พี่รหัสหนูอยู่ห้องตรงข้าม

เจอครั้งแรกก็คิดว่าพรหมลิขิต แต่มาเจอตอนมหา’ลัย บอกได้คำเดียวว่าผีผลัก... ‘อกหักกี่ทีก็เดือดร้อนข้าวปั้นตลอด’ ไอ้พี่วายุโว้ย...ไปเมาไกล ๆ ตีนกูดิ! 

         “ข้าวปั้น...”  

         ก๊อก ก๊อก ก๊อก! 

         “ข้าวปั้น!”  

         “เรียกทำห่าไรวะ...จะนอนโว้ย...นี่ตีสี่ค่ะ...มึงคิดว่าสี่โมงเย็นเหรอ” ใช่แล้วพี่รหัสฉันเองอยู่ห้องตรงข้ามกัน แล้วที่สำคัญเมาทีไรภาระอีข้าวปั้นต้องมาเป็นโค้ชปรับทุกข์ให้มันเรื่องความรัก แต่โค้ชเพิ่งน้ำตาไหลยันตีนค่ะ อกหักเมื่อสองอาทิตย์ที่แล้ว  

         “ทำไมน้องแคทไม่รักพี่...พี่ไม่ดีตรงไหน” 

         สุดท้ายกลัวห้องอื่นออกมาด่าจึงต้องเปิดให้มันเข้ามาในห้อง แล้วก็ปล่อยให้มันร้องไห้ไปเรื่อย ๆ โดยที่ฉันต้องนอนฟังมัน คิดซะว่าฟังเสียงพระสวดมนต์เช้าละกัน  

         “ข้าวปั้นฟังพี่วายุอยู่ไหม”  

         “ฟัง...พูดเลยพี่ ข้าวปั้นเป็นกำลังใจให้พี่เสมอ” มือเล็กยื่นไปตบบ่ามันจากนั้นก็เข้าสู่ห้วงนิทราไปโดยปริยาย โดยไม่รู้ว่ามันไปรักกับแคทคณะไหน แล้วน้องแคททิ้งมันยังไง  

         คนที่น่ารักที่สุดอยู่ตรงหน้าเสือกไม่รัก สมน้ำหน้าอกหักซ้ำแล้วซ้ำเล่า