เกิดใหม่เป็นการันต์

“ผู้ชายเขาไม่สนใจแต่ก็ยังดันทุรังไม่เลิก ทำตัวแบบนี้ถ้าพ่อแม่รู้เข้าคงไม่ปลื้มเท่าไหร่หรอกนะ” 

“อะ พี่การันต์! พี่มาอยู่ที่นี่ได้ยังคะ” 

“ก็เดินมาน่ะสิ เห็นฉันเหาะมารึไง” 

“เอ่อ..” ปลายดาวหน้าถอดสี ก่อนจะก้มหน้าลงกับพื้นจนคางชิด สองมือของเธอจับกระโปรงตัวเองเอาไว้แน่น ราวกับกำลังกลั้นอารมณ์อะไรบางอย่างเอาไว้ 

“พูดกับผู้หญิงให้มันดี ๆ หน่อยสิวะ” สายฟ้าพูดขัด เมื่อได้ยินคนตรงหน้าพูดแบบนั้นกับสาวสวยที่เขารู้จัก 

“โทษทีว่ะ แต่คนนี้ทำใจพูดดี ๆ ด้วยไม่ลงจริง ๆ” เบนจามินหันไปสบตากับสายฟ้าด้วยสีหน้าทะเล้น ก่อนจะปรายตามองคนอื่น ๆ ที่ยืนกันเป็นกลุ่มตรงนั้นอย่างไม่เกรงกลัว 

“มึง!!!” ไต้ฝุ่นที่ยืนอยู่ข้าง ๆ สายฟ้าถึงกับยกนิ้วชี้หน้าเบนจามินด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์ แต่ก่อนที่คนกลุ่มนั้นจะทันได้ทำอะไรต่อ เสียงของหญิงสาวคนเดียวในบริเวณนี้ก็ดังขึ้นซะก่อน 

“ไม่เป็นไรค่ะ นี่พี่ชายของดาวเอง” 

“ฮะ!” สิ่งที่ปลายดาวบอกออกมาทำให้คนกลุ่มนั้นตกใจไม่น้อย เบนจามินเลิกคิ้วมองเจ้าของประโยคนั้นเล็กน้อย ก่อนจะคลี่ยิ้มออกมาบาง ๆ เมื่อพอจะเดาการกระทำของอีกฝ่ายหนึ่งออกราง ๆ 

“ลูกคนละพ่อคนละแม่ ไม่ต้องบอกคนอื่นว่าเป็นพี่ชายก็ได้มั้ง” 

“พะ พี่การันต์คะ” 

“ฉันพูดผิดหรือไง” 

“คุณพ่อคุณแม่เป็นห่วงพี่มากเลยนะคะ ตั้งแต่ที่พี่เข้าโรงพยาบาลคราวก่อน พี่ก็ไม่ยอมกลับไปอีกเลย คุณพ่อเป็นห่วงพี่มากเลยนะคะ” ปลายดาวพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ผู้คนที่อยู่บริเวณนั้นเริ่มมองเบนจามินเป็นตาเดียว 

“หึ ทำไมเหรอ? อยากให้ฉันกลับบ้านมากงั้นสิ” ในเมื่ออยากให้เขาเป็นจุดสนใจมากขนาดนั้น งั้นเบนจามินก็จะยอมเสียเวลาไปหาเพื่อนช้าอีกนิดหน่อยก็แล้วกัน 

“ทุกคนเป็นห่วงพี่มากนะคะ” ปลายดาวเดินเข้ามาจับมือเบนจามินเอาไว้ ก่อนปลายเล็บของเธอจะจิกลงบนผิวของเบนจามินจนเขารู้สึกเจ็บแสบไม่น้อย 

สายตาที่ช้อนมองมายังเขามันเปล่งประกายไปด้วยความไม่พอใจ และแค้นเคืองจนเห็นได้ชัด 

“หึ เหรอ” เบนจามินอดที่จะกระตุกยิ้มที่มุมปากออกมาไม่ได้ คิดจะเล่นบทนางเอกที่โดนพี่ชายตัวร้ายรังแกรึไงกัน งั้นเจอเบนจามินคนนี้หน่อยเป็นไง 

“พี่คงลืมความรู้สึกตอนที่ตัวเองโดนขังเอาไว้คนเดียวไปแล้วใช่ไหมคะ ให้ดาวช่วยเตือนสติอีกรอบดีไหม” ปลายดาวกัดฟันพูดกับเบนจามินเบา ๆ ก่อนจะปล่อยมือออกแล้วเดินถอยออกไปเล็กน้อย ราวกับน้องสาวตัวน้อยที่กลัวโดนพี่ชายดุใส่ 

คิดว่าการกระทำปัญญาอ่อน ๆ ที่เห็นในละครจะไม่มีในชีวิตจริงซะอีก แต่ตอนนี้เบนจามินกลับต้องมายืนมองคนตรงหน้าแสดงบทนางร้ายในละครให้เห็นสด ๆ เสียนี่ 

เบนจามินดันลิ้นกับกระพุ้งแก้มอย่างนึกสนุก ก่อนจะปรายตามองคนที่ยืมมองเขาเป็นตาเดียวนิ่ง ๆ ถึงการกระทำแบบนี้มันจะเคยมีผลกับการันต์ แต่มันไม่ใช่ตอนที่เบนจามินอยู่ในร่างนี้ 

“คงเป็นห่วงฉันจริง ๆ นั่นแหละ จิกเล็บใส่ฉันจนเลือดซิบเลย...ดูสิ” เบนจามินพูดออกมาโพล่ง ๆ พร้อมทั้งยกมือที่มีรอยเล็บของเธอหมุนไปมาช้า ๆ ราวกับต้องการโชว์หลักฐานให้คนอื่นเห็น 

"!!!!"