วารรักอสุรา (จบบริบูรณ์)

วารรักอสุรา 

โดย พันธกานต์ 

วาร /วาน/ นาม. เวลากำหนด โอกาส 

*** เหมาะสำหรับผู้ชอบงานเขียนละเอียดละเมียดละไม แต่ถามว่าแซ่บมั้ย แซ่บม๊ากกกกก เพราะเป็นNC แบบคนหลงเมีย*** 

**เริ่มติดเหรียญ 1 กุมภาพันธ์ 2565 อ่านต่อได้ที่ READAWRITE เสิร์ชชื่อเรื่องหรือพลับพลึงธารได้เลยนะคะ** 

หลังจากที่สัญญาว่าจะลงไว้จนถึงสิ้นเดือนมกราหลังจากที่ลงจนจบก็ถึงเวลาติดเหรียญแล้วน้า เรื่องนี้ไรต์คงไม่ได้ทำE-bookในเร็ววันนี้ เลยติดเหรียญไว้เผื่อว่าใครจะคิดถึงพี่ปัตย์กับน้องตาล ขอบคุณนักอ่านที่น่ารักของไรต์นะคะ เจอกันเรื่องใหม่ เร็วๆนี้นะคะ 

มีใครสักคนเคยบอกกับเขาว่าสักวันเขาจะได้เจอกับผู้หญิงที่คิดถึงความรู้สึกของเขามากกว่าตัวเอง คนที่พร้อมจะเป็นทั้งภรรยาและแม่ของลูกให้กับเขา  

นั่นมันช่างน่าขัน เพราะมันคงเป็นเหมือนตลกร้ายสำหรับชีวิตของเขา หากต้องเจอผู้หญิงคนนั้นจริงๆ 

........................................................................................................................................................................................ 

แนะนำตัวละคร 

ปรมัตถ์ พลารักษ์ (ปัตย์) อายุ 32 ปี 

“ปากไม่ได้คว่ำอย่างเดียวนะ ...หวานด้วย อยากชิมรึเปล่า” 

เขาเป็นนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงที่กำลังจะสูญเสียทุกสิ่งและถูกทุกคนหันหลังให้ ในชีวิตที่ไม่เคยให้ความสำคัญกับสิ่งใดนอกจากชัยชนะและความพึงพอใจแปรเปลี่ยนไปเมื่อมรสุมลูกใหญ่กำลังถาโถมเข้าใส่ และนั่นทำให้ปรมัตถ์เลือกที่จะตะครุบเอาสมบัติที่เป็นของตัวเองทุกชิ้นอย่างบ้าคลั่ง โดยเฉพาะลูกหนี้สาวที่เขารับจำนำร่างนุ่มนิ่มหวานละมุนนั้นเอาไว้เพื่อแลกกับเงินที่ถูกตีค่าเป็นความกตัญญูของเธอ 

ทว่ายิ่งเก็บเธอเอาไว้ใกล้ตัวมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งกลัวที่จะสูญเสียเธอไปมากเท่านั้น 

นิศาชล ไชยวิบูล (ตาล) อายุ 23 ปี 

“ก็ทำให้คุณนอนหลับสบายขึ้นไงคะ ตาลรู้ว่าคุณข่มตานอนไม่ได้หรอก” 

คุณครูสาวผู้พ่วงตำแหน่งลูกหนี้แสนจำใจ เธอถูกปฏิเสธการชำระหนี้ด้วยเงินตราที่สามารถชำระหนี้ได้ตามกฎหมายอย่างไร้เยื่อใยเพราะเหตุผลที่เธอไม่เคยเข้าใจ สามปีที่ผ่านมานั้นเธอเป็นเพียงอากาศธาตุที่หมุนเวียนอยู่รอบกายของปรมัตถ์ เฝ้ามองเขาอยู่อย่างห่างๆและอยู่ในสายตาของเขาไม่ถึงหนึ่งวัน ไม่มีเหตุผลอะไรเลยด้วยซ้ำที่เขาจะต้องการตัวเธอไปมากกว่าเงินสามล้านที่เธอบากหน้าไปหยิบยืมเขามา 

ทว่ายิ่งอยู่ใกล้เขามากเท่าไหร่ หัวใจดวงน้อยของเธอก็ยิ่งเตลิดไปไกล...แสนไกล 

....................................................................................................................................................................................... 

