"คุณนักเขียนที่รัก ให้ผมสอนคุณสักสองสามบท แล้วคุณจะเขียนเลิฟซีนแตกต่างจากที่เคยเขียน"
"อย่าเข้ามานะ ฉัน...ฉันร้องนะ"
"ร้องอูว์...ซีดส์..."
"ไอ้บ้า แกเป็นใคร เข้ามาในห้องฉันได้ยังไง ออกไป!"
"คุณไม่รู้หรือว่าผมเป็นใคร ลองอ่านที่คุณกำลังพิมพ์ดูใหม่สิ แอ็กซีส อัลเบร์ตินี่ ฟานเซลโล มาเฟียมหาเศรษฐีแห่งเกาะ คอร์ซิก้า หรี่ตามองสาวน้อยที่มุมห้อง หึ หึ...แบบบางอย่างนี้จะทนบทรักของเขาได้สักกี่น้ำ..."
แอ็กซีส อัลเเบร์โต ฟานเซลโล มาเฟียหนุ่มนัยน์ตาสีเขียวเเห่งเกาะคอร์ซิก้า
หน้าที่ของเขาคือสอนให้เธอ
นวลตอง นักเขียนสาวดังเปรี้ยง แต่เรื่องบนเตียง แค่ชั้นประถม เขียนเลิฟซีนสมจริง
...เขาสอนให้เธอทำรัก เธอสอนให้เขารู้จักความรัก
วิมานฉิมพลีของคนทั้งสอง เปราะบางเพียงแผ่นกระดาษ เมื่อถึงหน้าสุดท้าย
ที่คำว่า...จบบริบูรณ์สิ่งที่ยังคงเหลือไว้คงเป็นเพียงร่องรอยของความรักในวิมานเยื้อไม้
ฟองน้ำพรายผุดพุ่งขึ้นนวดเนื้อตัวของเขายังไม่เร้าความรู้สึกเท่ากับร่างบางที่สั่นเทาบดเบียดบนตักแกร่ง คลื่นน้อยๆที่นอกกายไม่รุนแรงเท่าคลื่นอารมณ์ภายในที่ไล่เรื่อยเป็นระลอกน้อยๆ ค่อยเพิ่มพลังพุ่งสูงขึ้นเรื่อย ยิ่งสองมือคลึงเคล้นก้อนเนื้อเต็มตึงแต่หยุ่นหนั่น ฝูงมดในตัวเขายิ่งแตกตื่น มันพล่านไปทั่วจากหัวจดปลายเท้า ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำให้พวกมันแตกตื่นได้เท่ากับเธอมาก่อน เขาลดมือข้างหนึ่งลงต่ำไปที่เนินหน้าท้องราบเรียบหวังจะให้ฝูงมดในกายสงบลงบ้าง ส่วนอีกข้างหนึ่งยังกอบกุมเนื้อนุ่มไว้ด้วยสิเน่หา ความรู้สึกใคร่รู้ไล่ให้มือของอักษะไล้ลูบต่ำลงเรื่อยๆ เสียงอากาศผ่านกลีบปากห่อของคนในวงแขนยั่วยุให้ดวงตาของเขาเริ่มอิจฉามือทั้งสองข้าง...เขาใช้มือแตะต้องชื่นชมเรือนร่างของเธอโดยไม่ยอมให้จักษุสัมผัสได้มีส่วนร่วม
ถ้าคุณนั่งๆ เขียนนิยายแล้วมีพระเอกหล่อล่ำเซ็กส์จัด หล่นลงมาสอนเลิฟซีนให้ คุณจะทำอย่างไร
ก กรี๊ด...ว๊าย ผู้ชายตกกระโถน
ข อย่านะ...อย่าเข้ามานะ
ค เอียงอายแล้ว...โดดคร่อม
ง ทำทุกข้อ
อยากรู้มั้ยว่านวลตองทำอย่างไร กับพระเอกมาเฟียหล่นจากฟ้า
Guest
