[Fic] YunJae รถไฟหรรษา

ฟิคยุนแจแนวใหม่ แนวรถไฟเข้าถ้ำ คำว่า NC มันเรทไป รถไฟเข้าถ้ำ มุ้งมิ้งกว่าเยอะ

                       นี่เป็นฟิคตัวแรกที่เราแต่งขึ้นมานะคะ ปกติเราทำแต่คลิปยุนแจ

                แต่พอดีมีคนอยากให้เราลองแต่งฟิคเราก็เลยลองดู หวังว่าจะชอบกันนะคะ

                อ่านแล้วรู้สึกยังไงเม้นบอกกันได้นะคะ

[SF] YunJae รถไฟหรรษา

ผู้แต่ง : LoveYunJaeYesung

ฟิคแนว : รถไฟเข้าถ้ำ

ในช่วงเวลาที่ฝนโปรยปรายพร้อมลมฝนที่พัดเข้ามา ทำให้ใครหลายคนหาที่หลบฝนและหาเครื่องดื่มอุ่นๆ เพื่อมาทำให้ร่างกายคลายหนาว แต่ก็คงจะสู้ภายในห้องๆ นึงไม่ได้ ที่ตอนนี้กำลังอุ่นจนร้อน ขนาดฮีตเตอร์ที่ให้ความร้อนก็ยังต้องยอมแพ้ ร่างสองร่างที่อยู่บนเตียง กำลังถ่ายทอดความร้อนให้กันและกันเพื่อสร้างความอบอุ่น

“อะอืม...” เสียงครางเบาๆ ของร่างบางร้องออกมาทันทีที่ร่างสูงกำลังใช้ปากดูดดึงขบเม้นติ่งไตสีชมพูที่กำลังชูชันล่อตาล่อใจอยู่บนหน้าอกขาวๆ ของร่างบาง มือบางได้แต่จิกลงบนผ้าปูที่นอนเพื่อผ่อนคลายอารมณ์ที่กำลังพลุ่งพลาน มือหนาทั้งสองข้างของร่างสูงก็ทำงานไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าปากที่กำลังดูดดึง เพราะมือข้างนึงกำลังคลึงเค้นรถไฟขบวนน้อยของร่างบางให้มันตั้งขบวนขึ้นมา ส่วนอีกข้างก็กำลังเบิกทางเข้าถ้ำของร่างบางที่ร่างสูงต้องการพารถไฟของตัวเองเข้าไป นิ้วเรียวยาวของร่างสูงทั้งคว้าน ทั้งกระแทกอย่างหนักหน่วงเข้าไปที่ปากถ้ำ เพราะปากถ้ำของร่างบางนั้นคับแคบมาก

“อ้า~ ยุนโฮ~ แจไม่ไหวแล้ว แจอยากได้รถไฟของยุนโฮ ได้โปรด...” เสียงหวานของแจจุงเอ่ยออกมาทันทีที่นิ้วยาวของยุนโฮเข้าไปกระแทกจุดๆ นึงของถ้ำ แถมยังกระแทกซ้ำๆ ลงไปที่จุดเดิมไม่หยุดหย่อน

“แจอยากได้รถไฟของยุนแล้วหรอ งั้นยุนจะเอารถไฟเข้าไปแล้วนะ ^^” ยุนโฮเอ่ยออกมาทันทีที่แจจุงเอ่ยปากขอ เพราะยุนโฮเองก็ทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน รถไฟของเค้าอยากเข้าไปภายในถ้ำของแจจุงจะแย่อยู่แล้ว

“อ่ะ!! ยุน...ยุนโฮ อื้อ~” เสียงร้องครางของแจจุงดังออกมาทันทีที่ขบวนรถไฟขนาดใหญ่ของยุนโฮกำลังเคลื่อนเข้าสู่ถ้ำอันลึกลับและคับแคบของแจจุง

“อ่า~ แจจุง ปากถ้ำของนายมันช่างแน่นจริงๆ” ยุนโฮต้องกัดฟันและใช้ความอดทนอย่างมากในการดันให้หัวรถจักรของตัวเองเข้าไปภายในถ้ำของแจจุง เพื่อที่ขบวนรถไฟของยุนโฮจะได้เข้าไปสนุกสนานและโลดแล่นอยู่ภายในถ้ำนั้นได้

