ขอแต่งงานผ่านออนไลน์

ขอแต่งงานผ่านออนไลน์

         “แป๋ว”เด็กสาวลูกชาวอีสานตอนกลางกำลังเรียนชั้นจะจบมัธยมปลาย ต้องย้ายตามครอบครัวเข้าไปใช้ชีวิต และเรียนหนังสือที่กรุงเทพฯให้จบเพื่อจะได้เข้าเรียนต่อระดับมหาวิทยาลัย ด้วยปัญหาหนี้สินในครอบครัว จากการประกอบกิจการลานมันสำปะหลัง โครงการปลูกข้าวทำนาปรังขายสองครั้งต่อปีแล้วขาดทุน หนี้สิน ธกส. (ธนาคารเพื่อการเกษตร) ที่ใช้หนี้ไม่เคยหมดสักที หนี้เก่าดูเหมือนเงาตามตัว หนี้ใหม่ก็สุมขึ้นมาเรื่อยๆกองเป็นภูเขาใช้เท่าไหร่ก็ไม่รู้จักหมดสิ้นเสียที จนต้องขายสินทรัพย์เกือบทั้งหมดที่มีอยู่ ไม่เว้นแม้กระทั้งที่ดินหลังบ้านเพื่อปลดหนี้ก้อนใหญ่นั้น ฝูงวัวจำนวนนับสิบก็ต้องขายมันเช่นกัน เล้าไก่ที่เคยมีอยู่เต็ม เหลือไว้แต่ขนให้ดูต่างหน้า ทองที่แม่เคยซื้อเก็บไว้ก็ต้องขายหมด แม้กระทั้งทองแต่งงานก็ไม่มีไว้ให้ดูต่างหน้า ไม่เหลืออะไรเอาไว้ติดกาย เพียงเสื้อผ้าไม่กี่ชิ้นที่ขาดเป็นรู ซักแล้วซักเล่าจนสีซีดเซียว คงเหลือไว้เพียงรถปิกอัพที่ยังผ่อนไม่รู้จักหมดงวดเสียที สภาพกลางเก่ากลางใหม่คันเดียว วันดีมันก็สตาร์ทติด วันไหนแย่อยู่ๆ ก็สตาร์ทเครื่องก็ไม่ติด ทางครอบครัวได้ใช้งานมันเพื่อขนย้ายสิ่งของเครื่องใช้ที่จำเป็นที่สุด ในสภาพที่ไม่ค่อยจะสมบูรณ์นักเท่าไร? พร้อมทั้งสมาชิกครอบครัวทั้งสี่คนพ่อแม่ลูก ลูกสาว ลูกชาย มุ่งหน้าไปทำมาหากินสร้างฐานะใหม่อีกครั้งที่กรุงเทพฯ พากันไปตายเอาดาบหน้า เมืองหลวงฟ้าอมร ดินแดนสวรรค์ยามราตรีส่องแสงไฟระยิบระยับแพรวพราว ของคนอีสาน

