เมียโสเภณี
นามปากกา wanichaya (วนิชญา)
เธอสวยเหนือชั้น... เธอน่าค้นหา
เสน่หาที่ปลุกเร้าอารมณ์
รสสวาทซาบซ่านที่พร้อมสะกดหัวใจ
ร่างกายร้อนผ่าวที่บดเบียดกันตลอดเวลา
เมื่อเขาได้ลิ้มลอง... ก็ยากจะถอนตัวถอนใจ
และไม่อาจผละออกจากอ้อมกอดเธอ... เมียโสเภณี
-----------------------------
โปรย
"คุณกำลังท้องใช่ไหม"
"ไม่!"
"แล้วอาการหน้ามืด เวียนหัว คลื่นไส้มันคืออะไร มันเป็นอาการของคนท้องชัดๆ บอกมาเดี๋ยวนี้นะน้ำหวาน อย่าปิดบังผม"
"ฉันไม่ได้ท้อง! ถึงฉันท้องฉันก็จะไปทำ..."
หญิงสาวพูดไม่ทันจบ บูรพาก็คว้าแขนเล็กเอาไว้แล้วบีบลงไปจนแขนเล็กๆ แทบละเอียดคามือ
"เลว!"
ว่าจบ คนที่ความโมโหครอบงำจนหน้ามืดก็ถลกกระโปรงหญิงสาวให้สูงขึ้นโดยไม่ทันตั้งตัว ก่อนจะทำบางสิ่งที่ทำให้นิลณีกัดปากแน่น น้ำตาหลั่งรินลงมาเป็นทาง
-----------------------------
โปรย
“ผมจะเฉดหัวคุณออกไปจากชีวิต หลังจากที่คุณคลอดลูกของผมออกมา ผมจะพรากเลือดในอกไปจากคุณตลอดกาล จะสั่งสอนให้คุณรู้ว่าเวลาที่ต้องสูญเสียแก้วตาดวงใจน่ะมันเป็นยังไง!”
“คุณใหญ่!”
“แต่ผมก็ไม่รู้นะว่าจิตใจต่ำทรามของคุณมันจะเจ็บปวดกับการพลัดพรากได้แค่ไหน แต่สาบานได้เลยว่าผมจะทำทุกวิถีทางให้คุณเจ็บ! แล้วก็ไม่ต้องหลงดีใจว่าวันนี้ผมจะปรนเปรอความสุขให้คุณในห้องทำงานแทนห้องนอนส่วนตัว เสียใจด้วยนะที่วันนี้ผมไม่ว่างพอจะสร้างความตื่นเต้นเร้าใจให้หญิงคลั่งตัณหาอย่างคุณ เพราะว่า ‘เรา’ กำลังจะออกไปข้างนอกกัน”
“คุณจะพาฉันไปไหน...” เสียงเล็กสั่นไหว เริ่มไม่ไว้ใจผู้ชายที่จ้องจะเหยียบขยี้หัวใจเธอ
“ไปจดทะเบียนสมรส”
“จดทะเบียนสมรส..." เสียงหวานครางออกมาคล้ายละเมอ ทั้งสับสน ทั้งตกใจ ไม่รู้จริงๆ ว่าเขาจะมาไม้ไหนกับเธอ นี่มันเรื่องอะไรกัน อยู่ดีๆ บูรพาก็จะพาเธอไปจดทะเบียนสมรส เขาจะเล่นตลกอะไรกับเธออีก ยิ่งคิดยิ่งไม่เข้าใจ รู้สึกเหมือนกำลังพูดกันคนละเรื่องกับบูรพา
“ใช่ ในเมื่อร่านจนเนื้อตัวสั่นอยากกลับไปเป็นโสเภณีข้างถนนนัก ผมก็จะย้ำเตือนคุณให้จดให้จำอย่างขึ้นใจว่าจะต้องเป็นโสเภณีส่วนตัวของผมเพียงคนเดียวจนกว่าผมจะเบื่อ! แต่ผมก็ใจดีพอที่จะสงเคราะห์ และเลื่อนชั้นให้คุณเป็นโสเภณีตีทะเบียน เป็นไง ดีใจจนเนื้อเต้นเลยใช่ไหม แล้วก็จำไว้ด้วยนะว่าตราบใดที่สายเลือดเลวๆ ของผมยังไม่ไหลเข้าไปในตัวคุณแล้วคลอดออกมาเป็นตัวตน อย่าหวังว่าจะได้ไปมั่ว ไปร่านกับใครหน้าไหนได้”
“ฉันไม่จด คุณจะทำแบบนี้ไปทำไม!”
“คุณมีสิทธิ์เลือกเหรอ ผมบอกให้คุณจดคุณก็ต้องจด แล้วก็ไม่ต้องดีใจจนคิดว่าผมคิดจะจริงจังหรอกนะ เพราะอันที่จริงผมแค่อยากให้คุณให้กำเนิดลูกผมภายใต้ทะเบียนสมรสที่ถูกต้อง แล้วหลังจากนั้นจะไสหัวไปร่านไปสำส่อนที่ไหนก็ตามใจ หรือจะไปเป็นโสเภณีข้างถนนที่ไหนก็เชิญ เพราะคนอย่างบูรพาคงไม่เก็บเมียโสเภณีแบบคุณไว้ให้ขายหน้าคนอื่นหรอก! จำไว้ว่าคุณทำได้แค่อุ้มท้องลูกของผมเท่านั้น ส่วนหน้าที่ของความเป็นแม่ อย่าหวังว่าผู้หญิงชั้นต่ำอย่างคุณจะได้เป็น!”
-----------------------------
**อีบุ๊ก มีวางขายที่เว็บ meb แล้วนะคะ
**นิยายเรื่องนี้สร้างขึ้นตามจินตนาการของผู้แต่ง สถานที่ เหตุการณ์ หรือชื่อนามสกุลต่างๆ เป็นเพียงเรื่องสมมติเท่านั้น บางช่วงบางตอนอาจมีการบรรยายฉากร่วมเพศ ความรุนแรง หรือบทสนทนาที่ไม่สุภาพ นักอ่านควรใช้วิจารณญาณในการรับชม และห้ามคัดลอก ดัดแปลงเนื้อหาโดยเด็ดขาด
ฝากกดติดตาม กดหัวใจให้ไรท์บ้างน๊าาาา
Tiktok : ณัฐกานต์ @natthakan_writer
เฟซบุ๊ค : ศุภมาลย์ กิ่งเรียง ไลต์
Guest
