“หยุดดิ้นได้หรือยัง ถ้ายังไม่หยุด ผมจะจับคุณแก้ผ้าตรงนี้ ลองดูก็ได้นะ” เสียงหอบพร่าของเขาดังฟังชัดเจน
“ก็ปล่อยฉันเสียที ไอ้โจรบ้าห้าร้อย แค้กๆๆ”
“ปากดีนักนะ ระวังจะได้ผัวเป็นโจรเข้าสักวัน เผื่อมันจะตรงจุดแล้วหยุดต่อมร่านของคุณลงได้”
“เพียะ!!!” พูดจบหน้าหนวดก็หันไปตามแรงตบจากเชลยที่ถูกจับมา เขาค่อยๆหันหน้ากลับมา จังหวะดวงตาคมกริบสะท้อนแสงไฟจากภายนอกวาวโรจน์ ดุดัน ละลิดาใจหายวาบ
“อย่าเอาลีลานางเอกมาใช้กับผม เพราะผมไม่ใช่พระเอกของคุณ” สิ้นเสียงคำรามลอดไรฟัน ร่างบางก็ปลิวหวือไปนั่งลงบนตักของเขา สองมือแกร่งจับใบหน้าของเธอให้มองตรง แล้วหน้าหนวดเฟิ้มที่น่ารังเกียจนั้นก็จ้วงลงกดกลีบปากนุ่ม ขบเม้มบดขยี้รุนแรง จนเธอได้กลิ่นและรสเค็มๆของเลือดตัวเอง
มือใหญ่ปล่อยจากแขนมาตะปบหมับลงบนเนินกึ่งกลางลำตัวแล้วขยุ้มบีกินี่ตัวจิ๋วไว้เต็มมือ
“กรี๊ดดด ไอ้ ไอ้ ไอ้…..”
“ด่าสิ ด่าเลย”
“ปล่อยนะ จะทำอะไร”
“ทำเป็นไม่รู้ ขอโทษผมเดี๋ยวนี้”
“ไม่……” ยังไม่ทันพูดจบนิ้วแกร่งก็มุดเข้าใต้บิกินี่ตัวบางแล้วบี้คลึงจุดอ่อนไหวทันที ละลิดาใจหายวาบ ขนลุกซู่ไปทั้งตัว กล้ามเนื้อกระตุกหดตัวโดยอัตโนมัติ
“กรี๊ดดด เอาออกไปนะ” มือเล็กจับมือเขาดันออก
“ขอโทษมาซะ หรือจะให้ทำมากกว่านี้ ”
“ปล่อยฉัน ฮือออ”
“ท้าทายสินะ” นิ้วเรียวที่บี้คลึงอยู่กดผลุบลงร่องแคบ
“อร๊ายยยย ปะ ปล่อยนะ” ละลิดาสะบัดหน้าจนผมกระจายยุ่งเหยิง ทั้งรังเกียจและรู้สึกวาบหวามในเวลาเดียวกัน ใบหน้างามก้มลงกัดที่ไหล่หนาอย่างแรง
Guest