“อ้าาาาาา~ ยุนโฮเบาๆ หน่อยซิแจเจ็บนะ” เสียงกรีดร้องดังออกมาทันทีที่หัวรถจักรพร้อมด้วยขบวนรถไฟขนาดใหญ่ของยุนโฮเข้าไปภายในถ้ำของแจจุงได้สำเร็จ เมื่อขบวนรถไฟของยุนโฮเข้าไปได้แล้วก็จอดสงบนิ่งไม่ยอมขยับเขยื้อนรถไฟของตัวเองไปไหน ที่ยุนโฮทำแบบนี้เพราะต้องการให้แจจุงได้ผ่อนคลาย เพราะตอนนี้ภายในถ้ำของแจจุงกำลังบีบรัดรถไฟของยุนโฮเอาไว้แน่น

ระหว่างที่รอให้ถ้ำพร้อมที่จะรับรถไฟขบวนนี้เข้าไปยุนโฮก็ไม่ปล่อยให้เสียเวลาเปล่า ริมฝีปากหนาของยุนโฮกำลังจูบกับเรียวปากบางของแจจุง ที่ตอนนี้กำลังบวมช้ำจากการจูบอย่างดูดดื่ม หนักหน่วง และรุนแรงของยุนโฮ และการจูบนั้นแทบทำให้แจจุงหมดลมหายใจ ยังดีที่ยุนโฮยอมปล่อยให้แจจุงได้หอบเอาอากาศเข้าปากอีกครั้ง แต่ได้เพียงแค่แป๊บเดียวก่อนที่จะปากบางถูกปิดสนิทลงอีกครั้ง

ยุนโฮใช้ฟันของตัวเองกัดลงไปเบาๆ ที่ริมฝีปากล่างของแจจุงอย่างหยอกเย้าก่อนจะจูบซับไล่ลงมาเรื่อยๆ ตั้งแต่มุมปากไล่ลงมาตามแนวสันกราม แล้วใช้ลิ้นลากผ่านมายังลำคอ แวะขบเม้มไปเบาๆ ที่ซอกคอหอมกรุ่นจนเกิดรอยแดงจางๆ เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ แล้วสุดท้ายลิ้นที่ลากผ่านของยุนโฮก็มาจบลงที่หน้าอกบางที่กำลังสะท้อนขึ้นลงจากการกระทำของยุนโฮ

เมื่อยุนโฮเห็นว่าแจจุงผ่อนคลายแล้ว ยุนโฮจึงเริ่มเคลื่อนขบวนรถไฟอีกครั้งอย่างช้าๆ เพื่อให้ภายในถ้ำของแจจุงคุ้นเคยและเตรียมพร้อมสำหรับความสนุกสนานหรรษากับขบวนรถไฟขนาดใหญ่ของยุนโฮที่เตรียมมาเพื่อถ้ำของแจจุงโดยเฉพาะ

“อ่า~ อ่า~ ดีๆ แบบนั้นแหละยุนโฮ อ้าาาาา~ แรงอีกๆ” แจจุงครางเสียงกระเส่าทันทีที่ยุนโฮเร่งความเร็วของขบวนรถไฟของตัวเองให้เร็วขึ้นและแรงขึ้น ทำให้ภายในถ้ำของแจจุงนั้นสั่นสะเทือนและร้อนขึ้นอย่างมาก เพราะความใหญ่ของรถไฟที่แทบจะเบียดเสียดกับภายในผนังถ้ำอยูแล้ว เมื่อรถไฟขบวนใหญ่ที่มาพร้อมด้วยหัวรถจักรความเร็วสูงต้องมาเจอกับถ้ำลึกลับ ที่ภายในนั้นทั้งคับแคบและน่าค้นหา ดังนั้นความสนุก ความเสียว จึงได้เริ่มต้นขึ้น

