"เจเดน" คือเด็กม.ต้นสุดแซ่บ
"พิมพ์ดาว" คือเด็กม.ปลายสุดซ่า
เขาและเธอเป็นคนแรกของกันและกัน
กาลเวลาทำให้ทั้งคู่ได้กลับมาพบกันอีกครั้ง
พิมพ์ดาวยกอาหารเข้าไปให้เขาก็พบว่าชายหนุ่มกำลังนั่งเหยียดกายอยู่บนโซฟาหลับตานิ่ง เธอวางถาดอาหารลงที่โต๊ะใกล้ๆ ก่อนจะเอ่ยบอกเขาเบาๆ ว่า
“คุณหมอคะ อาหารมาแล้วค่ะ” แล้วหญิงสาวก็ต้องตกใจร้องเสียงหลง เมื่อจู่ๆ ก็ถูกดึงตัวเข้าหา เธอล้มลงบนตัวของเขา ชายหนุ่มใช้มือจับท้ายทอยเธอแน่น ก่อนจะพลิกร่างเธอให้มานอนใต้ร่างของเขาแทน ก่อนที่เธอจะอ้าปากพูดอะไร ก็ถูกเขากดริมฝีปากลงมาปิดปากเธออย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มสอดลิ้นเข้าหาลิ้นของเธอตวัดรัดหยอกเย้า พิมพ์ดาวเองก็ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ เธอตอบรับรสจูบของเขาอย่างลืมตัวและโหยหากันและกัน หญิงสาวขาดสัมผัสเช่นนี้มานานมากแล้ว ทั้งสองจมอยู่กับรสจูบของกันและกัน จนกระทั่งเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น พิมพ์ดาวได้สติเธอรีบผลักเขาออก ก่อนจะลุกขึ้นรีบวิ่งออกจากห้อง มายืนหอบ เนื้อตัวสั่นสะท้าน เธอรีบจัดผมและเช็ดริมฝีปาก ทำให้ใจสงบก่อนจะเดินออกมา โชคดีที่ไม่มีใครสนใจ ต่างคนต่างพากันก้มหน้าก้มตาทำงาน หญิงสาวจึงเดินไปนั่ง
“เขาจำได้ เขาจำฉันได้ ตายแล้ว จะทำยังไงดีนะยัยพิมพ์เอ้ย” แล้วเธอก็คิดถึงวันนั้นขึ้นมาอีกครั้ง
“พี่มีปานแดงตรงนี้ด้วย” เจเดนใช้มือชี้ไปที่ริมสะดือ เธอด้านขวาที่มีปานเล็กๆ สีแดง แล้วเด็กหนุ่มก็ก้มลงจูบลงไป
“ผมจะจำพี่ไว้ไม่มีวันลืมเลย” นั่นคือคำพูดสุดท้ายก่อนจะจากกัน พร้อมกับจุมพิตที่แสนหวานที่ทั้งคู่มอบให้กัน
นิยายเรื่องนี้แต่งตามจินตนาการของผู้เขียน ไม่มีเจตนาที่จะพาดพิงใคร
แต่งเพื่อให้ผู้อ่านได้รับความสนุกสนาน คลายเครียดเท่านั้น
ห้ามลอกเลียน ดัดแปลงหรือนำไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาตเด็ดขาด
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ🙏💗