บทนำ 

ช่วงขายาวของนักธุรกิจหนุ่มก้าวฉับไปตามทางเดินของคอนโดมิเนียมหรูใจกลางเมืองของใครบางคนที่ทำให้ ‘ปรมัตถ์’บ้าคลั่งตลอดสามวันที่ผ่านมา ปลายเท้าแกร่งในรองเท้าราคาแพงระยับของปรมัตถ์เดินมาหยุดอยู่หน้าประตูบานหรูขนาดใหญ่ก่อนประตูบานนั้นจะถูกกระชากให้เปิดออกอย่างง่ายดาย 

คีย์การ์ดใบเล็กร่วงหล่นลงสู่พื้นอย่างไร้ความหมายเมื่อสายตาคมกริบคู่นั้นมองเห็นเพียงร่างบางของใครบางคนที่นั่งคู้ตัวอยู่บนโซฟาตัวยาว ...ดวงตาคู่บวมเป่งนั้นเบิกกว้างอย่างที่เขาสามารถจะสังเกตเห็นได้อย่างชัดเจนแม้ว่ามันจะทั้งบวมและแดงจากการร้องไห้อย่างหนัก 

“คุณปัตย์!” 

“ยังจำชื่อผัวตัวเองได้ดีอยู่สินะ” 

เสียงเข้มดุดันนั้นเอ่ยขึ้นในระดับที่ไม่เบานัก และนั่นก็ดังมากพอที่จะทำให้ร่างบางของ‘นิศาชล’ที่อยู่ในเสื้อเชิ้ตตัวโคร่งและกางเกงขาสั้นโยนไหว ขาเรียวของคนตื่นตระหนกก้าวลงจากโซฟาตัวยาวและวิ่งไปที่ประตูห้องนอนอย่างรวดเร็วตามสัญชาตญาณของการเอาตัวรอดที่ตระหนักรู้อยู่เป็นนิจว่าคนตรงหน้าอันตรายขนาดไหน 

แต่นั่นก็ดูเหมือนจะช้าเกินไปเหลือเกิน 

“ชีวิตเธอนี่คิดเป็นแต่จะหนีหรือไง” 

“ปล่อยตาล”หญิงสาวสะบัดมือออกจากพันธนาการของนักธุรกิจหนุ่มจนสุดแรงกระนั้นมือที่แข็งแกร่งที่ยิ่งกว่าคีมเหล็กของเขากลับไม่ขยับเขยื้อนแม้เพียงสักนิด 

“ถ้าคิดแค่จะหนีเข้าไปอยู่ในห้องโง่ๆนั่น ฉันจะทำให้คุณภัทรของเธอรู้ซะตั้งแต่ตอนนี้ว่าเราเป็นอะไรกัน”ดูเหมือนว่าชื่อของกุมารแพทย์หนุ่มคนนั้นจะช่วยเรียกสติของคนที่กำลังขวัญเสียได้เป็นอย่างดี มาถึงตอนนี้ เขาควรจะตีความคนที่เกือบจะเป็นภรรยาทางพฤตินัยของตัวเองกับภัทรพงศ์อย่างไรดีล่ะ 

คล้ายกับว่าญาติผู้พี่ที่เขาไม่เคยจะสนิทด้วยจะกำลังทำให้ชีวิตของเขาต้องวุ่นวายจนเกินเหตุไปสักหน่อย ! 

ริมฝีปากรูปคันธนูนั้นแสยะยกยิ้มมุมปากขึ้นเล็กๆ เมื่อเห็นท่าทีที่สงบลงของนิศาชล ทว่าดวงตาคู่ที่วาววับเพราะหยดน้ำตานั้นกลับเสหลบสายตาของเขาอย่างคนมีชนักติดหลัง เพราะชื่อของผู้ชายคนนั้น 

“แค่ชื่อมันยังวิเศษวิโสขนาดนี้เลยสินะ”  

ปรมัตถ์รั้งร่างบางของนิศาชลเข้ามาใกล้ก่อนจะใช้สายตาสำรวจเรือนกายบอบบางที่ดูซูบผอมจนน่าตกใจของเจ้าหล่อนทั้งที่คลาดสายตาเขาไปเพียงไม่กี่วันเท่านั้น กระนั้นรอยช้ำขนาดไม่เล็กที่เป็นผลมาจากสงครามขนาดย่อมของเธอและเขาเมื่อวันก่อนก็ยังคงปรากฏชัดบนแขนเรียวข้างหนึ่งของเธออยู่เช่นนั้น 

“ปล่อยค่ะ” 

“กลัวมันรู้หรือไงว่าเธอเป็นเมียฉัน ...เพราะแบบนี้สินะถึงยอมให้มันพาหนีออกมา” 

“คุณภัทรไม่เกี่ยว ตาลขอให้เขาพาตาลออกมาเอง” 

“ฉันไม่ชอบให้คนอื่นมายุ่ง‘เรื่องส่วนตัว’ของฉัน”นัยน์ตาสีน้ำตาลวาววับมองเรื่องส่วนตัวของตัวเองที่ยืนอยู่เบื้องหน้าด้วยโทสะที่กำลังก่อตัวขึ้นมากขึ้นทุกวินาที “ถ้าเธอทำให้ชีวิตของฉันต้องวุ่นวายอีก ฉันจะทำให้เธอต้องเดือดร้อนแน่” 

“อย่าค่ะ!” 

