ฮูหยินไร้ค่าราคาหมื่นตำลึง

คำโปรย 

เมื่อฮูหยินเช่นข้าไร้ความหมายกับท่านเช่นนี้ งานแต่งเพียงในนามครั้งนี้ก็ถือเสียว่าไม่เคยเกิดขึ้นก็แล้วกัน อยู่แบบไม่ต้องยุ่งเกี่ยวอันใดกัน 

"หึ...จะนอนกับข้าท่านต้องจ่ายจนหมดตัว..." 

“สตรีเช่นเจ้าแม้แต่ปลายเท้าข้าก็ไม่มีบุญได้เห็น..." 

“ต่างคนต่างอยู่" เขายื่่นคำขาด แต่ทว่ากลับตามหึงหวงนางเช้าค่ำ 

หวงหลานสตรีอาภัพที่โดนจับแต่งงานกับคุณชายเค่อ ชายมากรักฑิฐิแรงจนทำให้ไม่มีคืนเข้าหอแสนหวานปานน้ำผึ้งเหมือนคนอื่น 

“เหอะ...ข้าหาสตรีมาแต่งงานดีๆ สักคนไม่ได้แล้วอย่างนั้นเหรอ ถึงได้เอาหญิงกำพร้ามาแต่งงานกับข้า” จอกเหล้าถูกยกดื่มไม่รู้กี่หนกี่ครั้ง เพื่อย้อมใจแต่เขาไม่อาจจะเข้าหอกับสตรีที่ไม่เคยแม้เห็นหน้าค่าตาสักเพียงครั้งเดียว 

หวงหลานเด็กสาว ที่อาศัยอยู่กับท่านยาย นางมาที่โลกแห่งนี้ได้เพียงสามปี หลังจากไปไหว้พระขอพรต่อองค์เทพ ว่าอยากร่ำรวยและสามีที่ดี แต่... 

หลังจากเดินขึ้นเรือแล้วพลัดตกน้ำ ก็มีแสงวาบเข้ามาที่ลำตัวนาง จนวิญญาตัวเองก็เข้ามาอยู่ในร่างเด็กสาววัยสิบห้าปี จากวันนั้นจวบจนวันนี้ เด็กสาวที่แสนอ่อนแอ กลับกลายเป็นเด็กสาวที่แสนคล่องแคล้ว และฉลาดเฉลียวดูแลท่านยายที่ชราวัยนามว่าหวงอี้หลิน นางเลี้ยงหวงหลานมาตั้งแต่เล็กหลังจากพ่อและแม่ได้ของนางได้เสียชีวิตอย่างกระทันหัน จากนั้นมาหวงหลานก็อาภัพทั้งพ่อและแม่ 

หวงอี้หลินเป็นเพียงคนชราที่ยากจนอาศัยอยู่บ้านเก่าๆ ริมน้ำชายป่าแห่งของเมืองซีอู๋แคว้นจงโจว ทุกวันนางเพียงเข้าไปหาของป่าเพื่อมาทำอาหารให้กับนางและอาหลาน จนวันหนึ่งนางเกิดอุบัติเหตุพลัดตกไปยังหน้าผ้าเล็กๆ แต่เคราะห์ดีที่ไม่ได้รับบาดเจ็บใดมาก เพียงแต่เรี่ยวแรงก็ค่อยๆ หดหายลงไปทุกที แต่ยังดีที่มีหวงหลาน หลานสาวเพียงคนเดียวที่ยังช่วยเหลือนางได้เป็นอย่างดี