เมื่อตัดสินใจขายวิญญาณให้ซาตาน เมิ่งหลันคิดว่าจะได้ใช้ชีวิตอู้ฟู่ในโลกใหม่… แต่นี่มันอะไรกัน?! เหตุใดมาเกิดเป็นนางร้ายที่กำลังจะแย่งว่าที่สามีพี่สาว แล้วยังรู้แน่ชัดว่าถ้าทำตามบทเดิม ตนจะต้องตาย!
ไม่เอา! เมิ่งหลันไม่ยอมทำตามบทเดิมหรอก ขอใช้ชีวิตเป็นปลาเค็มดีกว่า!
ว่าแต่… ทำไมข้าไม่ได้ทำชั่วอะไรเลยนะ ไฉนกลับโดนคนอื่นมองว่าเป็นตัวอันตรายอันดับหนึ่งล่ะ? ข้าน่ะเป็นคนดีแล้วจริงๆ ทำไมคนพวกนั้นไม่เชื่อนางก็ไม่รู้! น่าน้อยใจยิ่งนัก
แต่เมื่อข้าต้องการหลีกทางให้กับพี่สาวได้สมรัก เหตุไฉนข้าถึงยังต้องถูกตามรังควานจากบุรุษเย็นชาผู้นั้นเล่า
‘ไม่ได้ ข้าต้องหนีให้ไกลจากจิ้นอ๋องใจร้ายผู้นั้น’
******************
******คัทซีน******
“จิ้นอ๋องเพคะ วันนี้ให้หลันเอ๋อร์ทำอะไรให้ท่านอ๋องดีเพคะ” นางเสนอตัวทำงานเสียเลย
“ทำไม...ไม่ชอบอยู่เฉย ๆ รึ”
“หลันเอ๋อร์ไม่อยากทำตัวไร้ประโยชน์ อยากช่วยงานท่านอ๋องเพคะ” นางยิ้มประจบส่งให้เขาก่อนจะก้มหน้า เล็ก ๆ ลงอย่างน่ารัก
‘รักหลัน หลงหลัน เอ็นดูหลัน’
แน่นอนว่าสวดคาถาให้จิ้นอ๋องรักและหลงนางไปด้วย แต่ทว่า...
“ปกติเจ้าก็ไร้ประโยชน์อยู่แล้วมิใช่รึ”
อะ...อ่าว...คาถาไม่ได้ผลหรือท่านอ๋องถึงได้ไม่ถนอมน้ำใจเลย ทำแบบนี้หลันเอ๋อร์น้อยใจนะ
“จิ้นอ๋อง...อย่างน้อย ๆ หลันเอ๋อร์ก็เป็นหมอนข้างให้จิ้นอ๋องนอนกอดทุกคืนได้นะเพคะ...จิ้นอ๋องก็เห็นแล้วว่าเมื่อคืนหลันเอ๋อร์ทำตัวนุ่มนิ่มน่ากอดแค่ไหน”
นางพยายามหาข้อดีในตัวเองขึ้นมาเถียง แต่ดูเหมือนว่า...จะเถียงผิดประเด็นไปแล้วกระมัง เมื่อคำพูดถัดมาของจิ้นอ๋องตอบกลับนาง
“เช่นนั้นก็ไปนอนข้าจะได้กอดเจ้าดีหรือไม่”
พลาด...เมิ่งหลันพลาดอย่างแรง ไม่น่าเลยแบบนี้เท่ากับนางยอมให้จิ้นอ๋องกอดเปล่า ๆ น่ะสิ
“แต่หลันเอ๋อร์อยากทำงานที่มีประโยชน์แล้วได้เงินด้วยนะเพคะ จิ้นอ๋องจ้างหลันเอ๋อร์ทำอย่างอื่นด้วยสิ”
“ได้...ถ้ายอมให้กอดให้หนึ่งตำลึง”
“...”
“ถ้ายอมให้จูบได้ห้าตำลึง”
“o.o”
“ถ้ายอมนอนกับข้า...”
“เดี๋ยวเพคะจิ้นอ๋อง...ไม่ใช่อย่างนั้นเพคะ...หลัน เอ๋อร์หมายถึงทำงานใช้แรงเพคะ” พูดพลางโบกไม้โบกมือแก้ตัวสถานการณ์ที่ไม่ให้จิ้นอ๋องเข้าใจผิด
“ในเมื่อเจ้าอยากออกแรงข้าจะไม่ขัด...เช่นนั้นก็เริ่มเถอะ...ข้าจะนอนเฉย ๆ ให้เจ้าได้ปรนเปรอข้า...ดีหรือไม่”
กรี๊ด...จิ้นอ๋อง!
***ฝากติดตามด้วยค่ะ***
วันที่12 กุมภาพันธ์ เที่ยงคืน มีอีบุ๊กที่ MEB
Guest