ด้วยรถเก่าคู่ใจ คู่ชีพของพ่อที่รักมันมากกว่าแม่ในบางครั้ง บางคราวยามเวลาว่างพ่อจะพูดคุยกับมัน เช็ดถูล้างทำความสะอาด มันเคยสร้างรายได้สามารถทำเงินให้กับครอบครัวได้คุ้มค่าพอที่จะมีกินมีใช้อย่างยิ่ง พ่อใช้งานมันโดยยึดอาชีพเร่ขายผลไม้ และผักสดหลายชนิดแล้วแต่ตามฤดูกาล เร่ขายตามหมู่บ้านต่างๆ โดยมีแม่เป็นผู้ช่วยร่วมงานด้วยเคียงบ่าเคียงไหล่ตลอดมา เช็ดเหงื่อที่ไหล่ซึมออกมาในยามพระอาทิตย์ส่องแสงแดดจ้า กิจการเจริญรุ่งเรืองดี พ่อจึงได้ตัดสินใจซื้อรถมือสองอีกหนึ่งคันเพื่อขยายกิจการและรับคนงานชาวต่างชาติ จากประเทศเพื่อนบ้านใช้แรงงานในไทยเพิ่มเข้ามาทำงานช่วยอีกแรง พ่อก็แรงเริ่มอ่อนล้าถดถอยแล้วแต่ใจเต็มร้อย ชายชาวต่างชายผู้มาใช้แรงงานในไทยมาอยู่แบบพักอาศัย กินอยู่ชนิดหลับนอนเปรียบเสมือนเป็นคนในครอบครัวเดียวกัน รวมแล้วเป็นสมาชิกทั้งสิ้นหกชีวิต ที่อาศัยอยู่ภายในบ้านทาวเฮาว์แถวชานเมืองที่เช่าในราคาถูกๆ กลางเก่ากลางใหม่ ขนาดสามห้องนอนสองห้องน้ำ โดยมีแป๊วเป็นผู้รับผิดชอบช่วยเหลือทำงานบ้านทุกอย่างหลังจากกลับมาจากโรงเรียน ส่วนน้องชายยังเล็กอยู่ และชอบเล่นเกมจนติดจึงไม่สามารถช่วยงานบ้านได้มากนัก แต่ด้วยความใฝ่ดีอยากจะมีชีวิตใหม่ที่ดีกว่าเดิม และขยันเรียนอยากจะไปไกลๆ ให้ถึงปลายฝันสุดขอบฟ้า ถ้าเป็นไปได้โกอินเตอร์อย่างเขา คงเป็นไปได้เพียงแค่เพ้อฝัน นั่งมองเครื่องบินบนท้องฟ้าเวลาบินผ่านมันช่างอยู่จริง สูงมากเกินที่จะไขว่คว้ามันมาครองได้ คนแถวบ้านเริ่มจะแต่งงานกับฝรั่ง แป๊วจึงสามารถสอบเข้าเรียนต่อในระดับปริญญาตรีที่มหาวิทยาลัยของรัฐได้สำเร็จ ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านั้นแป๋วเรียนสายอาชีพที่วิทยาลัยอาชีวะศึกษาแห่งหนึ่ง เรียนไม่ตรงโคว์ต้าก็ตาม

แรงบันดาลใจและกำลังใจอีกอย่าง ที่ทำให้พลิกผันมาเป็นเด็กมหาวิทยาลัย ก็คือแฟนหนุ่มที่รู้ได้จักกันทางโลกออนไลน์เขาเป็นเพื่อนของเพื่อนอีกที ในขณะที่แป๋วเรียนอยู่ในระดับปวช. เมื่อสอบเอนทรานซ์ผ่าน ทั้งสองจึงได้มาเรียนในคณะเดียวกัน แต่ต่างเอกสาขา แป๋วเรียนเอกภาษาอังกฤษ เขาเรียนเอกวิศวกรรมชีวการแพทย์ ทำให้ชีวิตวัยเรียนในมหาวิทยาลัยได้ใช้ชีวิตคู่แบบนักศึกษาเช่าหอพักอยู่ด้วยกันเพื่อประหยัดเงินที่มีจำนวนจำกัด จึงเกิดปัญหาตามประสาความรักของวัยรุ่น เขามีกลุ่มเพื่อนของเขา เมื่อไปดื่มเหล้า แอบหนีเที่ยวกลางคืน ก็ห้ามไม่ให้แป๋วไปด้วยเพราะเป็นหญิง เขาชอบอยู่ในกลุ่มผู้ชาย ต้องไปตามประสาวัยรุ่นที่กำลังคะนอง แต่ถ้าแป๋วจะไปกับกลุ่มเพื่อนผู้หญิงของแป๋วบ้าง เขาก็ไม่ขัดข้องแต่อย่างใดเช่นกัน เพราะมีกิจวัตรหลักเป็นประจำอีกอย่างคือเล่นเกมส์ และอินเตอร์เน็ต ถึงขนาดนั่งเล่นจนสว่างคาตาก็เคยมีบ่อยครั้ง ความรักในช่วงเวลานั้นจึงเปรียบเสมือนเป็นเพียง 'คู่นอนรับใช้กามทางเพศมีเซ็กส์ก็จบ' ในเวลาที่เขาต้องการ

