มายาร้าย พ่ายรัก

“เหม่ยเซี่ย ได้ยินมั้ย” เขาตบที่แก้มนุ่มเบาๆอย่างปลุกสติ  

หมับ!! 

มือเล็กของเธอคว้าที่ข้อมือเขาแล้วดึงมาวางแปะที่อกนุ่มก่อนจะบดบี้ฝ่ามือของเขาอย่างบ้าคลั่ง ในขณะที่ส่่วนล่างเธอกำลังส่งนิ้วเรียวเข้าไปในแพนตี้ตัวบางนั่นแล้ว  

“บ้าเอ๊ย” เขาสบถอย่างจนปัญญา ไม่รู้จะจัดการอย่างไรดี แต่ถ้าไม่ทำอะไรสักอย่าง เธอพังแน่ ด้วยฝีมือตัวเอง  

“ช่วยที ได้โปรด ฉันกำลังจะตายแล้ว”  

“เอาวะ”  

ก่อนที่นิ้วเรียวของเธอจะทำร้ายตัวเองเขาก็กระชากออกแล้วกดลงกับที่นอนก่อนจะส่งนิ้วของตัวเองเข้าไปแทน  

“ขะ..ขอ..อีก” เรียวนิ้วแกร่งจำต้องขยับเข้าออกรัวเร็ว เพราะความต้องการของเธอมันล้นหลามจนเก็บกวาดไม่ไหว 

ถ้าหากตอนนี้มีมีดโกน เขาคงเจี๋ยนมันออกให้รู้แล้วรู้รอดไป ในฐานะที่มีแต่ก็ใช้ประโยชน์อะไรไม่ได้ ช่างน่าเจ็บใจนัก ความรู้สึกเขาก็มี อารมณ์ก็มาเต็ม แต่ไอ้เจ้าโลกตัวร้าย มันดันไม่ 

ให้ความร่วมมือ จะแข็งก็ไม่แข็ง จะอ่อนปวกเปียกก็ไม่ ก้ำกึ่งอยู่นั่น จะแทงก็ไม่เข้า ไม่เอาก็จะคลั่ง เขากัดฟันกรอดด้วยความโมโห  

ทันทีที่เขาแนบกายลงเกยทับคนตัวเล็ก ร่างบางก็เบียดกระแซะเข้าหาเขาทันที เนินกายสาวมันฉ่ำร้อนพรั่งพร้อม เขาจัดท่าให้เธออ้าขาออก เพื่อรอรับเอามังกรขี้โรคไปดูแล ก่อนจะกด 

ปลายลงกับร่องเล็กคับแคบนั้นทั้งๆที่มันยังทำท่าเหมือนหมาน้อยง่วงนอน  

“เข้ามาเสียที ฉันต้องการคุณ”  

“อยากเข้าจะแย่แล้ว แต่มัน…โธ่เว้ย” 

ของพ่อไม่แข็ง ทำไงดีอ่ะ ฮ่าๆๆๆ