หัวใจร้าย...พ่ายรัก
"ปล่อยผมเดี๋ยวนี้นะ...อย่าทำผมเลย"
"แค่นี้มันยังน้อยไป...ใช้หนี้ให้คุ้มสิ หนี้ที่พ่อแม่แกเอาของฉันไป"
คนพูด...พูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นราวคนไร้หัวใจ
พร้อมกับท่อนลำขนาดเขื่องที่สอดใส่เข้ามาทางช่องทางด้านหลัง
"เอาออกไป...เอามันออกไป อึก เอามันออกไปเดี๋ยวนี้...ผมเจ็บ"
"เจ็บเหรอ...แค่นี้มันยังน้อยไปแกต้องเจ็บมากกว่านี้อีก"
น้ำเสียงเฉยชาที่บาดลึกหัวใจคนฟัง
ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่ต้องอยู่กับการกระทำอันดิบเถื่อน...เขาใจร้ายเหลือเกิน
เขามันเป็นคนไร้หัวใจ...
"คุณจะทำอะไรผม"
โซ่เส้นใหญ่ถูดรัดไว้ที่ข้อเท้าของคนร่างบาง...เสมือนเป็นฝันร้ายอีกครั้ง...กี่ครั้งที่เขาต้องโดนรังแก กี่ครั้งที่เขาต้องถูกกลั่นแกล้ง...เขามันก็แค่คนอ่อนแอที่พยายามเข้มแข็งกลบเกลื่อนความอ่อนแอนั้น
"อย่าได้เห็นเดือนเห็นตะวัน"
น้ำเสียงเฉยชาพูดขึ้นแล้วเดินออกจากห้องไป
...คนร่างบางได้แต่นอนร้องไห้สะอึกสะอื้นด้วยความเจ็บปวด ทั้งตัวและหัวใจ
คนอย่างเขาไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไร...เพราะเขามันแค่คนไร้ค่า
คิมหันต์.
//
คิมหันต์ / พิรุฬห์กานต์