“อยากได้แรงกว่านี้ใช่มั๊ย งั้นยุนจัดให้” ยุนโฮทำตามที่แจจุงต้องการทันทีโดยยกสะโพกกลมมนของแจจุงให้สูงขึ้น จับขาเรียวบางทั้งสองข้างของแจจุงให้บีบเข้าหากัน แล้วเอาขาของแจจุงนั้นมาพาดลงบนบ่าข้างขวาของตัวเอง โดยที่ขบวนรถไฟนั้นยังคงจอดค้างอยู่ภายในถ้ำ ยุนโฮดันตัวเองให้โน้มไปข้างหน้าจนขาหน้าของแจจุงชิดกับอกบางของตัวเอง ทำให้ใบหน้าของยุนโฮและแจจุงนั้นอยู่ห่างกันเพียงแค่คืบ และยิ่งยุนโฮทำแบบนั้นยิ่งทำให้รถไฟของยุนโฮที่จอดค้างไว้นั้นยิ่งเข้าไปภายในถ้ำของแจจุงลึกมากขึ้น จนแจจุงต้องใช้มือทั้งสองข้างของตัวเองกำผ้าปูเตียงไว้แน่น ฟันซี่เล็กๆ ของแจจุงกัดริมฝีปากล่างของตัวเองเพื่อระบายอารมณ์ที่คุกรุ่น แล้วยุนโฮก็ใช้หัวรถจักรของตัวเองออกแรงกระแทกช่องทางภายในถ้ำของแจจุง ยิ่งภายในถ้ำบีบรัดมากเท่าไหร่ ยุนโฮยิ่งเร่งเครื่องรถไฟให้เร็วแรงเต็มที่มากเท่านั้น และนั้นทำให้หัวรถจักรของยุนโฮเข้าไปกระแทกจุดนึงของถ้ำเข้าให้อย่างแรง

“อ่ะ อ่ะ ยุน อ้า~ ยุนโฮ ตรงนั้นๆ ไม่นะ ไม่นะ อื้อ~” แจจุงผวาเข้ากอดรอบคอยุนโฮทันที ยุนโฮไม่รอช้ารีบใช้สองมือของตัวเองกอดรอบตัวแจจุงเอาไว้ มือบางของแจจุงจิกเล็บลงบนแผ่นหลังยุนโฮอย่างแรงเพื่อให้ความเสียวที่กำลังจู่โจมอยู่นั้นได้เบาบางลงไป

หัวรถจักรของยุนโฮนั้นดันเข้าไปกระแทกตรงจุดที่อ่อนไหวที่สุดภายในถ้ำของแจจุง เมื่อยุนโฮรู้ว่านั้นคือจุดอ่อนของถ้ำ ยุนโฮก็ยิ่งเร่งเครื่องให้หัวรถจักรของตัวเองออกแรงกระแทกจุดนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าซ้ำแล้วซ้ำเล่า หัวรถจักรที่กำลังกระแทกกับขบวนรถไฟที่กำลังเสียดสีอยู่กับผนังถ้ำและเคลื่อนตัวเขาออกๆ อยู่นั้น ทำให้แจจุงถึงกับกรีดร้องออกมาด้วยความเสียว

“ไม่นะยุนโฮ ตรงนั้น...ไม่เอาตรงนั้น อ่ะ..มัน...มันแรงเกินไปแล้ว อ้าาาาาา~” แจจุงกรีดร้องออกมาอย่างสุดเสียง พร้อมกับใช้เล็บมือของตัวเองที่จิกอยู่บนแผ่นหลังของยุนโฮอยู่แล้วจิกให้มันลึกลงกว่าเดิม

“แจจุงอ่า~ ยุนรู้สึกยังไงไม่รู้ มันแบบ อ้า~” ยุนโฮบอกไม่ถูกเหมือนกันว่าตอนนี้รู้สึกยังไง มันไม่ใช่แค่รู้สึกดีเท่านั้น แต่มันยังมีทั้งความเสียว ความสนุก ความมันส์ ซึ่งตอนนี้ความรู้สึกเหล่านั้นมันปนเปตีกันมั่วไปหมด แต่ยุนโฮก็ไม่คิดที่จะหาคำตอบ เพราะตอนนี้รถไฟของยุนโฮอยากจะโลดแล่นเข้าไปภายในถ้ำของแจจุงให้ลึกขึ้นเข้าไปอีก เพราะยุนโฮรู้ว่ายิ่งเข้าไปลึกมากเท่าไหร่ ความสนุกที่เค้าค้นหากำลังรอคอยเค้าอยู่ตรงนั้น

