°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
สวัสดีนักอ่านทุกคนค่ะ พานิยายรักดราม่าเรื่องใหม่มาเปิดตัวอีกแล้วค่ะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ 🙏🥰
ตะวันฉาย พงศ์ภีระ
ชายหนุ่มวัย 35 ปี (หมอศัลยกรรม) ชีวิตเขาต้องมาแต่งงานรับผิดชอบลูกสาวของเพื่อนบิดา ที่เกิดพลาดท่าเสียทีไปได้กันท่าไหนก็ไม่อาจจะทราบได้ แต่ในเมื่อทุกคนยื่นคำขาดให้ต้องแต่งงาน เขาก็ต้องทำตามอย่างไม่มีคำคัดค้าน การแต่งงานจึงทำให้เขาสูญเสียอิสรภาพ ต้องเลิกรากับแฟนสาวที่กำลังคบหาไปอย่างจำยอม
เมษา พงศ์ภีระ
สาวน้อยในวัย 24 ปี (คุณหนูลูกสาวเจ้าของอสังหาฯ) เธอพลาดท่าเสียทีให้ตะวันฉายอย่างไม่ทันตั้งตัว จนสุดท้ายกลายเป็นผู้หญิงที่มีสามี แต่การแต่งงานกลับทำให้ชีวิตมีแต่ความขมขื่น ทนเพื่ออยู่หรืออยู่แบบไม่ต้องทน เธอควรจะเลือกแบบไหนในเมื่อหัวใจอีกคนไม่ใช่เธอที่เป็นเจ้าของ
°°°°°°°โปรดติดตาม°°°°°°°°
"เราแต่งงานกันมาสองปีแล้ว ไวดีนะว่าไหม?" เสียงทุ้มเอ่ยถามขึ้น สายตาคมดุจับจ้องมองหน้าภรรยาด้วยความรู้สึกมากมายที่ยากจะพูดออกมาได้
"ค่ะไวมาก แต่ว่าเมษารักพี่ซันมากกว่าเดิมอีกนะ"
ตะวันฉายเดินหันหน้าเข้าไปภายในห้องพัก ตรงดิ่งไปยังตู้เย็นเพื่อหาน้ำเย็น ๆ มาดื่มดับกระหาย เมษายังคงเดินตามหลังสามีไปติด ๆ
"พี่ซันเป็นอะไรหรือเปล่า หน้าตาดูไม่สบายใจเลยนะ"
"ฉันกำลังคิดน่ะ ว่าเราควรจะยุติความสัมพันธ์กันหรือเปล่า"
คำพูดของอีกคนทำให้หัวใจดวงน้อยหล่นวูบลงจนน่าใจหาย
"ทำไมพูดแบบนี้ล่ะพี่ซัน พี่อยากเลิกกับเมษางั้นเหรอคะ?"
ตะวันฉายหันมามองหน้าคนที่ตัวเล็กกว่า ดวงตาของเมษาดูเศร้าลงจนเขานึกสงสาร ไม่อยากจะทำร้ายหรือทำลายหัวใจของคนที่บอกว่ารักเขาได้ทุกวัน
"แต่ฉันไม่ได้รักเธอนะเมษา เธอควรจะเจอคนที่ดีกว่าฉันหรือเปล่า คนที่เขาจะนำพาชีวิตของเธอ และการงานของเธอให้เจริญรุ่งเรืองขึ้นกว่านี้ ซึ่งผู้ชายคนนั้นมันไม่ใช่ฉัน ฉันช่วยอะไรเธอไม่ได้เลยสักอย่าง ฉันแค่รู้สึกว่าเป็นฉันต่างหากที่มาเป็นภาระให้กับชีวิตของเธอ"
"แต่เราเป็นครอบครัวเดียวกันนะพี่ซัน เมษาไม่เคยคิดแบบนั้น เมษารู้ว่าพี่ซันไม่เคยรักเมษาเลย แต่เมษาก็รักพี่ซันนะคะ นึกว่าวันนี้เราจะมามีความสุขด้วยกันซะอีก พี่กลับพาเมษามาที่นี่เพื่อจะบอกเลิกอย่างนี้เหรอคะ แล้วเราจะมาที่โรแมนติกแบบนี้กันทำไม ในเมื่อทริปนี้จะเป็นทริปที่พี่จะขอเลิกกับเมษา จิตใจพี่ทำด้วยอะไรวะ"
ดวงตาของเมษาเอ่อล้นด้วยหยาดน้ำใสอีกครั้งยากจะห้ามเอาไว้ได้ไหว เจ็บปวดซ้ำแล้วซ้ำเล่ากับคนตรงหน้า เคยคิดว่าเขามีใจให้แต่ทำไมในเวลานี้เขากลับมาขอเลิก ทั้งที่วันนี้เป็นวันครบรอบแต่งงานสองปี ควรจะเป็นวันที่ฉลองความสุขมากกว่าความทุกข์ที่กำลังจะเกิดขึ้นไม่ใช่หรือไง
"เพราะฉันไม่มีหัวใจไงเมษา เธอไม่ควรจะรักคนอย่างฉัน เพราะเธอเองก็รู้ว่าฉันไม่มีวันจะรักเธอ กลับไปถึงกรุงเทพฯ เราหย่ากันเถอะนะ"
"แค่บอกว่าไม่รักคำเดียวเมษาก็เข้าใจแล้วค่ะ พี่คงอยากกลับไปอยู่กับคนที่พี่รักมากกว่า ในเมื่อพี่ไม่รักและไม่มีวันจะรักเมษาได้ เมษาก็ควรจะถอยออกมาสินะ"
หญิงสาวรีบเดินปาดน้ำตาออกไปจากห้องพักด้วยความรู้สึกเจ็บปวดที่หัวใจ แทนที่จะเป็นทริปที่มีความสุข แต่ทำไมกลับทุกข์จนอยากรีบหนีกลับกรุงเทพ ฯ ทั้งที่เพิ่งจะเหยียบย่ำเข้ามาที่นี่ได้ไม่ถึงยี่สิบนาทีเลยด้วยซ้ำ
°°°°°°
ฝากติดตามนิยายเรื่องใหม่ รักดราม่า อึมครึม ด้วยนะคะ มีเหตุการณ์มากมายเกิดขึ้นชวนให้ปวดหัวปวดตับเล่น ๆ
ฝากค่ะฝากเผื่อใครผ่านไปผ่านไปมา....
**อย่าคาดหวังว่ามันจะสนุก เพราะคนเขียนเองก็ไม่รู้ว่าจะสนุกหรือเปล่า 55555 แต่ที่แน่ ๆ รถทัวร์พร้อมออกเดินทางไปบ้านอ้ายแน่ๆ 😅 กด❤️ให้กำลังใจไรท์ด้วยนะคะทุกคน อย่าอ่านซือ ๆ หลาย งอนเด้อๆ 😆 กราบแทบตักงาม ๆ กับทุกความเมตตาที่มีให้เสมอมาค่ะ🙏❤️🥰
Guest
