อสุราไม่สิ้นรัก
b y ณั ฐ ก า น ต์
โปรย
“อย่ามาทำหูหนวกตาบอดแบบนี้นะคะ แนทบอกว่าแนทท้อง พี่ศรันย์ไม่ได้ยินหรือไง!”
“ได้ยินแล้วทำไม”
“พี่ศรันย์ต้องรับผิดชอบแนท”
คนที่ต้องรับผิดชอบผู้หญิงท้องสิบสองสัปดาห์กระตุกยิ้มมุมปาก สีหน้าแววตาไม่ได้สะทกสะท้านอะไรกับสิ่งที่รับรู้เลย มีเพียงคิ้วหนาที่เลิกสูงขึ้น
“อ้อนวอนพี่ก่อนสิ เผื่อบางทีไอ้ชาวไร่ที่เต็มไปด้วยกลิ่นดินสาปโคลนคนนี้มันอาจจะเวทนาแนทขึ้นมาบ้างก็ได้”
-----------------------
โปรย
“กลับเข้าไปในงานเดี๋ยวนี้ พี่จะไปกินเหล้าต่อ!”
คนจะรีบไปกินเหล้าต่อพูดพลางปลดกระดุมลงมากลางอก พร้อมกับพับแขนเสื้อเชิ้ตขึ้นมา “มีปัญหาอะไรอีก!”
“แนทเจ็บนม”
“เจ็บนมแล้วจะให้ทำยังไง! เจ็บก็ต้องทน คนท้องเขาก็นมคัดกันทั้งนั้น”
คนท้องได้ยินก็หน้าจ๋อยสนิท เธอไม่รู้หรอกว่าทำไมศรันย์ถึงรู้ดีไปหมด แต่เธออาจจะไม่เจ็บแบบนี้เลยถ้าเมื่อครู่จะไม่เข้าไปอาเจียนจนสะเทือนถึงเต้าทรวงอันเปราะบาง
“เดี๋ยวแนทไปหายาพารากินก่อน แล้วจะตามลงไปค่ะ”
“ไม่ต้องกิน บอกมาว่าพี่ต้องทำยังไง ทำยังไงก็ได้ที่ไม่ต้องกินยาแก้ปวด!”
-----------------------
โปรย
“ชุดชั้นในก็ปลิ้น กางเกงก็ติดกระดุมไม่ได้ ทนเข้าไปได้ยังไงแนท!”
“ก่อนออกมาจากไร่ แนทกินสตอเบอรี่ไปครึ่งโล ก็เลยพุงกางขึ้นมานิดหน่อย”
เขามองหน้าคนที่ให้เหตุผลโง่ๆ ด้วยสายตาอ่อนใจปนหงุดหงิด
“พี่ไม่ได้โง่นะแนท”
คนทำตัวเข้าตำรา ‘แถไปเรื่อย’ กลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเฝื่อน
“ไม่ติดกระดุมสองเม็ดก็ไม่มีใครเห็นหรอกค่ะ เสื้อมันยาวปิดถึงก้น นี่ไง” คนตัวเล็กพูดพลางดึงชายเสื้อลงมาปิด พร้อมกับหันก้นให้คนที่นั่งชันเข่าดูว่ามันไม่มีส่วนไหนที่ดูผิดแผกไปจากคนปกติทั่วไปเลย
“เห็นไหมคะ ปลดอีกเม็ดก็ได้”
เธอรู้ดีว่ากำลังทำอะไรอยู่ และการปลดกระดุมอีกเม็ดก็ทำให้คนท้องรู้สึกสบาย บราชั้นในก็เก็บเนื้อมิดชิดไม่ได้ปลิ้นอย่างที่ศรันย์โวยวายเสียหน่อย ส่วนกางเกงในก็ไม่มีปัญหาเพราะมันเป็นแบบบิกินี่ที่ใส่ใต้แนวท้องน้อยอยู่แล้ว เพียงแต่มันเก็บเนื้อตรงก้นไม่ค่อยหมดเท่านั้นเอง!
ฝากพิจารณาด้วยค่ะ
ณั ฐ ก า น ต์
Guest