เขาไม่เคยคิดที่จะพาแป๋วไปแนะนำกับทางบ้าน ว่าเป็นแฟนกันเลยแม้แต่ครั้งเดียวก็ไม่มี อยู่กันอย่างหลบๆ ซ่อนๆ เหมือนไม่ให้เกียรติกันสักเท่าไร แต่เธอก็ก้มหน้ายอมรับการติดสินใจของเขา ถ้าพ่อแม่เขามาเยี่ยมก็จะให้แป๋วหลบออกไปรอที่อื่นก่อน พอพ่อแม่กลับไปบ้านใหญ่ถึงมาได้ บางครั้งเธอต้องไปนอนค้างบ้านเพื่อนในกลุ่มที่รู้จักรอจนกว่าพ่อแม่เขาจะไป แต่เรื่องอาหารการกินกลับต้องบริการเขา ด้วยการซื้อข้าวกล่องมาทำอาหารง่ายๆ เตรียมไว้ให้แทบทุกเช้า ถ้าวันไหนมีเรียนถึงเที่ยง ถ้าเขาไม่มีเรียน เธอก็ต้องซื้อข้าวเที่ยงมาทานร่วมกับเขาที่ห้องอีก เรื่องท่องเที่ยวนอกสถานที่ ต่างจังหวัดในวันหยุด ยิ่งไม่ต้องพูดถึง เพราะเขาจะต้องกลับบ้านไปเยี่ยมครอบครัวแทบทุกครั้ง แม้แป๋วจะรู้สึกน้อยใจต่ำใจแอบร้องไห้อยู่คนเดียว อย่างสะอึกสะอื้นจนน้ำตาจะกลายเป็นสายเลือดเพียงใดเขาไม่เคยสน อย่างกับว่าช่วยไม่ได้โง่เอง ได้แทงแล้วนิ เธอก็ได้แต่อดทน อยู่อย่างหวานอมขมกลืนก็ต้องทน จะเล่าให้ใครฟังก็ไม่ได้อายเขาง่ายเองช่วยไม่ได้ แรดเองปล่อยให้เขาแทง เธอมันไม่เวอร์จิ้นแล้วสิ ความบริสุทธิ์ที่ได้มอบให้เขา พรมย์จารีที่ได้มอบให้กลายเป็นของไม่มีค่าด้อยราคาไป ด้วยความรักที่มีและมอบให้กับผู้ชายคนแรกในชีวิต จึงวาดฝันหวังจะสร้างอนาคตสร้างครอบครัวอยู่กินร่วมกันกับเขาเมื่อจบการศึกษาไปแล้ว กลายเป็นสร้างวิมานไว้กลางอากาศอยู่คนเดียว ความฝันลมๆ แล้งเป็นเพียงเรื่องหัวเราะที่เขานำเอาไปพูดประจารในวงเหล้า

ก่อนสำเร็จการศึกษา แป๋วต้องเข้ามาเป็นครูฝึกสอนระยะเวลา 3 เดือนเต็ม ในโรงเรียนเดิมที่เคยเป็นศิษย์เก่าสมัยเรียนระดับม.ปลาย จึงพักที่บ้านกับพ่อแม่ได้เหมือนเคย เพื่อประหยัดค่าใช้จ่ายและสะดวกในการเดินทาง เมื่อแป๋วฝึกงานเสร็จ แฟนจึงได้ตามเข้ามาฝึกงานในภายหลัง เป็นเวลาสามเดือนเช่นกัน เมื่อถึงวันหยุดสุดสัปดาห์แป๋วจะไปหาเขาที่พัก ก็มักได้รับการปฏิเสธอยู่เสมอๆ แป๋วเริ่มรับรู้ถึงความเปลี่ยนไปนี้ ตั้งแต่ที่ได้แยกกันมาฝึกงาน เพราะเมื่อโทรไปหา เขาก็ไม่ค่อยจะรับสายต่อมาไม่รับสายเลย มาตรการตามล่าหาความจริงจึงเกิดขึ้น .. ปัญหายังคาใจอยู่ และได้พบว่า เขามีแฟนอีกคน ที่คบซ้อนหลังจากที่คบอยู่กับแป๋วได้สามปีแล้ว พวกเขามีภาพถ่ายเคียงคู่หวานแหววเมื่อครั้งไปเที่ยวที่เชียงใหม่ สอนด้วยกัน เขาคุยกันทางอินเตอร์เน็ตกันบ่อยขึ้นแถบทุกวัน โดยที่เธอเข้าใจมาตลอดว่าเขาติดเกมส์ แม้กระทั่งกินอาหารเขายังนั่งกินตรงหน้าจอ เขาแอบนัดกันไปต่างจังหวัดกลับบ้านต่างจังหวัดบ่อย ก็เพื่อแอบไปเจอกันฯลฯ และแล้วตัวพึ่งจะมารู้ความจริง หลังจากทำหน้าที่เป็นคู่นอนทาสสวาทรับใช้กาม และคนเป็นคนหาอาหารให้เขากินมาตลอด 4 ปีเต็มที่รับใช้เขามาอย่างซื่อสัตย์ไม่ต่างกับนางทาสในเรือนเบี้ย พอเขาเริ่มเบื่อแล้วหาทางถีบหัวส่ง ของขวัญนี้ผูกชิ้นโบว์แดงชิ้นใหญ่ที่เขามอบให้ เมื่อจนต่อหลักฐานที่แป๋วมีคือ...เขาเลือกเธอผู้มาทีหลัง ที่สวยกว่า อายุอ่อนกว่า หุ่นดีกว่า ที่สำคัญหน้าอกใหญ่ที่ผ่านศัลยกรรม