เสียงสั่นเครืออุทานอย่างตกใจเมื่อปรมัตถ์กระชากร่างของเธอให้เข้าไปปะทะแผงอกกว้างของเขาอย่างแรง ความหวาดกลัวอย่างสุดขีดที่วิ่งขึ้นมาจับขั้วหัวใจนั้นทำให้ร่างบอบบางนั้นสั่นเทาอย่างไม่อาจควบคุม หยดน้ำตาของความหวาดหวั่นยังรินไหลลงมาอยู่เช่นนั้น ...แม้ในยามที่เธอไม่ได้สบสายตาแสนดุดันของเขาก็ตาม 

“ทั้งเธอ ทั้งครอบครัวเธอ หรือแม้แต่คุณภัทรของเธอ” 

ปรมัตถ์เอ่ยบอกเสียงเรียบก่อนจะลดสายตาลงมองเสื้อเชิ้ตตัวโคร่งที่เดาได้ไม่ยากว่าเป็นของใครที่อยู่บนเรือนกายของนิศาชล มือหนาโฉบลงปลดกระดุมเสื้อตัวใหญ่นั้นออกอย่างรวดเร็วกระนั้นมือบางของหญิงสาวก็คว้าข้อมือแกร่งนั้นเอาไว้อย่างตระหนก 

“คุณจะทำอะไร” 

“ถอดออก ฉันไม่ชอบให้กลิ่นคนอื่นติดตัวเธอ”น้ำเสียงของปรมัตถ์นั้นเต็มไปด้วยโทสะอย่างเปี่ยมล้น กระนั้นก็ไม่ได้หมายความว่าหญิงสาวจะไม่มีมันเหมือนอย่างที่เขามี 

“...คุณพูดแต่คำว่าไม่ชอบ ไม่ชอบ แต่ไม่เคยถามตาลเลยว่าสิ่งที่คุณทำ ตาลชอบมันรึเปล่า” 

***ขออนุญาตตัดน้า มันยาวเกินจะรกหน้าแรกค่ะ อ่านต่อได้ที่ตอนข้างล่างเลยค่า*** 

......................................................................................................................................................................................... 

กลับมาแล้วค่า รอบนี้ไม่หายไปนานๆแล้วน้า นิยายเรื่องนี้คือมาในช่วงที่ประจวบเหมาะมากเพราะคุณปรมัตถ์ตัวร้ายในเรื่องของหมอเมฆกับขนมผิงเข้าตาไรต์มาก ดูแกมีปูมหลังเยอะแยะดี ปากร้ายแต่ใจเหลวเป็นน้ำ อย่างที่รู้กันคือพระเอกไรต์เอ็นดูภรรยาทุกคน ถนอมยิ่งกว่าไข่ในหิน เรื่องนี้จึงเป็นความท้าทายคือตัวพระเอกเองไม่ใช่คนใจดีเหมือนพระเอกคนอื่นๆของไรต์ แต่รับประกันว่าใครชอบพระเอกสายแบด แต่เอ็นดูเมียที่หนึ่ง เรียนเชิญทางนี้เลยนะคะ 

คุณปัตถ์เอ็นดูเมีย แต่ไรต์แต่งไปก็เอ็นดูคุณเค้ามากเหมือนกัน หลวมตัวหลวมใจให้คุณนักธุรกิจไฟแรงเรียบร้อย สายละมุนแต่เร่าร้อน แซ่บไฟลุกเหมือนเดิม(หรือยิ่งกว่าเดิม) ไม่พูดเยอะ แต่กวักมือให้มามุงแล้วน้า ใครไม่แวะจะเสียใจ 

ติดตามการอัพเดตนิยายได้ที่เพจ พลับพลึงธาร หรือคลิกที่ไอคอนFACEBOOK บนชื่อของไรต์ด้านบนเลยนะคะ 

*อัพทุกวันเหมือนเดิมนะคะ อัพให้อ่านกันจนจบเหมือนเดิม ขอแค่เมนต์เติมกำลังใจให้เค้าก็พอ ติ/ชมได้เลยนะคะ ไรต์น้อมรับทุกความคิดเห็น ยินดีที่ได้พบกันในเรื่องใหม่เรื่องนี้น้า