นิยายเรื่อง 'ลาญใจ'
พลับพลึงธาร
‘แม้รู้ดีว่าเพลิงร้อนนั้นพร่าผลาญหัวใจ ทว่าเธอเดินมาไกลเหลือเกิน และคงจะหันหลังกลับไปไม่ได้’
คนตัวเล็กอย่างเธอไม่เคยคิดฝันสิ่งใดที่ยิ่งใหญ่มากเกินกว่าการได้กินอิ่มนอนหลับโดยไม่ต้องดิ้นรนจนอ่อนล้า ทว่าวินาทีนี้เธอฝันอยากให้โลกทั้งใบหยุดหมุน... เพื่อที่เธอจะได้อยู่ในอ้อมกอดของเขาได้นานเท่าที่ต้องการ
หรือไม่ก็ย้อนเวลากลับไปในอดีตเพื่อที่จะได้หักห้ามใจ ...แต่ก็ไม่รู้เลยว่าจะไม่รักเขาได้อย่างไร
..........................................................................................................................................................................
E-book จัดจำหน่ายที่mebmarket.comนะคะ จิ้มไปที่เพจพลับพลึงธาร หรือเสิร์ชได้ในเว็บเลยค่า
***นิยายอัพจนจบแล้ว ขออนุญาตทยอยลบตั้งแต่วันที่5 มิถุนายน 2566 นี้นะคะ ขอบคุณนักอ่านที่น่ารักของไรต์ ขอบคุณที่ร่วมเดินทางมาจนถึงตอนจบของนิยายเรื่องนี้☺️
แล้วพบกันที่นิยายเรื่องใหม่นะคะ***
แนะนำตัวละคร
(ลักษณะความสัมพันธ์แค่อยู่ใต้ชายคาเดียวกัน รายละเอียดเพิ่มเติมสามารถศีกษาเพิ่มเติมได้จากนิยายดราม่านองน้ำตาเรื่องนี้ค่ะ ปล.อิโรติกมีตามสไตล์ไรต์ค่า อิโรติกของเราภาษาไม่หยาบโลน ยกเว้นตัวหมอแสนจะหยาบเอง)
นพ.ภากร ดรัณยกิต (แสน) อายุ 30 ปี
เขาคือประสาทศัลยแพทย์ผู้เงียบขรึมและไม่น่าเข้าหาจนถึงขีดสุด โมโหร้ายและจุดเดือดต่ำราวกับไฟที่พร้อมจะพร่าผลาญทุกสิ่งที่ขวางหน้า แต่ดูเหมือนว่าจะมีใครบางคนที่ชอบเล่นกับไฟ
“เธอเข้าใจถูกทุกอย่าง...ฉันไม่เคยคิดจะรักเธอเลยสักครั้ง”
พริมา บุญประภา (กี๋) อายุ 22 ปี
เธอคือนักศึกษาพยาบาลที่กระเสือกกระสนทั้งเรียนและหาเงินมาจ่ายค่าเทอมให้ทันก่อนที่จะถึงกำหนด ชีวิตทั้งชีวิตที่ต้องดิ้นรนเช้าจรดค่ำนั้นทำให้ไม่เคยรู้จักความรัก หลงเข้าใจผิดคิดว่าไฟร้อนนั้นจะทำให้อบอุ่นหัวใจได้ตลอดไป...
"คุณแสน หนูอยากได้..."
..........................................................................................................................................................................
*ขออนุญาตแนะนำตัวละครคร่าวๆ นะคะ เพราะอย่างที่รู้กัว่านิยายเรื่องนี้คงจะพูดถึงความสัมพันธ์ของหมอแสนและกี๋ไปตลอดทั้งเรื่อง ระหว่างทั้งคู่เต็มไปด้วยเงื่อนไขมากมายที่ทำให้ความสัมพันธ์ไม่อาจจะเริ่มต้นจากความรักและผูกพันได้เลย
เป็นเรื่องราวที่ไรต์พูดได้ว่าค่อนข้างจะเต็มไปด้วยน้ำตาอย่างที่ต้องตั้งจิตให้มั่นกันเลยทีเดียว เพราะตัวไรต์เองก็ใช้พลังใจอยู่มากกว่าจะเขียนเรื่องดราม่าหนักๆ แบบนี้ออกมาอีกครั้งหลังจากเรื่องระรานรัก บอกเลยว่าใครคิดถึงความหนักความหน่วงบีบคั้นหัวใจจากไรต์ เรื่องนี้ตอบโจทย์มากๆ ค่ะ หนักจริงๆ เตือนแล้วน้า
สวัสดีนักอ่านที่น่ารักทุกคนของไรต์อย่างเป็นทางการนะคะ หลังจากจบเรื่องพี่เจตต์กับยัยน้องไปก็ยุ่งกับการทำงานจริงๆ หัวฟูมันทุกวันทุกเวรแต่ก็ยังคิดถึงการเขียนนิยายจริงๆ อดใจไม่ไหวเคาะแป้นพิมพ์มาตั้งแต่ปลายเดือนธันวาจนได้เรื่องนี้ออกมาให้ทุกคนได้นั่งน้ำตาไหลไปด้วยกัน
นิยายเรื่องนี้คงเป็นอีกเรื่องหนึ่งของไรต์ที่อบอวลไปด้วยกลิ่นไอของดราม่าอย่างเต็มขั้น บรรยากาศของเรื่องหน่วงๆ ใจ ยิ้มได้ก็ไม่สุดใจเพราะโทนเรื่องมันหม่นตลอด ตัวพระเอกเองต้องบอกว่าเป็นพระเอกคนแรกที่ไรต์สาปส่งอย่างแท้จริง เอ็นดูพี่เขาไม่ลงจริงๆ (จริงมั้ย คงต้องให้รีดช่วยตัดสิน) หาที่ลงให้พี่แกไม่ได้จริงๆ ค่า ส่วนนางเอกของไรต์ก็สดใสตามประสา รับบทเป็นแมงเม่าบินเข้ากองไฟอยู่ตลอด
ยังมีอะไรอยากจะคุยกับรีดอีกเยอะแยะ ไว้เจอกันตามตอนนะคะ ฝากลาญใจไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของรีดด้วยน้า กดหัวใจ ทิ้งเมนต์ไว้ส่งแรงใจให้ไรต์บ้างน้า