“เจ้าทำอะไร” แม่ทัพหนุ่มเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม เมื่อผลักประตูเข้ามาแล้วพบว่าหลินหลินกำลังฝึกโยคะ อยู่ในท่าแยกขาออกทั้งสองข้าง ก้มหน้าลง จนคนมองรู้สึกร้อนวาบขึ้นมาบนใบหน้า
“มาทำไม แล้วทำไมไม่เคาะประตู” หลินหลินเอ่ยถามเสียงเรียบ เธอเดินไปหยิบผ้าขนหนูมาซับเหงื่อ ก่อนจะหันมามองเขา
“ดูเจ้าแต่งตัวสิ แล้วดูสิเจ้าทำอะไร”
“นี่เป็นที่ส่วนตัวของฉัน ฉันจะทำอะไรก็ได้”
“อ๋อ!นี่ไอ้พวกสอดรู้สอดเห็นไม่รายงานสินะ เจ้าให้คนของเจ้าคอยสอดส่องดูฉันแบบนี้ เดี๋ยวฉันก็แก้ผ้าเดินให้ดูซะเลย” พูดจบเธอก็ขว้างผ้าขนหนูใส่หน้าเขา
“นี่เจ้า---” คุณเหลียนพูดไม่ออก
นิยายเรื่องนี้แต่งขึ่้นตามจินตนาการของนักเขียน ไม่มีเจตนาพาดพิงบุคคลอื่น
ห้ามลอกเลียน ดัดแปลงหรือนำไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาตเด็ดขาด
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ🙏💗