ม่านมนตรา(นวนิยายวายพีเรียดไทย)

"ม่านมนตรา"

ว.วโรตมะ

คำโปรย

"เกรียงกมล" นักศึกษาชั้นปี 3 สาขาทัศนศิลป์ วันหนึ่งเขาได้เผอิญข้ามมิติทะลุไปยังอดีตด้วยภาพวาดที่ตัวเองสร้างสรรค์มันขึ้นมา แต่เขาไม่นึกว่าภาพที่เขาวาดดันมีอยู่จริงในอดีต ที่นั่นทำให้เขาได้พบกับ "เทิดศักดิ์" ชายเจ้าของบ้านหลังนั้น ทุกคนที่นั่นราวกับรู้จักมักคุ้นกับเกรียงกมลมาแต่ไหนแต่ไร ทว่าเกรียงกมลเองนี่สิ กลับจำใครไม่ได้ ความสัมพันธ์ของเทิดศักดิ์และเกรียงกมลเริ่มประหลาดขึ้นทุกวัน เมื่อมีบางอย่างซ่อนเร้นอยู่ในเรือนหลังนั้น

อำนาจสิ่งลี้ลับ? หรืออะไรกันแน่

เกรียงกมลจะต้องหาคำตอบของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้ ก่อนที่ภาพวาดของเขาจะเสื่อมสลายลง และเขาจะไม่มีวันได้กลับมา ณ ที่แห่งนี้อีกหน

"พ่อเกรียงนี่ช่างวาดรูปสวยเชียว ไม่แพ้จิตกรตะวันตก"

"ก็แหงล่ะครับ ผมเรียนมานี่ ว่าแต่คุณเทิดเถอะครับ มานั่งจ้องหน้าผมแบบนี้ทั้งวัน ไม่เหนื่อยบ้างไง"

"เหนื่อยเพราะอะไร? ฉันไม่จำเป็น ดูทั้งวันก็ยังไม่ครณามือฉันหรอก"

"แต่คนถูกมองมันใจบ่ดีครับคุณณณณ หือ! เดี๋ยวผมควักลูกกะตาทิ้งซะเลยนี่!

"พ่อเกรียงใจร้ายกับฉันเสียจริง ฉันตาบอดขึ้นมา จะรับผิดชอบอย่างไรเล่า หือ..."

"ไม่รู้แหละ! ผมไม่ให้มอง...มันเขินวุ้ย"

หากแต่ภาพนั้นค่อย ๆ เลือนลางลงในทุกห้วงเวลา ภาพแห่งอดีตฉายจนถึงคราวจบแล้ว ก็ถึงคราวเลิกรา อดีตก็ยังคงเป็นเพียงอดีตสืบไป

*****

แนะนำตัวละครหลัก

"เทิดศักดิ์ ศักดิ์บดี" หนุ่มวัยย่างสามสิบ ผู้มีใจรักงานศิลปะ เขาเป็นช่างวาดภาพจิตรกรรมฝาผนัง ใจแน่วแน่ สุภาพ สุขุม และสุภาพบุรุษ มีปมหลังเรื่องหัวใจ

"เกรียงกมล ผลพานิชย์" นักศึกษาหนุ่มปี3 สาขาทัศนศิลป์ ชอบวาดรูป ชอบอ่านหนังสือแนวสิ่งลี้ลับเหนือธรรมชาติ เพื่อน ๆ ของเขาต่างหาว่าเขาเพ้อเจ้อ ยิ่งเขาได้ทะลุมิติเข้าไปในภาพวาด ทุกคนก็ยิ่งว่าเขาบ้าไปแล้ว เป็นคนช่างพูด(พูดมากเกินจำเป็น) ขี้เล่น ร่าเริง ไม่ค่อยโกรธโมโหให้ใคร

"รังสรรค์ โสพิศสุวรรณ" ข้าราชการหนุ่ม สหายคู่ใจของเทิดศักดิ์...

*****

เรียนคุณนักอ่าน คุณผู้เขียนขอเปิดเรื่องไว้ก่อนนะครับ กำลังเร่งปั่นต้นฉบับอยู่ ไม่เกินวันที่15 ธันวาคมนี้จะได้ลงเนื้อหาแน่ ฝากติดตาม กดไลก์ กดดาว กดเช้าชั้นเป็นกำลังใจให้กันด้วยนะครับ

1ไลก์ 1คอมเม้นท์ คือ 1ล้านความหมายต่อผู้เขียน

ขอบคุณครับ