ยุนโฮไม่รอช้าจับขาของแจจุงที่พาดอยุ่บนบ่าข้างขวาของตัวเองให้แยกออกจากกัน แจจุงก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีโดยพยายามแยกขาของตัวเองให้ออกกว้างมากที่สุดเท่าที่จะมากได้ เพราะตอนนี้ภายในถ้ำของแจจุงมันกำลังเรียกร้องและต้องการขบวนรถไฟขนาดใหญ่ของยุนโฮให้แล่นเข้ามาภายในถ้ำ ยิ่งลึกมากเท่าไหร่ ยิ่งดีมากขึ้นเท่านั้น ยุนโฮใช้สองมือของตัวเองจับสะโพกของแจจุงเพื่อใช้เป็นแรงส่งในการที่รถไฟของตัวเองจะได้เข้าออกได้สะดวกมากยิ่งขึ้น

“ยุนโฮ...แรงอีก แรงเข้าไปอีก...ได้โปรดอย่าหยุด ดี...ดีมาก อ่า~ ยุนโฮ ยุนโฮ อะอืม~” ตอนนี้ยุนโฮกำลังสนุกกับการที่ทำให้รถไฟของตัวเองหมุนควงไปมาภายในถ้ำของแจจุง แจจุงส่ายสะโพกซ้ายขวาไปมาแถมยังวนสะโพกตัวเองให้ขึ้นลงตามแรงชักนำที่ขบวนรถไฟของยุนโฮพาไป

แจจุงไม่รับรู้อะไรอีกแล้ว รู้เพียงอย่างเดียวอยากให้ยุนโฮใช้รถไฟของตัวเค้านั้นกระแทกเข้ามาภายในถ้ำของตัวเอง ยิ่งแรงขึ้นมากเท่าไหร่ยิ่งดีมากขึ้นเท่านั้น ยิ่งทำให้ถ้ำของตัวเองพังทลายลงมาได้ยิ่งดี ยุนโฮรู้สึกได้ว่าตอนนี้ถ้ำของแจจุงเริ่มที่จะหดตัดและบีบรัดรถไฟของเค้าแน่นขึ้น และนั้นยิ่งทำให้รถไฟของยุนโฮอยากไปถึงปลายทางเร็วๆ เพราะรู้ว่าตอนนี้ใกล้จะถึงทางออกของถ้ำแจจุงเต็มที่แล้ว

“จุง...แจจุง อ่า อ่า ถ้ำ...ถ้ำของนายบีบรัดรถไฟของชั้นแน่นเกินไปแล้วนะ” ตอนนี้ยุนโฮไม่คิดอะไรแล้วได้แต่เร่งเครื่องรถไฟของตัวเองให้แรงขึ้นเร็วขึ้น โดยไม่สนว่าหัวรถจักรของตัวเองนั้นจะชนกับตรงไหนของผนังถ้ำ ไม่สนใจว่าตอนนี้เจ้าของถ้ำจะรู้สึกยังไง ไม่สนว่าภายในถ้ำนั้นจะสั่นแรงมากแค่ไหน ยุนโฮรู้แต่ว่าตอนนี้ เวลานี้ รถไฟของตัวเองใกล้จะระเบิดเต็มที เพราะความร้อนที่เกิดจากตัวขบวนรถไฟเสียดสีกับภายในผนังถ้ำที่กำลังหดตัวเพื่อบีดรัดรถไฟของเค้าให้ระเบิดคาถ้ำ

“อ้า~ ยุนโฮ ยุนโฮ ไม่...ไม่ไหวแล้ว ถ้ำแจจะถล่มแล้ว” แจจุงรู้ว่าตอนนี้ถ้ำของตัวเองไม่สามารถทนรับการกระแทกและการเคลื่อนตัวของรถไฟและหัวรถจักรที่ทั้งเร็วและแรงขนาดนี้ได้อีกแล้ว

