คำชี้แจงก่อนอ่านค่ะ
นิยายเรื่องนี้ มีเนื้อหาเกี่ยวข้องกับการใช้ความรุนแรง การใช้กำลัง การบังคับ พระเอกค่อนข้างดาร์ก นางเอกท้องในวัยเรียน โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
บุคคล สถานที่ พฤติกรรมตัวละครเป็นจินตนาการของผู้เขียน ไม่ได้เกี่ยวข้องกับใครทั้งนั้น ขอให้อ่านนิยายเพื่อความบันเทิงค่ะ
เพราะความเจ็บปวดจนใจแทบแตกสลายที่เคยได้รับจากอดีต ทำให้เธอแข็งแกร่งและกล้าที่สู้กับทุกอย่างเพียงเพื่อรักษาลูกไว้ให้ห่างไกลจากผู้ชายใจร้ายและครอบครัวของเขา แม้จะอยู่ใกล้แค่เพียงเอื้อมมือ แต่คนเหล่านั้นไม่มีสิทธิมาแตะต้องลูกของเธอ และมันก็เป็นเช่นนั้นเสมอมา จนกระทั่ง....
“ทำแบบนี้จะไม่เกินไปหน่อยเหรอเกด เงินที่ใช้เลี้ยงหนูว่าน เปิดร้านใหญ่โต เลี้ยงผู้ชายคนนั้นก็เงินพี่ แล้วทำไมพี่จะไม่มีสิทธิ์มาหาลูก”
วายุจ้องหน้าอดีตคนรักที่เคยคบหากันเมื่อตอนเรียนมหาวิทยาลัย ใบหน้าหล่อยิ้มแบบยียวน ร่างสูงเดินเข้าไปหาร่างงามอวบอิ่มเต็มตึงที่บานสะพรั่งเต็มวัยของภคมนตรา
“ไม่เกินไปหรอกค่ะคุณวายุ ที่สำคัญคุณไม่มีสิทธิ์จะมาเรียกร้องสิทธิ์อะไรทั้งนั้น หนูว่านเป็นลูกของเกดคนเดียว หรือคุณอยากดูใบเกิด พรุ่งนี้เกดจะเอามาให้ดู อีกอย่างพี่ช้างเขาเป็นคนดี เป็นคนที่เกดรัก ทำไมเกดจะเลี้ยงเขาไม่ได้ ขนาดเมื่อก่อนผู้ชายเลว ๆ เกดยังเผลอเสียเวลาอยู่ด้วยตั้งหลายปี”
ภคมนตราพ่นคำพูดเสียดแทงความรู้สึกคนฟัง เจ้าของใบหน้างามเชิดขึ้น พยายามเก็บกดความรู้สึกหวาดหวั่นไว้ข้างในไม่ให้อีกฝ่ายรู้
“หึ คงจะรักกันมากสินะ ดี ถ้าอย่างนั้นพี่จะให้หนูว่านตรวจ DNA จะได้รู้ว่าเป็นลูกใครกันแน่”
Guest
