หลงรักหลงสวาทนางทาสตัวน้อย(อีโรติก)

นิยายเรื่องนี้แต่งตามจินตนาการของผู้เขียน ไม่มีเจตนาที่จะพาดพิงใคร 

แต่งเพื่อให้ผู้อ่านได้รับความสนุกสนาน คลายเครียดเท่านั้น 

เข่อหลิงถูกนำตัวมาปลดหนี้ให้กับชายแก่ แต่หว่านเยี่ยกลับได้ครอบครองเธอก่อนบิดา เด็กสาวจะทำอย่างไรเมื่อต้องตกเป็นของเขา และเขาจะต้องทำอย่างไรจึงจะได้ครองคู่กับเธอเมื่อต้องวิวาห์กับสตรีอื่นที่ฐานะเท่าเทียมกัน แต่หัวใจของเขานั้นมีเพียงนางทาสตัวน้อยเพียงผู้เดียว 

@เรือนของฮูหยิน 

“อ้าว! แล้วเจ้าลูกชายไปไหน” เถ้าแก่ฮวนถามผู้เป็นภรรยาเมื่อไม่พบบุตรชายมาร่วมโต๊ะด้วย 

“ไปตรวจโรงเตี๊ยม” ฮูหยินเอ่ยบอก พลางมองผู้เป็นสามีที่กำลังนั่งลง 

“เออ แล้วนี่เด็กรับใช้ตัวเล็กของเจ้าล่ะ” เถ้าแก่ทำเป็นถามหาคนรับใช้พลางแกล้งทำเป็นมองหา 

“ท่านพี่มีกิจอันใดก็พูดมาเลย” นางบอกแล้ววางมือจากสำรับยกน้ำชาขึ้นจิบ 

“เจ้านี่ยังฉลาดเช่นเดิม” 

“ว่ามาเลยเจ้าค่ะ” 

“ข้าจะมารับของของข้าคืน อยู่ที่นางหงเจิน” 

“สิ่งใด” 

“นางดรุณน้อยนามเข่อหลิงบิดานางยกให้ข้าแล้ว ข้าได้ให้นางหงเจินฟูมฟักไว้ให้จะครบปีแล้ว ถึงเวลาแล้วที่ต้องส่งคืนข้า”  

“เหอะ!มิน่า เอาล่ะข้าจะบอกท่านบัดนี้ว่านางเข่อหลิงนั้นได้กลายเป็นคนของหว่านเยี่ยบุตรชายเราทั้งคู่แล้ว” 

“ได้ไง นางเป็นของข้า!” พูดจบเถ้าแก่ก็ทุบโต๊ะเกิดเสียงดังลั่น 

“เอ๊ะ!ท่านพี่ ท่านยังไม่รู้จักพออีกหรือ มาปีนี้ท่านก็ชรามากมีหลานจนโตแล้ว เรื่องกามายังไม่ยอมปล่อยวางอีกเรอะ!” ฮูหยินมิเกรงกลัวนางตวาดกลับคืน 

“บิดานางทำสัญญายกนางให้ข้าแล้ว” 

“ในสัญญานั้นบอกไว้ว่านางจะรับใช้คนในบ้านฮวนและตอนนี้นางก็ได้รับใช้ฮวนหว่านเยี่ย ทายาทของบ้านฮวนแล้วนี่ ซึ่งก็ไม่ได้ผิดสัญญา” 

“แต่ข้า---” เถ้าแก่ยังพูดไม่ทันจบนางคนโปรดซูซินก็เดินเข้ามา 

“ขออภัยฮูหยินที่ข้าต้องเสียมารยาท ข้าจะมิยอมให้เถ้าแก่รับสตรีนางใดมาอยู่ข้างกายอีกต่อไป” นางซูซินก้มคารวะฮูหยิน 

“ดี งั้นเจ้าก็จงดูแลเถ้าแก่ของเจ้าให้อิ่มหนำสำราญ อย่าได้มายุ่งกับคนของคุณชายเล็ก” ฮูหยินพยักหน้าให้นางซูซินที่เดินเข้าไปหาเถ้าแก่ที่นั่งตกตะลึง แล้วนางคนโปรดก็จับแขนให้ลุกขึ้นจ้องมองด้วยแววตาดุดันเหี้ยมเกรียม 

ห้ามลอกเลียน ดัดแปลงหรือนำไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาตเด็ดขาด 

ขอบคุณที่ติดตามนะคะ🙏💗