นางไม่ควรถลำลึกไปยิ่งกว่านี้ ไม่ควรหลอกตัวเองต่อไป...
ความคิดนี้เพิ่งวาบขึ้นในหัว ชายหนุ่มพลันออกแรงฉุดนางเข้าไปในอ้อมอก จูบปากแดงระเรื่อของนางพาให้นางไม่อาจใคร่ครวญต่อได้อีก นางได้ลิ้มรสชาติหวานหอมในปากของเขา รู้สึกถึงแรงปรารถนาและความเร่าร้อนที่บ้าคลั่งอยู่ในอ้อมอกเขา
บางที...ครั้งนี้เขาอาจจะเปลี่ยน...บางทีครั้งนี้อาจไม่เหมือนเดิม...
คนเปลี่ยนได้ไม่ใช่หรือ
หลังการร่วมอภิรมย์ที่ชวนให้คนเหน็ดเหนื่อย หญิงสาวขดตัวหอบระทวยนิดๆ อยู่ในอ้อมอกเขา เฝ้าปรารถนา...อ้อนวอนอธิษฐานไม่หยุด
บางที...บางที...
บางที...ครั้งนี้เขาอาจจะ...รักนาง....
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“ฉันไม่ได้รักคุณ”
“คุณรักผม”
“ฉัน...ไม่ได้รักคุณ...”
“งั้นทำไมถึงร้องไห้ล่ะ”
เขายื่นมือไปแตะใบหน้าของเธออย่างอ่อนโยน ซับน้ำตาให้เธอ
ปากเนียนของร่างบางระหงสั่นระริก อยากจะปฏิเสธแต่ก็พูดไม่ออก มีแต่น้ำตาออกที่พรั่งพรูออกมา
“ทำร้ายคุณเป็นความผิดของผม ลืมคุณครั้งแล้วครั้งเล่าเป็นความผิดของผม ผมจะไม่ลืมอีกแล้ว จะไม่ลืมอีกแล้วว่าคุณรักผม จะไม่ลืมอีกแล้วว่าผมรักคุณ ชาตินี้ไม่ลืม ชาติหน้าไม่ลืม ไม่ลืมตลอดไป...”
Guest
