แต่สิ่งที่ม่านแก้วต้องพึงระลึกไว้เสมอ นั่นก็คือเธอเป็นได้แค่เพียงคนในเงา ไม่สามารถเป็นคนในชีวิตจริงของเขาได้ แค่นี้เธอก็มีความสุขเหลือล้นแล้ว แค่ได้อยู่ใกล้ๆ เขา ถึงจะไม่เคยรู้เลยว่าภายใต้ใบหน้านิ่งเงียบขรึมนั้นรู้สึกยังไงกับเธอ
“มาอ้อนแบบนี้อยากได้อะไรครับ” นทียกยิ้มด้วยความชอบใจ ลูกแมวน้อยของเขาขี้อ้อนจนเขาไม่สามารถใจแข็งกับเธอได้สักครั้ง
“ไม่อยากได้อะไรหรอกค่ะ แค่อยากจะบอกว่าคิดถึงที่สุด” ม่านแก้วยังคงกอดร่างสูงเอาไว้ ก่อนจะซึมซับกลิ่นและไออุ่นของเขาเข้าไปในหัวใจ เนิ่นนานเหลือเกินที่เธออยู่ตรงนี้ อยู่อย่างคนไม่มีสถานะ อยู่ด้วยหัวใจที่เต็มไปด้วยความรัก แต่เธอกลับไม่เคยได้รับรู้ถึงหัวใจของเขา ผู้ที่เป็นเจ้าของหัวใจของเธอ
“มาอ้อนแบบนี้จะเอารางวัลใช่มั้ย” ว่าแล้วร่างสูงก็แกะมือบางของหญิงสาวออกจากการกอดรัดร่างของเขาไว้ ก่อนที่เขาจะหันมาเผชิญหน้ากับเธอ แล้วใช้สายตาที่ทำให้เธอแทบละลายไปทั้งตัว จ้องมองมาที่ใบหน้างามของเธอ
“....” ไม่มีคำตอบจากร่างบาง มีเพียงการพยักหน้าน้อยๆ เพื่อยอมรับความจริงเท่านั้น
เมื่อเห็นเช่นนั้นร่างสูงก็อดใจไม่ไหว เขาก้มลงจุมพิตที่ริมฝีปากบาง ก่อนจะส่งลิ้นอุ่นชื้นเข้าไปในโพรงปากบางของหญิงสาว ทำให้ตอนนี้ลิ้นทั้งสองลิ้นเกี่ยวกวัดกันไปมา ความหอมหวานจากจุมพิตของชายหนุ่ม ทำให้หญิงสาวหลงระเริงไปกับสัมผัสที่เขามอบให้เธอแทบไม่มีสตินึกคิดอะไรอีกแล้ว ความรักที่เธอมอบให้เขาทั้งใจทำให้เธอปล่อยกายปล่อยใจไปกับเขา
กว่าจะรู้ตัวร่างบางของหญิงสาวก็ถูกช้อนตัวอุ้มขึ้นมาในอ้อมแขนของชายหนุ่ม ก่อนที่ร่างสูงจะพาเธอไปที่เตียงนอนขนาดคิงส์ไซส์ของห้องพักสุดหรู ทันทีที่แผ่นหลังของหญิงสาวสัมผัสลงที่เตียง เธอก็กลับมาได้สติอีกครั้ง ซึ่งม่านแก้วก็ไม่รอช้า เธอช่วยเขาถอดเสื้อคลุมอาบน้ำเวอซาเซ่สีขาวออกจากตัวเขา
Guest
