เพราะแต่งนิยายไม่เคยจบฟ่านจื่ออิงเลยถูกนักอ่านสาปแช่งให้เข้าไปอยู่ในนิยายของตัวเอง กลายเป็นเหยาอิงหลานองค์หญิงสุดแสนอาภัพที่ต้องคอยหาวิธีเอาตัวรอดจากตัวร้ายในนิยายที่ตัวเองเขียน
เหยาอิงหลานองค์หญิงท้ายวังที่ถูกลืมกลิ่นกายหอมเหมือนดอกกล้วยไม้ป่า ใบหน้าสวยงามผุดผ่องเหมือนผู้เป็นมารดา ถูกทอดทิ้งจากพระบิดาตั้งแต่แรกคลอด นอกจากเขาไม่สนใจไม่ใส่นางแล้ว พอนางเติบใหญ่ขึ้นกลับใช้นางเป็นบรรณาการแต่งงานเพื่อแลกกับผลประโยชน์บางอย่าง
ส่วนเขาเมิ่งจินหยวน เพราะเห็นตราประทับประจำราชวงศ์บนร่างกายนางเลยทึกทักเอาเองว่านางมีประโยชน์ ไฉนเลยถึงกลายมาเป็นสตรีร้ายกาจที่ไม่มีค่าสิ่งใด แต่กลับเป็นผู้ครอบครองหัวใจของเขาไปเสียได้
เหยาอิงหลาน องค์หญิงท้ายหวัง เพราะความขี้เกียจคิดชื่อนางร้ายในนิยาย ฟ่านจื่ออิงจึงตั้งชื่อนางร้ายว่าอิงหลานไปเสียหมดทุกเรื่อง แค่เปลี่ยนแซ้ เปลี่ยนนามปากกาคนอ่านก็จำไม่ได้แล้วว่าเป็นใคร ถถถถ
เมิ่งจินหยวน อ๋องผู้โหดเหี้ยมตัวละครที่ร้ายกาจเป็นอันดับหนึ่งของนิยายที่ฟ่านจื่ออิงเขียน
หมิงไป่เฉิน ตัวร้าย ที่ร้ายอันดับสองรองลงมา พร้อมอาสาดูแลองค์หญิงตัวน้อย ยามที่หัวใจนางเจ็บช้ำ
คำเตือน
ได้โปรดอย่าคาดหวังสาระอะไรจากนิยายเรื่องนี้เลยนะคะ ทุกเรื่องเป็นเรื่องที่เกิดจากจินตนาการของไรท์ทั้งสิ้นมีฉาก NC บ้างประปราย มีกลิ่นความโอเมก้าเวิร์สนิดหน่อย ในอนาคตอาจมีฉากรุนแรง ฝืนใจ ต้องขอโทษไว้ก่อนล่วงหน้าหากทำให้รี้ดไม่สบายใจนะคะ
ป.ล. ตกลงนี่แต่งนิยายแซะตัวเองใช่ไหม ถถถถ
Guest
