล่อยผมกระจุกนั้น...
____________________________
[ตัวอย่าง] ตอนที่ 39
“ไอ้สัตว์ ถ้าเมียกูเป็นอะไร กูไม่เอามึงไว้แน่!” หลังจากที่ปล่อยหมัดลุนๆ ใส่เพื่อนจนปากแตกแอนตาซิลไม่รับแจกไปหนึ่งแผล ก็มานั่งบ่นพึมพำสลับแช่งชักหักกระดูกเพื่อนรักที่โตมาด้วยกัน
“ไอ้ง่าว! เขาเพื่อนกันไหมวะ แก๊งเดียวกัน แถมชอบเดินป่าด้วยกันมาตั้งแต่ไหนแต่ไหน ใครเขาจะไปทำกิจกรรมแบบนี้คนเดียว!” คนที่เอาน้ำแข็งประคบตรงมุมปากด่าสวน ไอ้ควายตะวันชอบใช้แต่กำลังก่อนใช้สมองเสมอ
“ไม่รู้โว้ย! ไอ้ญี่ปุ่นนั่นเอาน้องล่อจับคนร้าย แล้วเสือกเอาเมียกูไปด้วย ไม่อยากจะเชื่อ”
“โหย ไอ้ควายเถาะ! หมอแพรน่ะฆ่าหมีด้วยมือเปล่ายังได้ แถมยังมีนัตตี้อีก ตัวใหญ่กว่ามึงตั้งสองเท่า จะกลัวห่าอะไร มึงเข้าใจคำว่า ‘ล่อ’ ไหม ล่อให้คนร้ายออกมา ไม่ได้เอาไปล่อกระสุน โอ๊ย”
พอด่าก็ต้องอ้าปาก และพออ้าปากก็เจ็บแผลตรงที่ถูกต่อย ตะวันทั้งตัวโตทั้งหมัดหนักมาแต่ไหนแต่ไร เขาที่เป็นตำรวจยังไม่อยากมีเรื่องด้วย ถ้าไม่จำเป็น
____________________________
[ตัวอย่าง] ตอนที่ 41
นัตตี้ที่กำลังถือมีดฟันพวกหญ้าและกิ่งไม้ออกเพื่อเปิดทาง หันไปเอ่ยกับเพื่อน แม้น้ำฝนจะร่วงหล่นทำให้ตั้งแต่ศีรษะลงมาจรดหัวไหล่เปียกชื้น แต่ก็ยังคงทำหน้าที่ต่อไม่หยุด แพรวาล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง ดึงผ้าเช็ดหน้าผืนเล็กออกมายื่นให้เพื่อน แม้อากาศจะหนาวเย็น แต่ใบหน้าของลูกครึ่งผิวสียามนี้กลับเต็มไปด้วยเหงื่อที่ผุดพราย เหงื่อหรือหยดน้ำจากเบื้องบนก็สุดรู้
“เก็บไว้ให้ผัวมึงใช้เถอะอีแพร ขนลุก เช็ดขี้มูกน้ำลายมากี่รอบแล้วก็ไม่รู้ ดูสิ คราบอะไรวะนั่น อี๋” พูดจบ คนที่ไม่คุ้นกับท่าทางอ่อนโยนของสาวห้าว ก็หมุนตัวกลับหลังหันแล้วเดินต่อ มือที่ถือมีดกวัดแกว่งแผ้วถางทางไปมา
“....”
อีห่า...
แพรวาทำปากขมุบขมิบลอบด่าในใจ ในป่าในเขาเธอพยายามที่จะไม่สบถหรือพูดคำหยาบคาย ซึ่งอาจเป็นเหตุให้เจ้าป่าเจ้าเขาไม่พอใจแล้ววาร์ปมาหักคอยักษาตัวเขื่องที่ปฏิเสธความหวังดีอย่างไร้เยื่อใยตนนี้...
____________________________
-นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับฉากอีโรติกร่วมเพศ ผู้อ่านที่อายุน้อยกว่า 20 ปีควรได้รับการแนะนำ
-ชื่อตัวละคร สถานที่ ฉาก เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น
-สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์พ.ศ.2537
-ไม่อนุญาตให้ทำการคัดลอก สแกนเนื้อหาส่วนหนึ่งส่วนใดหรือทั้งหมด เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของอย่างเป็นลายลักษณ์อักษรเท่านั้น
Guest
