เสียงครวญหลังเที่ยงคืน(18+)

แนะนำตัวละคร

-พราวดารา : อดีตเน็ตไอดอลสาวที่มีหน้าตาสะสวย หุ่นเซ็กซี่ เป็นคนจิตใจดี ไม่ชอบทำร้ายใครก่อน ปัจจุบันตกอับ ครอบครัวล้มละลาย จึงต้องกลับมาใช้ชีวิตเงียบๆที่บ้านเกิด แต่เรื่องราวไม่เป็นเช่นนั้น เมื่อเธอได้เข้าไปพัวพันกับอาถรรพ์บางอย่างที่เกิดตอนที่หอนาฬิกาของเมืองบอกเวลาดังเที่ยงคืน

-พันตำรวจเอกเมืองราม วโรรัตน : นายตำรวจน้ำดี เป็นผู้ชายสายเปย์ เลือดร้อน และปากห_า ตอนเด็กๆเป็นไม้เบื่อไม้เมากับพราวดารา มีแม่เป็นภรรยาคนทีี่สองของผู้นำตระกูลวโรรัตน ซึ่งเป็นตระกูลเก่าแก่ มีทรัพย์สินและอิทธิพลมากที่สุดในจังหวัด

-นายแพทย์เขตแดน วโรรัตน : เจ้าของโรงพยาบาลเอกชนซึ่งเป็นหนึ่งในอาณาจักรวโรรัตน เป็นคนฉลาด จบการศึกษามาจากต่างประเทศ อัธยาศัยดี เข้ากันได้กับทุกคนยกเว้นพี่ชายต่างมารดา ตอนเด็กสนิทกับพราวดารามาก มีแม่เป็นภรรยาที่ถูกต้องกฎหมายของผู้นำตระกูลวโรรัตน

-กำนันคำสิงห์ : กำนันหนุ่มไฟแรงขวัญใจสาวๆ ทั้งตำบล มีนิสัยมุทะลุ ปากตรงกับใจ หลงรักพราวดารามาตั้งแต่เป็นวัยรุ่น ตอนเด็กๆสนิทกับครอบครัวของพราวดารา

หมายเหตุ: นิยายเรื่องนี้มีการใช้ภาษาคำเมืองประกอบบ้างเล็กน้อยเพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่าน แต่เนื้อหาส่วนใหญ่จะใช้ภาษากลาง เพื่อให้นักอ่านได้เข้าใจง่ายขึ้น

***************************************

พราวดาราทนความหนาวสั่นไม่ไหว จึงละลาบละล้วงเข้าไปใช้ห้องอาบน้ำที่ถูกตกแต่งไว้ด้วยสไตล์เรียบง่าย เธอถือโอกาสอาบน้ำสระผม ระหว่างรอชุดเก่งที่ถูกอบแห้งอยู่ในห้องซัก ในขณะที่ร่างเล็กในชุดเสื้อยืดตัวบางกำลังนั่งรอให้ฝนหยุดตกอยู่นั้น จู่ๆเปลือกตาบางก็ค่อยๆปิดสนิทโดยไม่รู้ตัว

ท่อนแขนหนาช้อนร่างเล็กที่กำลังขดอยู่บนโซฟาเข้าไปยังห้องนอนใหญ่ พราวดารารู้สึกตัวตื่นเมื่อแผ่นหลังสัมผัสกับความนุ่มหยุ่นของเตียงนอนขนาดคิงไซส์ ในขณะที่บนร่างของเธอถูกทับทาบด้วยร่างกายสูงใหญ่ราวกับพยัคฆ์หนุ่มที่จ้องตะครุบเหยื่อ

“อ๊ะ! พี่รามกลับมาแล้วเหรอคะ ปล่อยพราวนะ!”

“เดี๋ยวค่อยกลับได้ไหม ฝนยังไม่หยุดตกเลย พี่อยากกอดพราวให้หายหนาวสักหน่อย”

“แต่ว่า..” ใบหน้าคมสันที่มีเคราขึ้นเขียวครึ้มกำลังซุกไซ้ซอกคอขาวจนเธอบิดหนีไปมาด้วยความจั๊กจี้ สายตาคมกริบจ้องมองร่างเล็กที่สวมเสื้อยืดของเขาด้วยดวงตาเป็นประกาย พร้อมกับก้มลงดูดปลายยอดสีอ่อนผ่านเสื้อผืนบาง

“พี่รักพราวนะ พราวล่ะ รักพี่บ้างไหม?”กลีบปากหนายังคงวนเวียนอยู่กับติ่งหูเล็กของเธอ เขาขบเม้มเบาๆพร้อมกับเสียงกระซิบที่ดังอยู่ข้างหู

“พราวไม่รู้…รู้แค่ว่าพราวเป็นห่วง คิดถึงพี่”

“พี่ขอ….ได้ไหม”

🚩แจ้งให้ทราบก่อนอ่านจ้า

✅ นิยายเรื่องนี้จัดทำขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน บุคคลและสถานที่ไม่มีอยู่จริง เน้นความบันเทิงเป็นหลัก

‼️ Warning

นิยายเรื่องนี้ได้รับการคุ้มครองตาม พรบ. ลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 ห้ามดัดแปลง ทำซ้ำ โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์