ชีวิตของแป๋ว ต้องเข้มแข็งสู้และอยู่ต่อไปในโลกใบนี้อย่างปกติดังเดิมให้ได้ แม้จะเจ็บปวดรวดร้าวสักปานใดก็ตามทีถ้าไม่มีเขาโลกคงไม่สลายไปภายในวินาทีเดียว มันเป็นเสี่ยวหนึ่งของชีวิต ในเมื่อโลกออนไลน์ทำให้แป๋วได้พบเรียนรู้ อยู่กิน กับเขาในโลกแห่งความจริงเพื่อดำเนินชีวิตจริง แต่ก็เพราะว่าไอ้โลกออนไลน์อีกนั่นแหละที่มันทำให้เขาแฟนหนุ่ม ได้พบกับผู้หญิงอีกคนคนใหม่เธอเข้ามาแทนที่แป๋ว นึกแล้วปวดใจร้าวรานหัวใจ ชีวิตหลังจากนั้นแป๋วจึงตั้งหน้าตั้งตาทำงาน เรียนวิชาชีพครูเป็นแม่พิมพ์ของชาติ มุ่งหมายเพื่อความเจริญก้าวหน้าต่อไป แม้จะมีคนเข้ามาคุยบ้าง แป๋วก็ไม่ได้คิดติดต่อสัมพันธ์เป็นจริงเป็นจังแต่อย่างใด ได้แต่วางเฉยเจ็บแล้วจำ บทเรียนบทนี้ราคาแพงแรกด้วยความบริสุทธิ์ เดิมพันด้วยหัวใจที่สลายตายด้าน ...กระทั่งในวันหนึ่งได้มีโอกาสพบเจอ พูดคุยกับโธมัสหนุ่มเยอรมัน ซี่งเดินทางมาเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวของคนแถวบ้าน ในงานแต่งงานของเพื่อนบ้านสาว ในหมูบ้านเดียวกันที่เขาได้ผัวฝรั่ง แป๋วได้ไปงานแต่งด้วยและได้เป็นเพื่อนเจ้าสาว ส่วนโธมัสเป็นเพื่อนเจ้าบาว เราได้คุยกันเพื่อแลกเปลี่ยนวัฒธรรมตามประสาหนุ่มสาวกัน เมื่อครั้งที่แป๋วย้ายกลับไปเป็นครูอัตราจ้าง สอนภาษาอังกฤษ ในโรงเรียนมัธยมศึกษาประจำอำเภอแห่งหนึ่งที่บ้านเกิด ความรักครั้งใหม่เกิดขึ้นในโลกของความเป็นจริง โดยมีภาษาอังกฤษเป็นสื่อกลาง แม้ว่าแรกเริ่มแป๋วเองไม่ได้คิดจะคบหาเป็นแฟนกันฉันชู้สาวกับโธมัสเลย หวังเพียงแค่ได้พูดคุยฝึกซ้อมภาษากับเขาเท่านั้น แต่หลังจากครั้งแรกที่ได้พบกัน เมื่อโธมัสกลับไปเยอรมันได้เพียงสามเดือน เขาก็ทำเอกสารเชิญให้แป๋วเดินทางมาทำความรู้จักกับครอบครัวของเขา และเที่ยวพักผ่อนในช่วงที่แป๋วปิดเทอมจากการสอนหนังสือ เป็นเวลาหนึ่งเดือนเต็มที่ได้อยู่ต่างแดน ด้วยมิตรภาพของเพื่อนชายคนใหม่ ความอบอุ่น การดูแลเอาใจใส่ การต้อนรับอย่างให้เกียรติ ทั้งจากโธมัสเองและคนในครอบครัว อย่างที่แป๋วสิ่งที่เธอไม่เคยได้รับมาก่อนจากหนุ่มไทย ซึ่งเป็นสิ่งที่แป๋วโหยหามาโดยตลอดชีวิต ความรักครั้งนี้ของแป๋วและโธมัสจึงเกิดขึ้นอย่างง่ายดายสบายๆ สวยงาม ลงตัว ถูกที่และถูกเวลาตามธรรมเนียมของสองสัญชาติ อย่างเปิดเผยไม่ได้หลบๆ ซ่อนๆ ความจริงใจ ที่มอบให้แก่กันและกันมันทำให้เธอรู้สึกว่า... ชีวิตนี้มีความความไม่ใช้แต่ว่าเพศเมียทำหน้าที่บนเตียงได้อย่างเดียว และต้องหาอาหารให้เขากินเวลาเขาหิว

