วาสนาที่ข้าเคยช่วงชิงมาขอคืนกลับให้ท่าน

....คำโปรย...

เพียงแค่เห็นใบหน้าของบุรุษผู้นั้น นางก็ตกหลุมรักเขาทันที ดังนั้นคิดว่าขอเพียงทำทุกวิถีทางชิงคนรักมาจากพี่สาวต่างมารดา เขาจะรักข้า ทว่านางกับคิดผิดไป พอนางแต่งงานกับเขา แต่เขากับวางแผนยกนางให้กับชายอื่น

สุดท้ายนางถูกคนทำร้ายจนสิ้นลมหายใจ ช่วงเวลานั้น หวนคิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมา หากมีชีวิตอีกครา นางขอส่งวาสนานี้กลับคืน

🌼🌼🌼 บทตัวอย่าง🌼🌼🌼

ร่างผอมนั่นทรุดตัวอยู่มุมห้องอย่างไร้เรี่ยวแรง เส้นผมพันกันยุ่งเหยิง ผิวพรรณแตกระแหง มือไม้สั่นเทา

เสียงฝีเท้าก้าวเข้ามาภายในห้อง เป็นหญิงในวัยสี่สิบกว่า

"ยังไม่ตายอีกหรือ ช่างทนทานเสียจริง ดูสภาพของเจ้าตอนนี้สิ เหม็นเน่าเต็มทนแล้ว น่าจะตายไปได้แล้ว จะทนอยู่ไปทำไมอีก" เหลียงซือเบะปาก มองดูสภาพของสตรีตรงเบื้องหน้า พร้อมกับวางข้าวเปล่าไว้ใกล้ๆ ร่างของนาง

ซูเหวินพอเห็นข้าวเปล่าวางอยู่ รีบตะเกียกตะกายค่อยๆ คีบคลานเข้าไป หมายจะหยิบถ้วยข้าวชามนั้นขึ้นมากิน

ทว่ายังไม่ทันได้คว้าถ้วยดังกล่าว ก็ถูกปลายเท้าของอีกฝ่ายแตะเข้าใส่ จนถ้วยดังกล่าวคว่ำ ข้าวชามนั้นหกระเนระนาดบนพื้นอับ

"รีบกินซะสิ! คงจะหิวมากแล้วมิใช่หรือ"

เวลานี้สตรีที่เคยทรนงตัวมาตลอด เพื่อมีชีวิตรอดต่อไป นางไม่สนใจใดๆ ทั้งสิ้น มือบางแทบจะเห็นเนื้อหนังหุ้มกระดูก พยายามจะหยิบข้าวเข้าปาก แต่มันช่างยากนัก เมื่อปลายเท้าของอีกฝ่ายเหยียบย่ำบนมือของหญิงสาว

ความเจ็บปวดแล่นผ่านทำให้นางเปล่งเสียงร้องออกมา อย่างโหยหวนน่าเวทนายิ่ง

กระทำเหยียบย่ำอย่างพอใจ เหลียงซือจึงรีบออกมาจากที่นั่น เพราะกลิ่นช่างเหม็นเน่าสิ้นดี มีทั้งกลิ่นและคราบสิ่งปฏิกูลออกมาจากหญิงร่างผอมผู้นั้น