🐅 เมืองพล...
หล่อ ร้าย ใจดำ คือคุณสมบัติของผู้ชายที่ชื่อเมืองพล...
"เมื่อกี้เห็นเธอคุยกับพ่อว่าจะเข้ามาร่วมวงแต่...ก็คิดได้ว่ายืนฟังเฉยๆดีกว่า"
"ทุเรศ! เสียมารยาทที่สุด!"
คนถูกต่อว่าไม่รู้สึกสะทกสะท้านซ้ำยังยกมือขึ้นกอดอกด้วยท่าทางสบายใจ
"ทุเรศงั้นเหรอ...ฉันหรือเปล่าที่ควรใช้คำนั้น"
รมิดาอับอายจนหน้าชาเมื่อเห็นแววตาเหยียดหยันระคนรังเกียจที่มองเธอ
"ถอยไปค่ะ"
"เจ้าแดนมันโง่จริงๆที่ไปหลงรักผู้หญิงตลบแตลงอย่างเธอ! จำไว้ว่าฉันจะไม่มีวันยอมให้น้องชายฉันถูกปลิงอย่างเธอเกาะกินเด็ดขาด!"
🐇 รมิดา...
เธองดงาม อ่อนโยนแต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่คนอย่างเมืองพลมองเห็น เพราะสำหรับเขาเธอเป็นได้แค่ปลิงที่กระหายจะสูบเลือดสูบเนื้อเขาเท่านั้น
"ฮึก...พอเถอะค่ะ...ขอร้อง"
น้ำเสียงแหบโหยเจือสะอื้นพยายามอ้อนวอนให้เขาหยุดการกระทำแต่ดูเหมือนเขาจะไม่ใส่ใจ มือหนายังคงฉุดกระชากให้เธอที่ยังอยู่ในชุดของโรงพยาบาลให้เดินตาม
"ฉัน...ฮึก...ไม่ไหว..."
รมิดาทิ้งตัวลงบนพื้นเพราะสองขาไม่อาจยืนไหว แต่นั่นก็ยังไม่เป็นผลเพราะเขายังคงลากเธอไปโดยไม่สนว่าส่วนใดจะบาดเจ็บ
"ปล่อย! ปล่อยฉัน! ฮือๆ..."
หญิงสาวแผดเสียงเมื่อเห็นเลือดสดๆที่ไหลออกจากซอกขาจนกางเกงเปียกชุ่ม และนั่รก็สามารถทำให้เขาหยุดลากเธอได้
"แค่นี้ไม่ตายหรอก! หรือถ้าตายก็ดีเธอจะได้ชดใช้ให้สาสม!"
เสียงที่ดังราวฟ้าผ่าเสียดแทงเข้าไปในหัวใจเธอจนเลือดนอง รมิดาเสียลูกซ้ำยังถูกกล่าวหาว่าจงใจแท้ง ทั้งร่างกายและจิตใจของเธอมันบอบช้ำจนแทบทนไม่ไหว
"ปล่อยฉัน...ฮึก...ปล่อยฉันไปเถอะ..."
"ไม่!"
หญิงสาวก้มหน้าสะอื้นอย่างสิ้นหวังเมื่อถูกเขาปฏิเสธอย่างไร้ปรานี
❌️ นิยายเรื่องนี้มีดราม่า!!!
❌️ มีบางช่วงบางตอนที่ตัวละครมีพฤติกรรมรุนแรง
❌️ มีฉาก 18+ แบบไม่สมยอม
🙏 ใครไม่ถูกจริตขอความกรุณาเลื่อนผ่าน ไม่มาดราม่าในพื้นที่นี้นะคะ❤️
Guest
