เมียตัวแทน (ติดเหรียญ)

เ มี ย ตั ว แ ท น 

ความรักที่ให้ไปไม่มีทางได้สิ่งเดียวกันกลับมา 

เพราะสำหรับเขา เธอเป็นเพียง ‘ตัวแทน’ ที่ต้องจากไป 

ในวันที่ ‘ตัวจริง’ ของเขากลับมา 

---------------------------------------------------------------- 

‘ปาล’ 

ในเมื่อผู้หญิงคนนั้นอยากเป็นตัวแทนของพี่สาวจนกล้าพาตัวเองมาหาเขาถึงนี่ 

เขาก็จะสนองให้อย่างถึงใจ...จนลืมไม่ลง 

‘ภูพิงค์’  

หากวันนี้ต้องเจ็บ เธอก็จะขอเจ็บให้ถึงที่สุด 

เผื่อหัวใจจะได้ระลึกได้บ้างว่าปาลเป็นคนใจร้าย 

---------------------------------------------------------------- 

“เธอไม่มีสิทธิ์กอดฉัน ห้ามแตะตัวฉันถ้าฉันไม่อนุญาต เพราะฉันเกลียดผู้หญิงร้อยเล่ห์ แถมยังสกปรกทั้งตัวและความคิดอย่างเธอที่สุด” 

“ถ้ามดสกปรกขนาดนั้นคุณปาลก็...” น้ำตาเม็ดโตร่วงแหมะลงบนหมอน ชาติที่แล้วเธอไปทำเวรทำกรรมอะไรไว้ ชาตินี้ถึงต้องมาพบเจอกับพ่อเลี้ยงใจร้ายปากร้ายคนนี้ 

“ก็อะไร หืม” 

ชายหนุ่มถามด้วยโทนเสียงนุ่มขึ้น แต่กลับเย็นยะเยือกเข้าไปถึงกระดูกคนฟังเพราะสายตาที่ส่งมาตรงข้ามกับน้ำเสียงนั้นลิบลับ 

“ถ้ามดสกปรก คุณปาลก็ไม่ต้องมายุ่ง” 

“อย่ามาทำตัวเหมือนมีสิทธิ์มีอำนาจในบ้านหลังนี้ อิสรภาพของเธอหมดไปตั้งแต่ขึ้นเครื่องมาที่นี่แล้ว” ข้อนิ้วแกร่งไล้ใบหน้าใสตามรอยน้ำตาที่ไหลเป็นทาง “แล้วน้ำตานี่... อย่าทิ้งไว้ให้เป็นสิ่งอัปมงคลบนหมอนฉัน แม้แต่เส้นผมหรือเศษฝุ่นที่ติดตัวเธอมา ก็อย่าให้หล่นติดบนที่นอนฉัน” 

สิ่งอัปมงคล... คำนิยามตัวเธอจากปากเขาช่างเจ็บปวดนัก วาจาของเขาราวกับมีดล่องหนที่กรีดเนื้อเถือหนังเธอจนเป็นริ้ว ๆ มากมายจนไม่อาจนับได้ ภูพิงค์ได้แต่บอกตัวเองว่าควรเริ่มทำใจให้ชิน เพราะนี่แค่คืนแรกเท่านั้น