หลังกลับจากการท่องเที่ยวและเรียนรู้ศึกษากันและกันในครั้งนั้น แป๋วใช้โลกออนไลน์ติดต่อพูดคุยกับโธมัสมิได้ขาดหาย แม้จะอยู่ห่างไกลกันคนละซีกโลกหนึ่งข้ามทวิป แต่ด้วยใจรักที่บริสุทธิ์ของทั้งสองดวง จึงยังคงเหมือนอยู่ใกล้กันมิได้ห่างกัน เมื่อโธมัสขอแป๋วแต่งงาน ในเวลาที่พูดคุยกันตามธรรมดา ไม่มีแม้กระทั่งบรรยากาศคุกเข่า สวมแหวน มอบดอกไม้ช่อโต มีเพียงคำถามสั้น ๆ ผ่านทางโปรแกรมสไกค์จากเมืองเบียร์ ที่ถามกับแป๋วว่า “คุณยินดีจะแต่งงานกับผมไหมครับ” แป๋วตอบตกลงแต่งงานโดยไม่ต้องคิดลังเลใดๆ จึงได้ขอลาออกจากภาระหน้าที่ของครูบ้านนอกในเมืองไทย มาเป็นเด็กนักเรียนนอกที่ประเทศเยอรมนี หลังจากที่โธมัสเดินทางมามาจดทะเบียนสมรสกันที่เมืองไทยเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ไม่มีเงินค่าสิ้นสอดเป็นล้าน ไม่มีทองแต่เป็นสิบ แต่มีชีวิตที่ใหม่เดินไปข้างหน้าอย่างมั่นคง ถึงคนแถวบ้านจะนินทาว่าเจ้าสาวไร้สินสอด แม้แต่เงินแต่งตอบแทนค่าน้ำนมแม่สักบาทก็ยังไม่มี แม่และพ่อก็เข้าใจ ขืนจะอยู่ที่บ้านนอกเพียงเงินเดือนข้าราชการเดือนชนเดือนบางเดือนยังไม่ถึงสิ้นเดือนเงินก็หมด ตำแหน่งที่ชาวบ้านนับหน้าถือตา ได้รับเชิญบ่อย จนเงินใส่ซองแทบหาไม่ทัน กระฐิน ผ้าป่า งานแต่ง งานบวด งานศพ ขืนจะใส่ซองน้อยก็โดนคำตินินทาหาว่าเป็นถึงครูไม่สมกับตำแห่งหน้าที่ เสื้อผ้าต้องตัดเย็บด้วยผ้าไหมไปงานถึงจะเหมาะ ซึ่งทั้งหมดนี้ก็คือค่าใช้จ่ายแต่รายได้เท่าเดิม ไม่เคยขาดและเกิน

