© สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พุทธศักราช ๒๕๓๗
‘หยาง เหวิน ชาง’ บางคนเรียกเขา ‘หยางเหวิน’ ‘อาเหวิน’ ‘อาชาง’ อดีตมาเฟียหนุ่มลาจากฮ่องกงมาดูแลบ้านพันธวงศ์ในฐานะผู้ช่วยส่วนตัว หลังวางมือจากงานสกปรกทุกอย่างแล้วเขาตัดสินใจใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในเมืองไทย
พ่อหนุ่มเย็นชาปานน้ำแข็งขั้วโลกเหนือ แท้จริงแล้วหวานละมุนเหมือนน้ำแข็งไส อบอุ่นดั่งดวงไฟ ไม่ว่าเขาซื่อสัตย์จงรักภักดีกับชานนท์เท่าไร เท่ากันกับชญานุช นั่นทำให้ความสัมพันธ์ในเชิงชู้สาวของเขากับลูกสาวคนดีของบ้านพันธวงศ์แทบเป็นไปไม่ได้เลย ถ้าไม่ติดว่ายัยน้องอ่อยหนัก อ่อยทุกวัน…
++++++++++++++++++++++
“นุชรักอาเหวิน... รู้มั้ย?”
ทำไมเขาจะไม่รู้เรื่องนั้น...
ใบหน้าเย่อหยิ่งเย็นชาเบือนหนีไปมองเตียงไม้ เขาและเธออยู่บนพื้นข้างซอกเตียงคับแคบบนพรมสีขาวสำหรับวางพักเท้า
ก่อนหน้านี้เขาหลอกเธอว่าจะไปเข้าห้องน้ำ เกือบลุกหนีไปสำเร็จครั้งหนึ่ง แต่เธอไม่เชื่อใจเขา สบโอกาสวาดมือขึ้นโอบรอบคอ แนบอกอวบลงชิดติดแผงอกกว้างอย่างตั้งใจบดขยี้อกอุ่นด้วยอกคัพมหึมา ยิ่งรู้ว่าทรวงทรงองค์เอวเธอไม่น้อยหน้าสาววัยเจริญพันธุ์นางไหนหรอก เธออาจเป็นผู้หญิงสวยที่สุดที่มีโอกาสได้อยู่ข้างกายอาเหวินด้วยซ้ำ
“อาเหวิน... นุชหนาว อย่าไปไหน... เราจะนอนกอดกัน”
“เมื่อกี้บอกว่าร้อน?”
“ช่วยนุชหน่อย... ทนไม่ไหวแล้วค่ะ...” บ่นน้ำตาคลอ ใบหน้าสดสวยเงยขึ้นมองกรามแกร่งอย่างอ้อนขอ น้ำหยดใสตรงหางตาคู่สวยได้รับการปลอบประโลมใจ ชายหนุ่มยกปลายนิ้วโป้งปาดมันจนแก้มแดงก่ำเกลี้ยงเกลา มองริมฝีปากซีดขาวเนื้อตัวสั่นเทา รู้สึกสงสารเป็นห่วงเธอไม่น้อย
“ไม่ได้ดื่มไวน์เข้าไปเยอะนี่ ทำไมถึงได้เกิดอารมณ์ทางเพศขนาดนั้น?”
“นุชรักพี่มานาน... พี่รู้...”
“ห้ามร้อง” คำสั่งเด็ดขาดปราม ชญานุชเคยพูดเรื่องนี้ซ้ำ ๆ กับบิดามารดาและคุณย่าที่ไม่เคยแสดงท่าทีรังเกียจอาเหวิน ในขณะที่เขามักปฏิเสธเธอด้วยการนิ่งเฉยเย็นชา จากนั้นเธอจะร้องไห้เรียกร้องความสนใจทุกครั้ง
สายตาของเธอหยุดอยู่ที่ผู้ชายคนเดียวมาตั้งนานแล้ว หัวใจดื้อรั้นของเธอเปรียบดังดอกไม้ผลิบาน เพียงได้รับการเติมเต็มด้วยความเอาใจใส่ของอาเหวินอย่างสม่ำเสมอ เขาทำให้เธอตั้งหน้าตั้งตาเรียนหนังสือ ด้วยความตั้งใจแน่วแน่ว่าจะขอผู้ชายแต่งงานในสักวัน
เพียงแต่...
หยางเหวินชางเป็นพวกรักศักดิ์ศรี จงรักภักดียิ่งชีพ ไม่แน่ว่าเขาอาจเจอเรื่องเลวร้ายมาในอดีต จึงไม่ยอมเปิดใจให้ใคร ชญานุชกับชานนท์เป็นหนึ่งในล้านคนที่เขายอม
“ถ้านุชรับปากว่าจะไม่เที่ยวกลางคืนอีก พี่จะบอกวิธีให้... นุชลองทำดู...”
‘อาเหวินใจร้าย! ให้นุชช่วยตัวเองต่อหน้าพี่เนี่ยนะ อีตาบ้า ไอ้คนไม่มีหัวใจ’ เธอเม้มริมฝีปากจนเหยียดเป็นเส้นตรง ในสีหน้าตัดพ้อต่อว่าเขาใจร้าย “ช่างมันเถอะค่ะ”
Guest
