14 DAYS จ้องจะฟัน

14 DAYS จ้องจะฟัน  

14 วันหนึ่งคนจ้องจะฟัน อีกคนต้องรักษาความซิง ใครจะเสียสถิติหรือใครจะเสียงซิง ความลุ้นได้ใน…14 DAYS ฟ้องจะฟัน 

ตัวละครหลัก :  

เฟรนด์  

พีรวิชญ์ รัตนภูริธนากุล (26ปี) อาชีพ นักแสดง 

“พี่เฟรนด์ฟันไว รับประกันความพึงพอใจ โดนฟันได้ใน 14 วัน” 

เป่าเป้ย  

ปรินทร์ อรรถจิรานนท์ (24ปี) อาชีพ นักเขียน 

“ไม่รักกันจะไปยอมให้เขาฟันทำไม 14 วันอะไร ไร้สาระ” 

บทนำ 

"เป่าเป้ย พี่มีโปรเจกต์ใหม่จะให้นายทำ" ผมถูกเรียกตัวเข้ามาที่บริษัทตั้งแต่เช้าเพราะชีสบอกว่าจะมีโปรเจคใหม่ให้ผมทำ เอกสารขนาดเอสี่ถูกยื่นมาตรงหน้าและผมก็รับมันมาอ่านโดยไม่ลังเล 

‘เขียนบทละครอย่างงั้นเหรอ?’  

ฟังดูไม่ยากเท่าไหร่ ฟังดูน่าสนใจด้วย  

ผมอ่านมันคร่าวๆ ประกอบกับที่มีพี่ชีสคอยบรีฟให้ฟังไปพร้อมๆ กัน แล้วก็พอจับใจความได้ผมจะต้องไปศึกษาชีวิตของใครบางคนที่จะมาเป็นนักแสดงนำของละครเรื่องนี้เป็นเวลาหนึ่งเดือน เพื่อนำนิสัยส่วนตัวของเขามาเขียนให้เข้ากับตัวละคร 

งานเขียนก็แบบนี้แหละครับ อยากได้ข้อมูลในเชิงลึกก็ต้องเอาตัวเข้าไปศึกษาไม่ใช่แค่กับนักแสดงคนนี้ ที่ผ่านมาผมมีประสบการณ์กับทั้งหมอ พยาบาล ช่างภาพ นักดนตรี นักกีฬา นักเรียน นักศึกษา กับพ่อค้าแม่ค้าก็เคยมาแล้ว เรียกได้ว่าทำงานนักเขียนอย่างเดียวนี่ได้เรียนรู้วิถีชีวิตของคนแทบทุกสายงาน  

ผมยังไม่รู้ว่าเพื่อนร่วมงานคนใหม่คนนี้ของผมคือใคร ที่มีข้อมูลในตอนนี้ก็มีแค่อาชีพของเขาคือนักแสดง เขาอายุ 26 ปีและชื่อของเขาคือ เฟรนด์…พีรวิชญ์ รัตนภูริธนากุล 

FRIEND PART :  

ผมพาร่างที่ยังไม่ฟื้นตัวดีมาถึงที่บริษัทในช่วงสาย ผมแฮงค์เพราะเมื่อคืนหลังถ่ายงานเสร็จออกไปดื่มต่อกับทีมงานนิดหน่อย เมื่อคืนแค่เมาไม่ได้หิ้วใครกลับมาเอาที่ห้องไม่ใช่เพราะผมไม่อยากแต่แค่ 

ไม่มีใครถูกใจ สไตล์ของผมเป็นแบบนี้มีเช็กส์กับใครก็ได้แต่ไม่ได้หมายความว่าผมจะใจง่ายกับทุกคน ถึงจะถูกใจใครง่ายๆ ก็ไม่ได้หมายความว่าจะต้องใจง่ายใช่ไหมล่ะครับ 

พี่ดรีมโทรมาจิกผมเป็นระยะเพราะรู้ดีว่าหากไม่ตามจี้ผมก็จะมาสาย ผมไม่ได้โกรธหรือรำคาญมันเป็นสิ่งที่พี่ดรีมควรทำกับนักแสดงที่ไม่ค่อยมีวินัยอย่างผมอยู่แล้ว 

"ผมถึงตึกแล้วครับ กำลังจะขึ้นลิฟต์" กรอกเสียงผ่านหูโทรศัพท์ไปแล้วก็ตัดสายพร้อมๆ กับที่ลิฟต์เริ่มเคลื่อนตัว  

วันนี้ผมต้องมาพบกับใครบางคนได้ยินมาว่าเขาเป็นนักเขียนที่กำลังจะมาร่วมงานกับผมในโปรเจกต์ละครเรื่องใหม่ของทางค่ายที่พระเอกมีอาชีพและนิสัยใจคอคล้ายคลึงกับผม เพื่อความสมจริงเขาจำเป็นต้องเข้ามาศึกษาชีวิตผมเป็นเวลาหนึ่งเดือน ทั้งนิสัยใจคอ ชีวิตประจำวัน การทำงาน กิจกรรมยามว่างและอื่นๆ ตามแต่ที่เขาอยากจะได้ข้อมูลเกี่ยวกับผม  

ผมไม่มีจินตนาการใดๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้ พวกนักเขียนก็คงจะเป็นมนุษย์ป้าแก่ๆ ไม่ก็เด็กเนิร์ดแว่นหนาเตอะที่มีโลกส่วนตัวสูงจนน่ากลัวอะไรแบบนั้น ถ้าผมพอใจผมก็จะให้ข้อมูลกับเขาแต่ถ้าไม่ผมก็แค่ไล่เขาไปไกลๆ แค่นั้นเอง 

รับประกันความกามสไตล์ 14 DAYS ฟ้องจะฟัน 

‘แล้วเจอกัน’