บทบาทหน้าที่ครูทำให้แป๋วได้ใช้ภาษาอังกฤษที่ได้เล่าเรียนมาเป็นสื่อกลางเรียนรู้สร้างมิตรภาพที่ดี ความคุ้นเคยกับโธมัส และกับบทบาทหน้าที่นักเรียนแป๋ว ได้ใช้ภาษาเยอรมันสร้างรังรักสร้างครอบครัวต่อไป แม้ว่าการเริ่มต้นชีวิตใหม่ในต่างแดนสถานที่ ไม่เคยมาก่อน ไม่คุ้นเคยกลายเป็นความเคยชิน ด้วยการเป็นนักเรียน อาจจะเหมือนเป็นการซ้ำรอยความรักในวัยรุ่นต้องมาเริ่มต้นใหม่นับศูนย์ขึ้นไป แต่มันซ้ำกันเฉพาะชื่อเท่านั้น เธอได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆ เพราะเนื้อแท้มันแตกต่างกันกับความเป็นไปได้คงความเป็นจริงโดยสิ้นเชิงในทุกๆ ด้าน แป๋วสามารถบอกกับตัวเองได้อย่างสุขใจว่าที่แท้จริง คิดไม่ผิดในการตัดสินใจเดินทางมาไกลด้วยเส้นทางไม่เหมือนใครและไม่มีใครเหมือน ถึงจะประสบความสำเร็จได้ไม่เหมือนคนอื่นแต่เธอก็ภูมิใจในตัวของตนเอง จากแรงกายของตนด้วยสองมือที่ผลิตออกมาเป็นเงิน เม็ดเงินของยุโรปถ้าแลกเป็นเงินไทยก็มากพอที่จะอยู่ได้อย่างสบายโดยไม่ลำบาก ถึงเธอจะไม่ได้ทำหน้าที่ลูกที่ดีมีสินสอดทองหมั้นเท่านั้นเท่านี้ แต่ไม่เคยลืมพ่อแม่ ยังส่งโอนเงินเข้าบัญชีข้ามชาติประจำ เพื่อช่วยเหลือพ่อแม่พี่น้อย ลูกหลาน ญาติสนิทและไม่สนิทที่เข้ามาขอความช่วยเหลือ ถึงจะได้ให้ได้ไม่มาก แต่ก็พอที่จะประทังชีวิตให้อยู่รอดไปได้ ไม่แปลกที่หนุ่มไทยเคยมอบรักในโลกออนไลน์ให้เป็นของขวัญ แป๋วได้เรียนรู้และใช้ประโยชน์จากมันสร้างโลกแห่งความจริงได้อย่างยอดยิ่ง กระทั่งสามารถยิ้มและบอกกับคนทั้งสองโลกได้ว่า “แฟนเก่าไม่ได้หายไปไหน แค่ย้ายจากหัวใจไปไว้ที่อื่น ขีดเส้นใต้ลงท้ายตัวแดงขยายตัวอักษรให้ใหญ่กว่าเดิม ว่าลาก่อน…อดีตที่แสนเศร้า เรามีชีวิตใหม่อยู่ไกลกว่าเดิม เดิมพันด้วยหัวใจ มอบให้คนใหม่ที่ผ่านเข้ามาและหยุดเอาไว้ที่เขา คนที่คอยเป็นห่วงเป็นใย

จากแป๋วที่เคยเป็นครูสอนภาษาอังกฤษในประเทศบ้านเกิด หลังจากโธมัสได้ขอแต่งงาน แล้วได้ศึกษาภาษาเยอรมันจนสอบผ่านหลักสูตรที่เรียนมา แป๋วก็ตระเวนหางานทำ โชคดีเธอได้ทำงานในด้านที่ใจรัก สอนภาษาไทยให้กับฝรั่งที่จะเข้ามาทำงานในประเทศไทย บ้างก็เข้ามาท่องเที่ยว รึบางคนถึงกับเรียนภาษาไทยเตรียมตัวเอาไว้สื่อสารกับคนที่ตนรัก ทำงานสอนภาษา และแปลเอกสารได้ด้วย ถึงแม้ว่าในต่างบ้านต่างเมืองจะอยู่อย่างเงียบเหงาวังเวงไปหน่อย แต่เธอก็มีคนที่รักเธออย่างหมดหัวใจพร้อมที่จะยืนเคียงข้างเธอ ในยามที่เธออ่อนล้าสิ้นหวังหมดกำลังทั้งกายและใจ ขอขอบคุณโลกออนไลน์อีกครั้งเธอได้ติดต่อสื่อสารกับญาติพี่น้องที่อยู่ในประเทศไทย รวมถึงเพื่อนๆ ได้มีการแชร์ภาพข่าวสารต่างๆ ในประเทศบ้านเกิด

http://www.mebmarket.com/index.php?action=Publisher&id=736692&name=Madam%20Ludwig

ขอฝากผลงานด้วยจร้า