ดอกทานตะวันผู้รักเดียว สู่แมงกระพรุนผู้ไร้หัวใจ
‘ชีวิตนี้เคยคิดว่าจะไม่เชื่อใจใครอีก...แต่กลับมีใครบางคนที่ชอบเข้ามาวุ่นวาย กระทั่งเรื่องกางเกงในที่จะใส่’
สกาย ลูก(หมา)มาเฟียที่ไม่รู้จักคำว่าถอย กวนประสาทไปวัน ๆ แต่กลับไม่เคยเรียกคิดถึงว่าพี่ตั้งที่อายุมากกว่า ทั้งยังเป็นคำต้องห้ามสำหรับเขา
คิดถึง เด็กเนิร์ดหน้าตายที่ดูไม่สนใจใคร แต่แค่คำพูดไม่กี่คำของเขา… ก็ทำให้สกายไปต่อไม่ถูก
คนหนึ่งพยายามเข้าใกล้
คนหนึ่งผลักให้ห่าง
คนหนึ่งขุดหาอดีต คนหนึ่งสร้างกำแพง
“อยากรู้เรื่องของกูไปเพื่อ?”
“เพื่ออะไรก็ช่าง!”
“เออ...ช่างอยู่แล้ว...ช่างมึง”
แต่เมื่อความจริงถูกเปิดเผย สกายกลับพบว่า…
สกาย : รู้ป่ะ...ความคิดถึงจะมีค่าก็ต่อเมื่อมีคนตอบกลับมาว่า คิดถึงเหมือนกันนะ
คิดถึง : แล้วถ้าคิดถึงมากกว่าล่ะ?
ผมเพิ่งเข้าใจว่าอาการน้วยมันเป็นอย่างไรก็ตอนคนที่ผมไม่เคยเรียกเขาว่าพี่ถามกลับมาว่า
‘ถ้าคิดถึงมากกว่าล่ะ
Guest