“อีดนิดนะแจ ทนอีกนิด รถไฟของยุนใกล้จะระเบิดแล้ว” ตอนนี้ร่างกายของทั้งคู่ทั้งยุนโฮเจ้าของรถไฟและหัวรถจักรขนาดใหญ่กับแจจุงเจ้าของถ้ำอันลึกลับและน่าค้นหากำลังสั่นไหวอย่างรุนแรง

เตียงนอนที่รองรับทั้งสองร่างนี้กำลังส่งเสียงเอียดอาดจากการเสียดสีที่คนทั้งคู่สร้างขึ้นมา บรรยากาศภายในห้องนอนนั้นร้อนแรงไม่ต่างจากภูเขาไฟที่ลาวากำลังปะทุ แม้แต่ความหนาวของอากาศภายนอกที่เกิดจากฝนที่ตกกระหน่ำ หรือแม้แต่ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศ ก็ไม่สามารถดับความร้อนที่ยุนโฮและแจจุงสร้างขึ้นมาได้

“ยุน...ยุนโฮ ไม่ไหวแล้ว แจทนไม่ไหวแล้ว”

“แจจุงอ่า~ ยุนก็ทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน” แล้วยุนโฮก็เร่งเครื่องขบวนรถไฟของตัวเองให้ออกมาจากถ้ำของแจจุงให้เร็วที่สุด ก่อนที่รถไฟของตัวเองจะไม่ทันได้ออกมาแล้วระเบิดข้างในถ้ำนั้นแทน

“ไม่...ไม่ไหวแล้ว อ้าาาาาาาาาาาา~” เสียงกรีดร้องของแจจุงและเสียงครางต่ำๆ ของยุนโฮดังขึ้นมาพร้อมๆ กัน เมื่อรถไฟของยุนโฮนั้นพุ่งออกมาได้ทันแล้วระเบิดออก ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับที่ถ้ำของแจจุงนั้นถล่มลงมาพอดี ทันทีที่รถไฟของยุนโฮนั้นระเบิดน้ำสีขาวขุ่นจำนวนมากมายที่ถูกบรรจุอยู่ภายในขบวนรถไฟลำนี้ก็ไหลออกมาเต็มภายในถ้ำที่โดนถล่มจนล้นทะลักออกมานอกถ้ำ

ร่างเปล่าเปลือยของคนทั้งคู่ยังคงคลอเคลียอยู่ไม่ห่าง ริมฝีปากหนาของยุนโฮยังคงดูดดึงริมฝีปากบางของแจจุงอย่างไม่ขาดสาย ก่อนที่ยุนโฮจะสอดลิ้นร้อนของตัวเองเข้าไปในโพรงปากของแจจุง ยุนโฮใช้ลิ้นร้อนของตัวเองไล้กวาดต้อนความหวานจากทุกส่วนที่อยู่ภายในโพรงปากของแจจุง แจจุงไม่ยอมแพ้ใช้ลิ้นของตัวเองเข้าไปเกี่ยวเอาลิ้นร้อนของยุนโฮมาเป็นของตัวเอง ทำให้ตอนนี้ลิ้นของทั้งคู่เกี่ยวกระหวัดพันพัวกันจนแยกไม่ออกว่าของใครเป็นของใคร

ค่ำคืนนี้ยังอีกยาวไกล ความสนุกของรถไฟหรรษาที่ต้องการเข้าไปผจญภัยภายในถ้ำอันลึกลับแห่งนี้ ก็ยังคงดำเนินต่อไป ต่อไป และต่อไป จนกว่าคนเล่นจะเหนื่อยและหยุดเล่นกันไปเอง ซึ่งก็ไม่รุ้ว่าคนทั้งคู่ต้องใช้เวลานานเท่าไหร่

แล้วคุณล่ะ อยากเข้ามาลองเล่นกันบ้างมั๊ย? “รถไฟหรรษาขบวนนี้กำลังรอคุณอยู่”

แจ : อย่าบอกให้ใครรู้~ ว่าแจรู้สึกกับยุนเช่นไร แค่รถไฟยุนมา ถ้ำแจก็สั่นสะท้านไปถึงหัวใจ~

สาวกยุนแจแวะมาคุยกับเราได้ที่

Twitter : @YunJaeYesung1

Facebook : Love YunJae Yesung