เมาข้ามขั้น

"ไม่คิดเลยเนอะว่าแจนจะน่ารักขนาดนี้" วายุพูดขึ้นมาระหว่างที่เดินทางกลับคอนโดด้วยกัน 

อชิหันมามองเพื่อนตัวโตอีกครั้ง จึงได้เห็นว่าตอนนี้วายุกำลังยิ้มออกมาบนใบหน้าคม เป็นรอยยิ้มในแบบที่เขาเองก็ไม่เคยเห็นมาก่อน  

"อืม ลองจีบดูไหมล่ะ กูว่าแจนดูสนใจมึงอยู่เหมือนกันนะ"  

ไม่รู้อะไรดลใจให้อชิออกไปแบบนั้น อาจจะเป็นเพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายรับรู้ถึงอาการไม่พอใจของตัวเองในตอนนี้ เลยเลือกที่จะผลักวายุให้ไปคบกับคนอื่นเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกลึก ๆ ของตนเอง 

"นี่พูดจริงหรืออำกันเนี่ย"  

"พูดจริง ๆ ไม่ลองไม่รู้นี่หว่า" 

"เอาไว้กูจะลองดูแล้วกัน" วายุตัดสินใจตอบปัด ๆ ไป เพราะเริ่มรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอย่างอธิบายไม่ถูก เมื่อเขาถูกอีกฝ่ายเหมือนจะผลักไสไล่ส่งให้ไปหาแฟนตลอดแบบนี้  

"พรุ่งนี้กูกลับไปทำธุระกับป๊าตั้งแต่เช้า ไม่ต้องถ่อมาที่ห้องกูนะ" อชิพูดขณะที่กำลังเดินออกจากลิฟต์เมื่อถึงชั้นห้องของตัวเอง  

"เออ กูก็ว่าจะนอนโง่ ๆ อยู่ห้องนี่แหละ" 

***************************************** 

ติ๊ง~ 

Yours wa : กูคบกับแจนแล้วนะ 

ข้อความแอปพลิเคชั่นยอดฮิตจากเจ้าของแอ็กเคานต์ Yours wa เด้งขึ้นมาในหน้าแจ้งเตือน  

อชิทำเพียงอ่านมันผ่านตรงนั้น ไม่ได้เปิดเข้าไปในตัวแอปพลิเคชั่น ก่อนจะตัดสินใจกดปิดหน้าจอ แล้วทิ้งตัวลงให้จมอยู่กับภวังค์ของตัวเอง 

อชิได้แต่บอกตัวเองซ้ำ ๆ ว่าเป็นแบบนี้มันดีแล้ว อีกฝ่ายจะได้ไม่ต้องมาอึดอัดกับการแอบรักเพื่อนของเขา 

เขายังคงอยากมีวายุอยู่ในชีวิต ยังคงอยากเป็นเพื่อนกับอีกฝ่ายอยู่แบบนี้ตลอดไป ถึงแม้ว่ามันจะต้องแลกมาด้วยความเจ็บปวดของตัวเองก็ตาม 

****************************************** 

"กินข้าวก่อนแล้วค่อยไป อย่าดื้อ" วายุพยายามบอกอีกฝ่ายอย่างใจเย็น แม้ตอนนี้เขารู้สึกโมโหอีกฝ่ายขึ้นมานิด ๆ แล้วก็ตาม 

"วา กูยังมีงานต้องทำ ไม่ได้ว่างมาเอาใจคนเอาแต่ใจแบบมึงหรอกนะ กูไม่ได้ขอให้มึงซื้อข้าวมาให้หรือทำอะไรให้กูเลยสักนิด อย่ามาวางอำนาจสั่งกูแบบนี้ได้ป้ะ" 

"มึงเป็นอะไรวะอชิ มึงโกรธอะไรกู ปิดเทอมมึงก็หายหน้าไปเลย ไปหาที่บ้านม้ามึงก็บอกไม่อยู่ ๆ มีอะไรทำไมมึงไม่บอกกูตรง ๆ วะ"  

วายุระเบิดออกมาอย่างเหลืออด ความอดทนที่เคยมีเริ่มหายไป เมื่อเขาเจอท่าทางห่างเหินของอชิที่เริ่มมีมากขึ้นเรื่อย ๆ 

"กูไม่ได้เป็นอะไร" อชิยังคงปฏิเสธเสียงแข็งออกมา ก่อนจะเบนสายตาไปมองทางอื่นเพื่อหลบเลี่ยงดวงตาคู่คมตรงหน้า 

"อีกแล้ว! คำตอบของมึงแม่งโคตรงี่เง่าเลยว่ะ ทำตัวอย่างกับมึงเป็นเมียงอนผัวแล้วรอให้กูมาง้ออย่างนี้ได้ป้ะ หึ มึงโคตรงี่เง่าเลยวะอชิ" 

ผลัวะ  

สิ้นเสียงทุ้ม หมัดหนัก ๆ ของอชิก็ชกเข้าที่แก้มซ้ายของวายุเต็มแรง จนอีกฝ่ายล้มลงไปนั่งบนเก้าอี้พร้อมกับยกมือหนาขึ้นมาจับแก้มข้างนั้นเอาไว้ด้วยสายตาเบิกกว้างอย่างคาดไม่ถึง 

"เพราะมึงมันโง่ไง! โง่!! แล้วก็ไม่เคยรู้เหี้ยอะไรเลยไง!!!!" 

เสียงของอชิดังก้องไปทั่วโรงอาหาร พร้อมกับที่มือขาวเอื้อมไปปัดจานข้าวตรงหน้าอย่างแรงเพื่อระบายความโมโหจนมันคว่ำลงไปกับพื้นทางเดิน ก่อนเจ้าของร่างโปร่งจะเดินผละออกไปทันทีด้วยความหงิดหงุดที่ยังไม่หายไป 

วายุมองตามแผ่นหลังของคนที่เขาพยายามเรียกว่า เพื่อน มาโดยตลอดด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด ตั้งแต่ที่รู้จักกันมา อชิไม่เคยโกรธเขารุนแรงแบบนี้มาก่อนเลยสักครั้ง สุดท้ายวายุจึงทำได้เพียงเก็บจานข้าวและเก็บกวาดเศษอาหารบนพื้นไปทิ้งเท่านั้น